Αυτό τον Αύγουστο σίγουρα θα υπάρξουν ειδήσεις

Γράφει ο Αμφικτύων

Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα το επίσημο Βουλγαρικό κράτος διοργάνωσε, καθοδήγησε και διέπραξε απίστευτες ωμότητες και σφαγές εναντίον των λαών της περιοχής και ιδιαίτερα των Ελλήνων της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης.

Οι σφαγές του Δοξάτου από τον τακτικό Βουλγάρικο στρατό και παραστρατιωτικούς στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο (30 Ιουνίου 1913) και από τις Βουλγαρικές αρχές κατοχής τον Σεπτέμβριο 1941, είναι φρικώδη γεγονότα, επιβεβαιωμένα ιστορικά.

Η Ελληνική κομμουνιστική αριστερά, συνεπής κήρυκας της διεθνιστικής αλληλεγγύης, απέδωσε την ευθύνη για αυτά τα εγκλήματα αποκλειστικά στην Βουλγαρική μοναρχική φασιστική δεξιά. Για το ΚΚΕ, η Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας δεν είχε καμία ευθύνη. Άποψη που βαθμιαία έγινε και επίσημη θέση του Ελληνικού κράτους, αφού υιοθετήθηκε ασμένως και από την μετεμφυλιοπολεμική δεξιά.

Παρ’ ότι αυτή η ερμηνεία της ιστορίας θεωρητικά είναι σωστή, ποτέ δεν έγινε δεκτή και δεν υιοθετήθηκε από την στήλη. Για εμάς οι ευθύνες της Βουλγαρίας γι’ αυτά τα εγκλήματα παραμένουν εν ισχύ. Η άρνηση μας, που πρακτικά έχει ελάχιστη σημασία, δεν οφείλεται σε μισαλλοδοξία και εθνικισμό, αλλά στην ειλικρινή και δίκαιη αποτίμηση της μεταπολεμικής στάσης των τότε βάρβαρων πρωταγωνιστών. Τι εννοούμε;

Γερμανική συγγνώμη, βουλγαρική σιωπή

Το Γερμανικό κράτος έπραξε το ελάχιστο αυτονόητο που υπαγορεύουν οι αρχές του πολιτισμού. Σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο ζήτησε δημόσια συγνώμη από τον Ελληνικό λαό για τα εγκλήματα των αρχών κατοχής και τίμησε τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας σε τόπους θυσίας (Λιγκιάδες Ιωαννίνων, Χαϊδάρι). Σε αντιδιαστολή μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κανένας επίσημος εκπρόσωπος του Βουλγαρικού κράτους δεν επισκέφθηκε το Δοξάτο της Δράμας για να πράξει το ελάχιστο, να αποτίσει δηλαδή φόρο τιμής και να ζητήσει συγνώμη για τα χιλιάδες θύματα της Βουλγαρικής θηριωδίας. Η σύγχρονη κρίση πρέπει να είναι σκληρή και αδυσώπητη για τους πρωταγωνιστές που επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος.

Γιατί το λέμε αυτό; Σχετικά πρόσφατα («Αν ταΐσεις τον λύκο, ξανάρχεται» 8 Μαρτίου 2021), το επίσημο Βουλγαρικό κράτος υιοθετώντας και προβάλλοντας τις πιο ακραίες θέσεις της βουλγάρικης φασιστικής δεξιάς, αποσταθεροποιούσε την περιοχή των κεντρικών Βαλκανίων, αφενός μπλοκάροντας την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ, αφετέρου υποκινώντας εθνικιστικές διασπαστικές κινήσεις στο εσωτερικό της μικρής και αδύναμης αυτής χώρας.

