Η αρχή της εθνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αλληλεγγύης στο ελληνικό Σύνταγμα
Γράφει ο Βαγγέλης Αντωνιάδης
Η αρχή της εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης κατοχυρώνεται στο άρθρο 25 του ελληνικού συντάγματος με κύριο θεμέλιο την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Αναλυτικότερα τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου αλλά και ως μέλους του κοινωνικού κύκλου όπως και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου και της κοινωνικής πρόνοιας τελούν κάτω από την εγγύηση του κράτους. Συνεπώς το σύνολο των κρατικών οργάνων υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκηση τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και εφαρμόζονται και στις σχέσεις ιδιωτών στις οποίες προσδιάζουν. Ενώ οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν σύμφωνα με το Σύνταγμα να επιβληθούν σ αυτά τα δικαιώματα οφείλουν να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από τους νόμους, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη γι αυτούς τους περιορισμούς και ταυτόχρονα να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.
Παράλληλα η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου στο σαφώς πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνουν στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής και κοινωνικής πολιτικής οι έννοιες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
Κομβική σημασία έχει ότι η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως το κράτος δικαιούται να αξιώσει από το σύνολο των πολιτών την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.
