Εθνομηδενισμός και ξενοφοβικός ρατσισμός δηλητηριάζουν τις ψυχές των παιδιών μας…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας

”Ο αγώνας για τη δημοκρατία είχε μέχρι σήμερα οριακά μεγαλύτερη επιτυχία από τον αγώνα κατά του σωβινισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Αλλά για όσους είναι στρατευμένοι στο πλάνο της οικουμενικής ελευθερίας, ο μοναδικός ανοικτός δρόμος είναι η συνέχιση του αγώνα κόντρα στο ρεύμα”, έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο φιλόσοφος της εποχής μας.

Αυτό το ”κόντρα στο ρεύμα” έχει διττό χαρακτήρα στις μέρες μας, αφού αντιμάχεται εξίσου τα αντίρροπα ρεύματα της παγκοσμιοποίησης και του ξενοφοβικού ρατσισμού.

Το πρώτο έχει μετατρέψει ήδη την ελληνική κοινωνία σε πολυπολιτισμική, με αποχρωματισμένα τα εθνικά χαρακτηριστικά της σε επίπεδο εθνομηδενισμού, ώστε να είναι χειραγωγίσιμη, ένας ”κοινωνικός χυλός” κατ’ ουσίαν, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ποδηγετών του.

Κι αυτά τα συμφέροντα είναι, εν προκειμένω, τα επίδοξα σχέδια ενσωμάτωσης των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, στον εθνικό κορμό της Ελλάδας. Αυτοί που θα τα εφαρμόσουν είναι οι έχοντες εκτελεστική εξουσία, οι σημερινοί κυβερνήτες της, που υιοθετούν ως φαίνεται την πολιτική των ”ανοικτών συνόρων” των προκατόχων τους.

– Μακριά από εμάς οποιαδήποτε λογική ρατσισμού και ξενοφοβίας. Είμαι υπέρ της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Μακάρι τα παιδιά όσων (μεταναστών) μείνουν, να αριστεύσουν στο σχολείο και να σηκώσουν την ελληνική σημαία στην παρέλαση, είπε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (4/10/’19).

Το πρώτο, περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας, που ομολόγησε ο πρωθυπουργός είναι υπεραρκετό και ενδεικτικό των μελλοντικών προθέσεων της κυβέρνησης της ΝΔ να αντιμετωπίσει με την ”πολιτική Τσίπρα” το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα.

Με το πολιτική, δηλαδή, του σταδιακού αφελληνισμού μας δια της επιμειξίας, κάτι που εκφράζει απόλυτα την εθνομηδενιστική ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η οποία με βρίσκει εντελώς αντίθετη και απορριπτική… Όσον αφορά το δεύτερο, όμως – που αφορά τη σημαία – με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη η τοποθέτηση του ΚΜ και θα εξηγήσω παρακάτω τους λόγους.

Η διχαστική κόντρα που έχει ξεσπάσει στην κοινωνία μας εδώ και καιρό γύρω απ’ τον ξενοφοβικό ρατσισμό δηλητηριάζει αναμφίβολα τα πάντα και τους πάντες. Μετατρέπει τους λαθροεισβολείς μετανάστες από θύτες των κοινωνιών αποδοχής τους σε θύματα ενός σύγχρονου απαρτχάιντ, που έχει θεσμοθετήσει τον ρατσισμό και την αδικία στο DNA του. Έχει θεσμοθετήσει ένα καθεστώς αντιπαλότητας απέναντι στο ξένο που έρχεται, το φυλετικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά και γλωσσικά διαφορετικό.

Από την άλλη όμως, το μη ξενοφοβικό ρεύμα της Παγκοσμιοποίησης απειλεί να τινάξει συθέμελα την ίδια την υπόσταση του έθνους και τις συνεκτικές δομές του, αφού η παγκοσμιοποίηση δε θέλει σύνορα και ανθρώπους με ρίζες και ταυτότητα. Γι’ αυτό και υποβαθμίζει, υποτιμά τα εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα λειτουργώντας ουσιαστικά εθνομηδενιστικά.

Λειτουργεί, δηλαδή, ως φορέας ξενοκεντρικών, πολυπολιτισμικών αντιλήψεων, που θέλουν να μηδενίσουν την έννοια του έθνους και της πατρίδας κυρίως στα σχολεία, που είναι φυτώρια σκέψης και μάθησης, όπου γονιμοποιείται η πίστη στις ιδέες και τις αξίες τις προγονικές.