Η νέα κυβέρνηση στη Σόφια

Την Τρίτη 6 Ιουνίου, μετά από δύο χρόνια πολιτικής αστάθειας και πέντε συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις σχηματίσθηκε και υπερψηφίσθηκε από το Βουλγαρικό κοινοβούλιο με 132 ψήφους (σε σύνολο 240) μία φίλο-ευρωπαϊκή, φίλο-νατοϊκή κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, που στηρίζεται από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας. Το κεντρο-δεξιό Gerb και το φιλελεύθερο-μεταρρυθμιστικό CC/BG. Βάσει της συμφωνίας των δύο κομμάτων, πρώτος πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ορίσθηκε το στέλεχος του φιλελεύθερου-μεταρρυθμιστικού CC/BG, Νικολάϊ Ντένκοφ που θα αντικατασταθεί τον Μαιο 2024 από την ηγέτιδα του Gerb και πρώην Ευρωπαία επίτροπο καινοτομίας-έρευνας και πολιτισμού, Μαρίγια Γκαμπιέλ που έως τότε θα είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών. Ο φίλο-ρώσος Πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρούμεν Ράντεφ αντιμετώπισε με σκεπτικισμό τον σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης, οι οπαδοί του φίλο-ρωσικού εθνικιστικού κόμματος «Αναγέννηση» σε δυναμικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αποδοκίμασαν τους νέους υπουργούς και σχεδόν ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης ο γενικός εισαγγελέας της χώρας, Ιβάν Γκέσεφ ζητούσε την άρση της ασυλίας των ηγετών των δύο κυβερνητικών κομμάτων και τέως πρωθυπουργών, ήτοι του Μπόϊκο Μπορίσοφ (Gerb) και Κίριλ Πέτκοφ (CC/BG).

Ελληνο-ιταλική επιτήρηση

Δύο ημέρες μετά, την Πέμπτη 8 Ιουνίου έγινε γνωστό ότι η Ελλάδα και η Βουλγαρία διαπραγματεύονται στα πλαίσια ΝΑΤΟ-ικων θεσμικών διαδικασιών την ανάληψη από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία της ευθύνης επιτήρησης του Βουλγάρικου εναέριου χώρου. Επίσημη αιτιολογία: Εξ αιτίας του πολέμου στην Ουκρανία οι ανάγκες επιτήρησης του Βουλγαρικού εναέριου χώρου είναι αυξημένες, επιχειρησιακή ανάγκη που δεν μπορούν να καλύψουν τα λιγοστά MIG 29 της Βουλγαρικής Πολεμικής Αεροπορίας, που έχουν μείνει χωρίς ανταλλακτικά και επαρκή συντήρηση μετά την διακοπή (εξ αιτίας της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία) των σχέσεων στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ της Βουλγαρίας και της Ρωσίας. Εξ’ άλλου δεν πρόκειται για κάποια εντελώς νέα και ρηξικέλευθη κατάσταση. Προβλέπεται σαφώς από τις ΝΑΤΟ-ικες διαδικασίες, βάσει των οποίων η Ελλάδα έχει ήδη αναλάβει την επιτήρηση των εναερίων χώρων της Αλβανίας, του Μαυροβουνίου και Βόρειας Μακεδονίας. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ένα δεδομένο που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο από την σχετική ειδησεογραφία. Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία ασκεί τα καθήκοντα επιτήρησης στους εναέριους χώρους αυτών των κρατών, από κοινού με την Ιταλική Πολεμική Αεροπορία γιατί αυτό προβλέπουν και επιτάσσουν οι ΝΑΤΟ-ικες διαδικασίες.

Και η Τουρκία;

Οι δύο χώρες (Ελλάδα-Ιταλία) εναλλάσσονται ανά 15-ημερό στα καθήκοντα επιτήρησης. Και εδώ προκύπτει το ερώτημα. Ποια θα είναι η χώρα που στα πλαίσια των ΝΑΤΟ-ικων διαδικασιών θα αναλάβει από κοινού με την Ελλάδα την επιτήρηση του Βουλγάρικου εναέριου χώρου; Η Ιταλία; η Ρουμανία; η μήπως η Τουρκία; Θα δεχθεί να αναλάβει ο Τ. Ερντογάν μία ΝΑΤΟ-ικη αποστολή με σαφές αντί-ρωσικό περιεχόμενο; Αν τελικά ο Τούρκος Πρόεδρος κληθεί να ενταχθεί στον ΝΑΤΟ-ικο σχεδιασμό και αρνηθεί, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι θα αντιμετωπίσει ακόμα περισσότερες δυσκολίες η ικανοποίηση του Τουρκικού αιτήματος για αναβάθμιση των F-16 . Όποιος λοιπόν αναρωτιέται για τις διεθνείς προθέσεις της νέας Τουρκικής κυβέρνησης και διατυπώνει προβλέψεις μάλλον θα πρέπει να περιμένει για ελάχιστο χρόνο και έως ότου δρομολογηθούν οι εξελίξεις στο θέμα της επιτήρησης του Βουλγάρικου εναέριου χώρου για να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα. Προς το παρόν το μόνο βέβαιο είναι ότι τα Βαλκάνια ηρεμούν από τον τυχοδιωκτισμό του Βουλγάρων (ρωσόφιλων) μεγαλοϊδεατών που γνωρίζουν πολύ καλά ότι χωρίς F-16 δεν μπορούν να ορθώσουν ανάστημα ούτε στα Σκόπια.

