Αχ Καραμανλή(ς)

Γράφει ο Γιώργος Παντάκης

Πέρασαν σχεδόν δύο εβδομάδες από την τραγωδία των Τεμπών. Η περίοδος του πένθους τελειώνει και αναπόφευκτα η συζήτηση περιστρέφεται ξανά γύρω από τις πολιτικές συνέπειες της τραγωδίας. Με προεξάρχουσα την αντιπολίτευση, που εστιάζει μεταξύ άλλων την κριτική της στο ενδεχόμενο υποψηφιότητας του παραιτηθέντος υπουργού κ. Καραμανλή.

Είναι αλήθεια ότι για το ζήτημα αυτό, η κυβέρνηση και ειδικότερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, βρίσκεται μπροστά σε ενα πολυ μεγάλο πρόβλημα, το οποίο θα πρέπει να διαχειριστεί σε πολυ μικρό χρονικό διάστημα, αλλά και κάτω από πολυ μεγάλες πιέσεις, τόσο της κοινωνίας όσο και εντός του κόμματος.

Το αν ο κ. Καραμανλής κατέβει υποψήφιος βουλευτής ή όχι είναι ένα τεράστιο θέμα, ένα δίκοπο μαχαίρι. Αναγνωρίστηκε καθαρά, από την επομένη κιόλας της τραγωδίας, η ανάληψη της αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης του Καραμανλή με την παραίτησή του. Μια γενναία κίνηση, όχι συχνή για τα ελληνικά δεδομένα. Υπάρχει όμως ο φόβος ότι ο πολιτικός συμβολισμός που επιτεύχθηκε με την κίνηση αυτή, θα ακυρωθεί αν τρεις μήνες μετά ο Καραμανλής ζητά με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ την ψήφο των πολιτών.

Να διευκρινιστεί ρητά, προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Δε μιλάμε για την ύπαρξη υποκειμενικών ευθυνών του Καραμανλή, αν λχ έπρεπε να έχει κάνει κάτι και αδικαιολόγητα δεν το έκανε. Τέτοια δεν του έχει καταλογιστεί, και είναι βέβαιο πως αν αυτό αλλάξει στο μέλλον δε θα τεθεί ζήτημα συμμετοχής του στα ψηφοδέλτια, όπως έχει γίνει και με άλλες περιπτώσεις, λιγότερο σοβαρές.

Μιλάμε για την αντικειμενική πολιτική ευθύνη που ανέλαβε ο Καραμανλής εκ μέρους της κυβέρνησης με την παραίτησή του. Την ευθύνη που μεταφράζεται ως “συγγνώμη που δεν καταφέραμε να το αποτρέψουμε”. Η παραίτηση αυτή, πέρα από τις ανθρώπινες διαστάσεις της, υπήρξε και βασικό όπλο της κυβέρνησης για την επικοινωνιακή διαχείριση της τραγωδίας. Και επειδή κανείς δε μπορεί να προβλέψει το θυμικό του λαού σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει το ενδεχόμενο ο συμβολισμός που εκπέμφθηκε να ακυρωθεί, ειδικά όταν απέναντι έχεις μια αντιπολίτευση που αναπόφευκτα θα το κάνει σημαία για να καρπωθεί από την οργή και τη θλίψη των πολιτών.

Από την άλλη, ο κ. Καραμανλής δεν είναι οποιοσδήποτε πολιτικός. Είναι κληρονόμος ενός μεγάλου επιθέτου… Το επίθετο που φέρει, είτε μας αρέσει είτε όχι έχει μεγάλη ιστορία και νόημα από πίσω. Και δεν ξέρεις πως μπορεί να ερμηνευθεί από την κομματική βάση η ταυτόχρονη μη συμμετοχή στις εκλογές (έστω για τελείως διαφορετικούς λόγους) δύο νυν βουλευτών που φέρουν αυτό το όνομα. Ειδικά αν δοθεί η εντύπωση πως η μη συμμετοχή του κ. Καραμανλή συνιστά κεντρική πολιτική απόφαση.

Θα πω την ταπεινή μου άποψη, με το φόβο να μην παρεξηγηθώ.
Τη λύση σε αυτό το πρόβλημα μπορεί να την δώσει μόνο ατομικά ο κ. Καραμανλής.

Αν λάβει μόνος του την απόφαση, για δεύτερη φορά, να βγάλει τον εαυτό του από το πολιτικό προσκήνιο, με ακριβώς αυτό το σκεπτικό. Να μην δώσει την δυνατότητα στην πιο τοξική και άθλια αντιπολίτευση που έχει δει ποτέ η χώρα να υπερθεματίσει πάνω του και να ακυρώσει το μήνυμα που ο ίδιος θέλησε να στείλει με την παραίτησή του. Ότι σε τέτοιες περιστάσεις, ακόμα και αν δε φταις, κάνεις πίσω.

Θεωρώ πως, αντικειμενικά και πάντα υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι η μόνη λύση που μπορεί να έχει τις μικρότερες δυνατές απώλειες για την κυβέρνηση, και να αποτρέψει το χειρότερο σενάριο για τη χώρα: Να επανέλθει η λαίλαπα της προδοτικής, οπισθοδρομικής και εκδικητικής αριστεράς.