Ως εκ τούτου, για την παγκοσμιοποίηση (που εν προκειμένω ταυτίζεται με τον διεθνισμό) είναι εθνικιστές, ρατσιστές και ξενοφοβικοί οι πολίτες που θέλουν να διατηρήσουν εθνικά ομοιογενή την ελληνική κοινωνία, να διατηρήσουν την εθνική μνήμη τους και να έχουν αποκλειστικότητα στα σύμβολά τους, όπως η σημαία των αγώνων του έθνους τους.

Με αφορμή αυτήν την στρεβλή αντίληψη των… θιασωτών της, ακούγονται συχνά πυκνά – παραμονές των εθνικών επετείων, συνήθως – πολλές και αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το αν έχουν ή όχι δικαίωμα οι αλλοεθνείς μουσουλμάνοι μαθητές να κρατούν την ελληνική σημαία στις σχολικές παρελάσεις.

Η άποψή μου στο θέμα της παγκοσμιοποίησης είναι μάλλον αρνητική πλην της οικονομίας. Ειδικά στην περίπτωση της αριστείας και της σημαίας, απορρίπτω και τις ακραίες εθνολαϊκιστικές φωνές και συντάσσομαι με την αντιρατσιστική άποψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, στην οποία συνηγορεί η εκπαιδευτική εμπειρία μου.

Αυτή, άλλωστε, με βοήθησε να συγκεράσω τα πλην και τα συν και να κατασταλάξω σε πολλαπλά συμπεράσματα, που πιθανόν να κάνουν κι εσάς (που διαφοροποιείστε για πατριωτικούς λόγους) να δείτε το θέμα από διαφορετική οπτική.

Στο επίμαχο, λοιπόν, ζήτημα της σημαίας των μαθητικών παρελάσεων – που δημιουργεί προστριβές μεταξύ μας κάθε φορά που γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους – έχω καταλήξει στα εξής συμπεράσματα:

1. Δεν τιμά ο σημαιοφόρος τη σημαία που κρατάει στα χέρια του σε κάθε τέτοια εκδήλωση, αλλά η σημαία αυτόν για την αριστεία του. Οπότε μικρή σημασία έχει η καταγωγή ή το θρήσκευμα του σημαιοφόρου και η σχέση του με την ιστορία της. Αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, τις πιο πολλές φορές οι αλλοδαποί μαθητές φροντίζουν να γνωρίσουν την ιστορία της, πριν την κρατήσουν στα χέρια τους.

2.”Έλληνας” στην ψυχή είναι όποιος μετέχει της ελληνικής παιδείας, υιοθετεί και εφαρμόζει στην πράξη τις ελληνικές πανάρχαιες αξίες και τα ιδανικά.

3. ”Έλληνας” στην ψυχή είναι αυτός που σέβεται τα ελληνικά σύμβολα, δεν τα καίει και δεν τα ευτελίζει (όπως οι κουκουλοφόροι και οι αναρχικοί αριστεριστές, φερ’ ειπείν). Σέβεται τα ήθη και τα έθιμά μας, τον πολιτισμό, την ιστορία και τη θρησκεία μας.

5. Το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας θα πρέπει να ωθεί τους μαθητές, ανεξαρτήτως καταγωγής και θρησκεύματος, στο να επιδιώκουν την κλιμακούμενη εξέλιξή τους με στόχο την κορυφή, όπου τους περιμένει σαν ηθική επιβράβευση το αριστείο, το βραβείο, αλλά και η δυνατότητα να παρελάσουν με το εθνικό μας σύμβολο, την ελληνική σημαία.

Για τον λόγο αυτό, πολύ καλά έκανε ο πρωθυπουργός και επανέφερε την κανονικότητα στο θέμα αυτό στα σχολεία, γιατί ήταν αντιδεοντολογική και αντιδημοκρατική η πράξη του ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει στην πράξη έναν νόμο του κράτους που όριζε σημαιοφόρο του κάθε σχολείου τον άριστο μαθητή, ανεξαρτήτως καταγωγής ή θρησκεύματος, για να καθιερώσει στη θέση του την δια της κλήρωσης επιλογή του.