Τι έκανε ο διοικητής της CIA στην Αθήνα;

Όμως, τα φαινομενικά ασύνδετα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο. Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι ο διοικητής της CIA επισκέφθηκε την Αθήνα, ποιους συνάντησε; τι συζήτησε; Κανείς δεν γνωρίζει. Μετά από λίγες ημέρες με πρωτοβουλία και συμμετοχή του Πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα οι πρεσβευτές της Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Μολδαβίας, και Ουκρανίας επισκέφθηκαν και ενημερώθηκαν στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για τον «κάθετο δρόμο», τον διάδρομο δηλαδή που συνδέει το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης με την Ουκρανία παρακάμπτοντας την Τουρκία και τα Δαρδανέλια. Εκείνη την ακριβώς την ημέρα ένα πλοίο μισθωμένο από τις Ιταλικές ένοπλες δυνάμεις ξεφόρτωνε πολεμικό υλικό. Οι πρεσβευτές ενημερώθηκαν από την διοίκηση του λιμανιού ότι την επόμενη εβδομάδα θα έφτανε για να ξεφορτώσει άρματα μάχης και ελικόπτερα ένα θηριώδες μεταφορικό πλοίο των ΗΠΑ. Στο περιθώριο των συναντήσεων έγινε γνωστό ότι εκτός από τις ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία η Ιταλία αλλά και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ έχουν δημιουργήσει η δημιουργούν σταθμούς διαμετακόμισης πολεμικού υλικού στην περιοχή. Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει ένα και μόνο συμπέρασμα. Η Νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ είναι πλέον πολιτικά απόλυτα συμπαγής ενώ παράλληλα ενισχύεται και στρατιωτικά.

Ένταση στον Βορρά

Μόλις πριν λίγες ημέρες («Το μέλλον γράφεται στον παγωμένο Βορρά»-29 Μαιου 2023) και με αφορμή την επίσκεψη του Gerald G. Ford, του μεγαλύτερου αεροπλανοφόρου των ΗΠΑ, στην Νορβηγία για κοινά γυμνάσια με τον Νορβηγικό στόλο στις θαλάσσιες περιοχές του αρκτικού κύκλου είχαμε διατυπώσει την πρόβλεψη ότι ανοίγει ένα ακόμα μέτωπο γεωπολιτικής αντιπαράθεσης στο παγωμένο Βορρά και συγκεκριμένα στην Αρκτική, στο υπέδαφος της οποίας υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το Σάββατο 10 Ιουνίου η πιο αδύναμη χώρα του Αρκτικού συμβουλίου, η Ισλανδία, ανακοίνωσε ότι κλείνει την πρεσβεία της στην Μόσχα. Η Ρωσία δεσμεύθηκε ότι θα ανταπαντήσει, η ένταση κλιμακώνεται και στον Βορρά. Τι συμβαίνει;

Ο Ουμπέρτο Έκο δήλωνε ότι «δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο» θέλοντας να δείξει ότι κατά την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών, παρ’ ότι συμβαίνουν σοβαρά γεγονότα, ο σχολιασμός τους υστερεί σε όγκο γιατί οι δημοσιογράφοι λείπουν σε διακοπές. Αυτός ο κανόνας μάλλον όμως θα διαψευσθεί αυτόν τον Αύγουστο.

