Αντιδράσεις, φαρισαϊσμοί, υποψίες…
Γράφει ο Άγγελος Στάγκος
Πολλοί και εγώ μαζί τους δεν έχουμε καταλάβει πλήρως γιατί ο Μητσοτάκης έφερε στο προσκήνιο το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων τώρα. Η εξήγηση που δίνεται είναι ότι η διευθέτηση της συγκεκριμένης εκκρεμότητας ήταν στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, επομένως ο πρωθυπουργός αποφάσισε να τελειώνει στις αρχές της θητείας της κυβέρνησης, πόσο μάλλον που πρόκειται για ζήτημα ίσων δικαιωμάτων. Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό καθόσον υπάρχουν εκκρεμότητες και εκκρεμότητες που περιμένουν να διευθετηθούν προκειμένου η χώρα να πλησιάσει την κανονικότητα κι σίγουρα δεν υπήρχε κοινωνική, πολιτική ή άλλη ορατή τουλάχιστον πίεση στην κυβέρνηση για να καταπιαστεί η κυβέρνηση με τα ομόφυλα ζευγάρια αυτό το διάστημα.
Δε ξέρω αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προχώρησε στο θέμα των ομόφυλων ζευγαριών γνωρίζοντας ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός του, ή έστω αναμένοντας τόσες αντιδράσεις. Αν δεν το περίμενε, κακώς γιατί θα έπρεπε να γνωρίζει τη νεοδημοκρατική βάση του κόμματός του, το βουλευτικό και στελεχιακό της δυναμικό, τον συντηρητισμό που κουβαλάει και τις στενές σχέσεις με την Εκκλησία. Αν από την άλλη πλευρά περίμενε τόσες και τέτοιες αντιδράσεις και παρ’ όλ’ αυτά προχώρησε μπράβο του και μακάρι τέτοια να είναι η αποφασιστικότητά του και σε άλλα θέματα που επηρεάζουν περισσότερο τη ζωή πολύ μεγαλύτερων κατηγοριών πολιτών. Αν μάλιστα το έκανε ποντάροντας στο γεγονός ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός του Κασσελάκη θα τον οδηγούσε σε συμπαράταξη στο συγκεκριμένο θέμα παρασύροντας και το ΠΑΣΟΚ, δυο φορές μπράβο του γιατί δείχνει πολιτική οξυδέρκεια, αφού έτσι θα καλυφθούν οι απώλειες από την πλευρά της Ν.Δ κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή.
Θα πρέπει να επισημανθεί ωστόσο ότι η παροχή δυνατότητας σε ομόφυλους να συνάπτουν γάμο αποκάλυψε κάποιες πραγματικές καταστάσεις στο εσωτερικό της Ν.Δ. Πρώτον, ότι πολλοί, πάρα πολλοί, βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος δεν έχουν ιδέα τι λέει το πρόγραμμα με το οποίο κατέβηκαν στις εκλογές και ζήτησαν την ψήφο των πολιτών, επομένως οι τωρινές αντιδράσεις τους είναι αυτόχρημα αντιφατικές έως γελοίες (είμαι βέβαιος ότι η ίδια άγνοια δέρνει και τους περισσότερους βουλευτές άλλων κομμάτων γι τα δικά τους προγράμματα…).
Δεύτερον, είναι σίγουρο ότι άγνοια και αδιαφορία περί το περιεχόμενο των προγραμμάτων των κομμάτων στις εκλογές χαρακτηρίζει και τους πολίτες, γεγονός που αποδεικνύει πόση σημασία έχει για ένα κόμμα να κάνει γκελ στον κόσμο ο αρχηγός, ασχέτως των πραγματικών δυνατοτήτων του (παράδειγμα ο Τσίπρας βέβαια…).
Τρίτον, έγινε φανερό πόσοι πολλοί βουλευτές της Ν.Δ. εξαρτούν την πολιτική τους παρουσία στη βοήθεια της Εκκλησίας και φοβούνται την… οργή της, αν και σε εκείνους που αντιδρούν συγκαταλέγονται και κάποιοι πικραμένοι με τον Μητσοτάκη (Π.χ. Οικονόμου, Μυταράκης). Τέταρτον, ήταν απολύτως αναμενόμενη η αντίδραση της Εκκλησίας, αν και δεν της πέφτει λόγος γιατί κανείς γάμος ομοφύλων δεν θα γίνει σε ναό. Αν πραγματικά νοιάζονταν οι ιεράρχες για την οικογένεια και το έθνος που οδεύει προς εξαφάνιση θα φρόντιζαν να κάνουν εκστρατεία κατά της υπογεννητικότητας έξω και μέσα από τους ναούς ενθαρρύνοντας τους έλληνες να γεννοβολούν, η και να υιοθετούν. Αλλού λοιπόν οι φαρισαϊσμοί…
Τούτων λεχθέντων, υποψιάζομαι ότι ένας άλλος βασικός λόγος που ο Μητσοτάκης έβγαλε στη φόρα τα νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφύλων είναι ο αντιπερισπασμός. Ήταν δηλαδή βέβαιος ότι το θέμα λόγω της φύσης του θα σήκωνε θόρυβο, συζητήσεις και αντιδράσεις, αλλά καλύτερα αυτό παρά να μιλούν και να γκρινιάζουν οι πάντες για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό. Ψυλλιάζομαι επίσης ότι για αντιπερισπασμό πέταξε στο τραπέζι ξαφνικά και στα καλά καθούμενα την επιστολική ψήφο στις βουλευτικές εκλογές ενώ είχε εξασφαλίσει συναίνεση για την επιστολική ψήφο στις ευρωεκλογές. Εκτός και αν η αλαζονεία λόγω παντοδυναμία ξεχειλίζει και θολώνει πια το μυαλό του κυβερνήτη. Ισως να περνάει από το μυαλό του Μητσοτάκη ή συμβούλων του ότι εκτός από τον αντιπερισπασμό που προκαλούν ο γάμος ομοφύλων και η επιστολική ψήφος στις βουλευτικές εκλογές, η πολλή συναίνεση χαλαρώνει και τη συνοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος… δεν είναι απίθανο να σκεφτεί ο πονηρός νεοδημοκράτης πολιτευτής ότι δεν χρειάζεται να ψηφίσει ο ίδιος νομοσχέδιο της κυβέρνησής του, αφού θα το ψηφίσει ο αντίπαλος. Και έτσι κακομαθαίνει!
Reporter