Χάσαμε τ’ αυγά και τα καλάθια

Γράφει ο Απόστολος Τσιμογιάννης

Το θέμα με τα καλάθια έχει πάρει διαστάσεις και έχει αποτελέσει θέμα διεθνούς σχολιασμού και αναγνώρισης. Τώρα σε μας εδώ μάλλον έχει δημιουργήσει σύγχυση. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση εκτιμά το μέτρο ως θετικό και σχεδιάζει τη διεύρυνσή του.

Ήδη ανακοινώθηκε το καλάθι της σαρακοστής, χωρίς όμως να περιλαμβάνει το παραδοσιακό χαρταετό και αναμένεται το καλάθι του Πάσχα, ελπίζω με … βαμμένα αυγά. Βεβαίως οφείλουμε να επισημάνουμε την ανησυχία μας, καθώς η κυβέρνηση απέφυγε να μιλήσει για το «καλάθι του μασκαρά», για τις αποκριές.

Μάλλον εσκεμμένα, καθώς υπήρχε ο κίνδυνος να ταυτιστεί με αυτό… 

Κι επειδή «ουδέν κακόν αμιγές καλού», πρέπει να πιστώσουμε στη κυβέρνηση τη, μάλλον παράπλευρη… επιτυχία. Πέραν από την επιστροφή των νέων επιστημόνων από το εξωτερικό (braingain) και την αναμενόμενη επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, επιτυγχάνεται η επιστροφή-αναβίωση , παλιών επαγγελμάτων.

Πρόκειται βεβαίως για το επάγγελμα του καλαθοποιού, στο οποίο θα μπορέσουν να απασχοληθούν Ρομά και λοιποί ανειδίκευτοι ημεδαποί ή μετανάστες, κι’ έτσι θα τους μαζέψουμε από τη παραβατικότητα και θα γλυτώσουν από κάτι σερίφηδες, που ρίχνουν στο ψαχνό….

Μάθαμε από την ευρωβουλή, ότι η πρόεδρός της κ. Μετσόλα, δεν είχε δηλώσει δεκάδες δώρα που είχε λάβει. Μεταξύ αυτών σοκολατάκια, αρώματα, αλλά και λουκάνικα. Έτσι διευκρινίστηκε το ζήτημα της μη ένταξης των λουκάνικων, στο καλάθι. Το υπόψη τρόφιμο θεωρείται υψηλής αξίας και πολυτελείας…

Όσον αφορά στα φάρμακα και στη έλλειψη τους, εκεί πραγματικά χάσαμε τ’ αυγά και τα καλάθια. Φταίνε οι γονείς που στοκάρουνε αντιβηχικά και αντιπυρετικά , λόγω έλλειψης, φταίνε οι φαρμακαποθήκες που τα διοχετεύουν στους Γερμανούς, που πληρώνουν καλύτερα, φταίει η κλιματική αλλαγή, που επηρεάζει τις εφοδιαστικές αλυσίδες των α’ υλών, φταίει και ο πατήρ Αντώνιος που αρνιόταν να δώσει στα παιδιά φάρμακα… και τα άφηνε, ο αθεόφοβος…, να ψήνονται στο πυρετό.  

Δε φτάνουν όλα αυτά, χάσαμε και το βασιλιά. Ως observateure royeu (βασιλικός παρατηρητής) που λέει ο κ. Ζαμπούνης, θεωρώ μικροπρεπή την απόφαση της δημοκρατικής κυβέρνησης. 

Του προσάπτουν βέβαια το αποτυχημένο κίνημα εναντίον των συνταγματαρχών, καθώς οι ίδιοι , την είχαν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. 

Έτσι του υφάρπαξαν την εξουσία, με ένα δημοψήφισμα που ο αείμνηστος Κων/νος Μητσοτάκης χαρακτήρισε πολύ αργότερα ως «unfair». Ίσως γι’ αυτό οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις είχαν ένα άγχος, καθώς κάποιοι απ’ αυτούς, έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως .

«Φοβού τους βασιλείς και στέμμα μη φέροντες…

Έκτοτε στο παλάτι κατοικούν άλλοι εξοχότατοι … και εσχάτως η εξοχοτάτη κυρία . Και ζούν αυτοί βασιλικά… και όταν πεθάνουν τους κηδεύουν σαν βασιλιάδες… Βέβαια οι άνθρωποι υπηρετούν τον υπέρτατο θεσμό της Δημοκρατίας και δεν εμπλέκονται στα πόδια των κυβερνήσεων…

Τώρα πως θα ονομάζεται η Βασιλόπιτα…;