Το νέο νόμισμα

Στις 22 Αυγούστου οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) θα θέσουν σε κυκλοφορία ένα νέο νόμισμα το BRICS+ που σύμφωνα με τους δημιουργούς του φιλοδοξεί να αμφισβητήσει το παγκόσμιο ρόλο του δολαρίου. Σε πρώτη φάση το BRICS+ θα χρησιμοποιείται από τα κράτη που συμμετέχουν στην κίνηση για μέρος των μεταξύ τους συναλλαγών. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει έως σήμερα γνωστά, θα είναι ένα ψηφιακό νόμισμα που θα στηρίζεται στον χρυσό και θα διακινείται αποκλειστικά μέσα από ένα ισχυρά προφυλαγμένο λογιστικό-πληροφοριακό σύστημα, που θα ελέγχεται από το κοινό χρηματοπιστωτικό κέντρο των BRICS.

Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνουμε μία διάκριση μεταξύ των εννοιών συναλλακτικό και αποθεματικό νόμισμα. Συναλλακτικό είναι το νόμισμα που χρησιμοποιείται για τις συναλλαγές και αποθεματικό είναι το νόμισμα που χρησιμοποιείται για να επενδυθούν οι οικονομίες ενός κράτους, μίας επιχείρησης η μίας οικογένειας. Η επένδυση στο αποθεματικό νόμισμα γίνεται συνήθως σε Ομόλογα που διαπραγματεύονται στις χρηματιστηριακές αγορές. Ένα ακόμα σημείο που ενισχύει την ισχύ του δολαρίου και του Euro. Αμερικανικά η Ευρωπαϊκά (Eurozone) Ομόλογα διαπραγματεύονται σε όλες τις αναγνωρισμένες χρηματιστηριακές αγορές. Όποιος θέλει μπορεί να αγοράσει και να πουλήσει. Είναι ένας ακόμα λόγος που έως σήμερα το δολάριο (όπως και το Euro) καλύπτουν σε συντριπτικό βαθμό και σε παγκόσμια κλίμακα και τους δύο ρόλους (συναλλακτικό και αποθεματικό νόμισμα). Φιλοδοξία των δημιουργών του BRICS+ είναι σε πρώτη φάση το νέο νόμισμα να αρχίσει να αντικαθιστά το δολάριο στις παγκόσμιες συναλλαγές, δηλαδή να αμφισβητήσει τον ρόλο του δολαρίου ως παγκόσμιου συναλλακτικού νομίσματος και σε δεύτερη φάση να διατίθεται μέσω λιανικών τραπεζών στους πολίτες των χωρών που συμμετέχουν στην κίνηση. Δηλαδή να εξελιχθεί και σε αποθεματικό νόμισμα.

Βάσιμη υπόθεση εργασίας: Οι Τούρκοι που πλήττονται από τον πληθωρισμό θα αγοράζουν με τουρκικές λίρες Ομόλογα BRISC+, ήτοι μία σταθερή αξία σε χρυσό. Στόχος των δημιουργών του νέου νομίσματος είναι να δημιουργήσουν με αυτό τον τρόπο μία δευτερογενή αγορά που θα αγοράζονται και θα πωλούνται σε ευρεία κλίμακα Ομόλογα BRICS+. Οι δημιουργοί του BRICS+ πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο θα ξεπεράσουν την άρνηση των βασικών χρηματιστηριακών αγορών να αποδεχθούν και να εντάξουν το BRICS+ στις πλατφόρμες συναλλαγών τους, άρα θα έχουν πετύχει μία σημαντική νίκη στον αγώνα για αμφισβήτηση του ρόλου του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.

Μεγαλεπήβολος και μεγαλόπνοος σχεδιασμός. Θα επιβεβαιωθεί άραγε στην πράξη; Πότε θα συμβεί αυτό; Μεγάλα ερωτήματα. Οι προβλέψεις της στήλης για το νέο νόμισμα δεν είναι καλές. Οι λόγοι είναι πολλοί και κύρια νομισματικοί. Υπάρχουν όμως και άλλοι, γεωπολιτικής λογικής όπως αυτός που αναφέρθηκε παραπάνω. Η επιθετική περικύκλωση από την Δύση, ενός εκ των πρωταγωνιστών της δημιουργίας του νέου νομίσματος BRICS+, της Ρωσίας. Την ίδια ώρα κανείς δεν γνωρίζει τις πραγματικές δυνατότητες, τον σχεδιασμό, τους στόχους και την εξέλιξη της Ουκρανικής αντεπίθεσης. Αυτό τον Αύγουστο σίγουρα θα υπάρξουν ειδήσεις.

Reporter