Δεν έχω άποψη, πειράζει;

Ο πολύ σοφός λαός μας λέει ότι οι απόψεις είναι σαν τις…μύτες, όλοι έχουμε από μία!

Μεγαλώνοντας όμως διαπιστώνω ότι μπορεί να υφίσταται και μία κατάσταση που λέγεται ουδετερότητα, ή πιο «ακαδημαϊκά», ούτε κρύο ούτε ζέστη

Υπάρχουν φορές, και είναι και πολλές μάλιστα, που δεν έχουμε άποψη για κάτι. Μπορεί να μην έχουμε παρακολουθήσει το θέμα. Μπορεί να μην το γνωρίζουμε το θέμα. Μπορεί να μη μας αφορά. Μπορεί να είμαστε διχασμένοι και να μην έχουμε καταλήξει ποια άποψη έχουμε. Ή, στην τελική, μπορεί να επιλέγουμε να μην έχουμε άποψη. Ή, ακόμα στην πιο τελική, μπορεί να επιλέγουμε να μην αναφέρουμε δημόσια την άποψή μας αυτή.

ΣΟΚ;

Ναι, είναι, το παραδέχομαι. Δεν το είχατε σκεφτεί, έτσι; Δεν είχατε σκεφτεί ότι, who cares αν έχετε άποψη για το τάδε θέμα. Το ότι έχετε λογαριασμούς στα social τα media, δεν σημαίνει ότι η άποψή σας σημαίνει και κάτι ή ότι θα αλλάξει η πορεία της ιστορίας ή θα αλλάξει η εξωτερική πολιτική της χώρας ή η κοινωνική κατάσταση.

Κανείς δεν σας απαγορεύει να πείτε την άποψή σας, αν όντως την έχετε. Κανείς όμως δεν σας υποχρεώνει και να την πείτε. Και φυσικά, κανείς δεν σας εγγυάται ότι, μόλις την πείτε την άποψη αυτή, όλοι θα σας υποδεχτούν με ανοιχτή την αγκαλιά και θα σας αποθεώσουν. Αν αποφασίσετε να πείτε την άποψή σας αυτήν, τότε θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι ότι μπορεί να σας κριτικάρουν, είτε με θετική είτε με αρνητική διάθεση. Μην παραπονιέστε.

Άλλο ένα μεγάλο προσόν είναι να κατανοούμε ποια είναι όντως η δική μας άποψη. Μεγάλο μέρος της πληροφορίας που λαμβάνουμε είναι διαμεσολαβημένη. Δηλαδή τη λαμβάνουμε από ΜΜΕ που παρακολουθούμε, τα οποία έχουν «χρώμα», και μάλιστα το χρώμα που επιλέγουμε. Άρα σαφώς δεν είναι αντικειμενική. Επίσης, τη λαμβάνουμε μέσω των social media, μέσω των ανθρώπων (φίλων μας) που αναπαράγουν και σχολιάζουν την επικαιρότητα. Άρα ΟΥΤΕ αυτό είναι αντικειμενική πληροφόρηση, πάλι με φίλτρο και χρώμα μαθαίνουμε τις «ειδήσεις». Άρα πώς στο καλό μπορούμε να σχηματίσουμε τη δική μας, αντικειμενική, άποψη;

Δεν μπορούμε είναι η απάντηση, αλλά τουλάχιστον να έχουμε το μυαλό να το συνειδητοποιήσουμε. Και να έχουμε και την εξυπνάδα να ψάξουμε λίγο παραπάνω. Να δούμε, να διαβάσουμε και πράγματα που ίσως μας ενοχλούν στην πρώτη ανάγνωση (γιατί δεν συμφωνούμε μαζί τους) αλλά αν κάνουμε υπομονή θα μας βοηθήσουν να σχηματίσουμε όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική άποψη.

Το να είναι κάποιος αντικειμενικός, όσο γίνεται, είναι μεγάλο προσόν. Είναι μεγάλο προσόν να μπορείς να βλέπεις καθαρά, να μη νοιώθεις την ανάγκη να παίρνεις συνέχεια θέση και να διαλέγεις πλευρά. Σε βοηθά να αποφύγεις πολλές κακοτοπιές το να ξέρεις πότε πρέπει να μιλήσεις, για ποιο πράγμα και σε ποιο μέσο.

Ίσως τελικά, το καλύτερο φίλτρο να είναι η πρώτη εντύπωση που έχεις για κάποιο θέμα. Τι νοιώθεις όταν πρωτοβλέπεις ή πρωτοδιαβάζεις κάτι, χωρίς να έχεις διαβάσει άλλα σχόλια; Μάλλον αυτή είναι η άποψή σου, ή τέλος πάντων, όσο πιο κοντά γίνεται, γιατί δεν έχεις επηρεαστεί ακόμα. Τώρα, αν θα τη μοιραστείς με τους άλλους, θέλει διπλή σκέψη και διπλό πετσί για να αντέξεις τις επιθέσεις.

Αλλά μην ξεχνάς, εσύ επέλεξες να την πεις την άποψή σου. Και κάθε επιλογή έχει και τις επιπτώσεις της.