6. Στον 21ο αιώνα είναι καιρός να εγκαταλείψουμε το ”Πας μη Έλλην βάρβαρος” και να βάλουμε στο μυαλό και την καρδιά μας τα σοφά λόγια του Μεγάλου Αλεξάνδρου (κατά την ομιλία του στην Ώπη της Ινδίας, την οποία κακώς αμφισβητούν ορισμένοι, αφού είναι ιστορικά τεκμηριωμένη):

– Δε χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους. Δε με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την Αρετή. Για μένα, κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από Βάρβαρο…

Μ’ άλλα λόγια, με τις ακραίες συμπεριφορές μας προσφέρουμε κακή υπηρεσία στην ελληνική κοινωνία (η οποία είναι αναγκασμένη πλέον να συμβιώνει με μετανάστες από κάθε γωνιά της γης), αλλά και στην πατρίδα δηλητηριάζοντας την μαθητική νεολαία της με το ψυχοφθόρο μικρόβιο του φυλετικού και κοινωνικού ρατσισμού, που είναι το ίδιο διαβρωτικά με εκείνο το Συριζαίικο του εθνομηδενισμού.

Οι ακραίες ρατσιστικές συμπεριφορές δεν είναι δείγματα πολιτισμού, αλλά οπισθοδρόμησης και βαρβαρότητας. Γι’ αυτό τα σημερινά παιδιά πρέπει να αποστρέψουν το πρόσωπό τους τόσο απ’ τις εθνομηδενιστικές αντιλήψεις κάποιων διεθνιστών, όσο κι απ’ τις εθνολαϊκιστικές με χρυσαυγίτικες απολήξεις, αφού οι απόψεις αυτές εμπεριέχουν σπέρματα ξενοφοβικού ρατσισμού και μισαλλοδοξίας.

Κι εμείς οι μεγάλοι οφείλουμε να κρατηθούμε μακριά από εμμονές που μας δηλητηριάζουν την ψυχή, για να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία το όντως δισεπίλυτο μέχρι στιγμής πρόβλημα του μεταναστευτικού, το οποίο – όπως φαίνεται – επηρεάζει αρνητικά τόσο την Εσωτερική όσο και την Εξωτερική πολιτική μας.

Θα πρέπει να καλλιεργήσουμε περισσότερο τη φιλομάθειά μας, για να μην πέφτουμε εύκολα θύματα της προπαγάνδας των λαϊκιστών πολιτικών που θέλουν να παίξουν στη χώρα μας, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, τον ρόλο του Όρμπαν ή του Σαλβίνι, εκμεταλλευόμενοι τις εθνικές ευαισθησίες του ελληνικού λαού.

Αυτό βέβαια δε συνεπάγεται, σε καμιά περίπτωση, την υιοθέτηση της εθνικά επικίνδυνης ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ στο προσφυγικό/μεταναστευτικό, που αποδείχτηκε τελικά ατελέσφορη και λανθασμένη. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να την επεκτείνουμε επί το… προοδευτικότερο σπέρνοντας στην Ελλάδα μετανάστες αφροασιατικής καταγωγής με ημιάγριες διαθέσεις, με κίνδυνο τον αφελληνισμό μας, δεδομένης της υπογεννητικότητας…

Το ”μέτρον άριστον” πρέπει να είναι και σ’ αυτήν την περίπτωση η καλύτερη (αν και αναγκαστική) επιλογή μας. Ωστόσο η περαιτέρω φιλομάθεια και η καταπολέμηση του αναλφαβητισμού στη χώρα μας δε θα αποδειχθεί χρήσιμη μόνο στην αντιμετώπιση της πολιτικής προπαγάνδας, αλλά και στην αλλαγή της νοοτροπίας μας, που είναι συνδεδεμένη με ρατσιστικά στερεότυπα και προκαταλήψεις.

Καταπολεμώντας αυτά θα φτάσουμε στην κορυφή. Και η κορυφή απαιτεί να μάθουμε να χειροκροτούμε τους αριστούχους σημαιοφόρους ανεξάρτητα απ’ την καταγωγή και τη θρησκεία τους, όπως είχαμε κάνει και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τότε που χειροκροτούσαμε γεμάτοι περηφάνια και ανείπωτη χαρά τα χρυσά μετάλλια που μας χάρισαν και αλλοδαποί αθλητές ελληνικής υπηκοότητας, οι οποίοι αγωνίστηκαν με τα χρώματα της Ελλάδας και τίμησαν με το παραπάνω το εθνικό μας σύμβολο διαφημίζοντάς το ανά την Υφήλιο!..

”Κρινιώ Καλογερίδου” (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)