«Συναίνεση» με ολέθρια σφάλματα κι αμετανόητους θύτες;
Του Θανάση Κ.
Όταν μια κοινωνία πλησιάζει σε «οριακό σημείο» ή σε «ιστορική καμπή», τότε εμφανίζονται ταυτόχρονα πολλά υπαρξιακά διλήμματα.
Μερικά από τα οποία συμπίπτουν με μείζονες παγκόσμιες εξελίξεις.
Σήμερα η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα τουλάχιστον «υπαρξιακό δίλημμα»:
Αν θα εξαναγκαστεί σε μακροχρόνια λιτότητα-επιτροπεία για τα επόμενα… σαράντα χρόνια τουλάχιστον!
Ζήτημα που δεν τέθηκε ποτέ από την αρχή αυτής της κρίσης…
Και που δεν έχει τεθεί ποτέ ξανά στη χώρα, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.
Αυτό που συζητείται σήμερα, είναι να τεθεί η Ελλάδα σε Πρόγραμμα που θα φτάνει ως το 2060 (ίσως και το 2080)!
Και στο διάστημα αυτό να βγάζει «πρωτογενή πλεονάσματα κατά μέσον όρο πάνω από 2%! Πράγμα που ούτε έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν, ούτε μπορεί να προβλεφθεί από τώρα, ούτε μπορεί να εφαρμοστεί…
Αρκεί να σκεφτούμε πως ο μέσος οικονομικός κύκλος είναι πια 7-10 χρόνια!
Και αν μπει σε τέτοιο Πρόγραμμα η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει τρία με τέσσερα διεθνή «υφεσιακά επεισόδια»…
Έχουν τρελαθεί οι άνθρωποι….
Αυτό πράγματι, θα μετέτρεπε τη χώρα σε «αποικία χρέους»!
Αλλά αυτό! Που έφερε ο Τσίπρας…
Και που δεν συγκρίνεται με ο,τιδήποτε άλλο γνωρίσαμε ποτέ ως χώρα…
Τα προηγούμενα μνημόνια είχαν τριετή διάρκεια και… τέλος!
Όχι 50ετή!
Και πάντως, στα τέλη του 2014, όχι μόνο βγαίναμε από τα Μνημόνια, όχι μόνο το δέχονταν αυτό και οι δανειστές, όχι μόνο μας έδιναν και πιστοληπτική γραμμή στήριξης, αλλά είχαμε ήδη βγει, τότε, με επιτυχία στις αγορές.
Η «εποπτεία» τους θα επεκτείνονταν άλλον ένα-εναμιση χρόνο (ως τα μέσα του 2016 το πολύ) και οι υποχρεώσεις υψηλών πλεονασμάτων ως το 2018. Και μετά τέλος!
Όχι ως το 2060 ή το 2080…
Τότε φώναζαν όλοι αυτοί οι… «χαχόλοι» για «αποικία χρέους».
Τότε που ΔΕΝ ήμασταν! Τότε που ΔΕΝ επρόκειτο να γίνουμε!
Τότε που το είχαμε γλιτώσει…
Κι ήλθαν και μετέτρεψαν τη χώρα σε αυτό ακριβώς, για το οποίο αδίκως κατηγορούσαν τους άλλους:
Σε αποικία χρέους!
Πρώτο ερώτημα: τι κάνουμε με αυτή τη φρικώδη προοπτική.
Δεύτερο ερώτημα: τι κάνουμε με αυτούς που αχρείαστα μας οδήγησαν σε αυτήν;
Όμως, η «αποικία χρέους», δεν είναι το μόνο μεγάλο «υπαρξιακό δίλημμα» που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Σήμερα, μαζί με όλη τη Δύση, βρισκόμαστε μπροστά στην απειλή του Σουνιτικού τζιχαντισμού!
Οι προχθεσινές σκηνές από το Μάντσεστερ είναι εφιαλτικές:
Δεκάδες παιδιά και έφηβοι, 7 ως 15 ετών, νεκρά, διαμελισμένα, ή βαριά τραυματισμένα και ακρωτηριασμένα!
Φρίκη! Φρίκη! Φρίκη…
Τι κάνουμε με αυτό;
Καθόμαστε, μετράμε τα νεκρά (παιδιά) και γλύφουμε τις πληγές μας μέχρι το… επόμενο φρικιαστικό χτύπημα;
Αυτό είναι υπαρξιακό πρόβλημα για όλη τη Δύση.
Κι είναι για την Ελλάδα δύο φορές, γιατί όχι μόνο εδώ δεν είχαμε τέτοιο πρόβλημα «από πάντα»και το αποκτήσαμε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια…
Αλλά γιατί τα τελευταία δύο χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου άνοιξε τα σύνορα κι άφησε να περάσουν εκατομμύρια!
Λαθρομετανάστες…
Που οι περισσότεροι πήγαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά κάμποσοι ξέμειναν εδώ (αφότου οι άλλες ευρωπαϊκές χώρας μας έκλεισαν τα σύνορά τους) και προστέθηκαν στις εκατοντάδες χιλιάδες που είχαν ήδη σωρευτεί από πριν…
Να σημειώσω, ότι η διακυβέρνηση Σαμαρά (Ιούλιος 2012 – Δεκέμβριος 2014) είναι η ΜΟΝΗ περίοδος τις τελευταίες τρείς δεκαετίες που οι παράνομοι μετανάστες μειώθηκαν αριθμητικά στην Ελλάδα. Μειώθηκαν, αισθητά μάλιστα…
Γιατί είχαν «σφραγιστεί» τα ανατολικά σύνορα της χώρας και γιατί τους κυνηγούσε η αστυνομία στο εσωτερικό και τους μάντρωνε στην «Αμυγδαλέζα».
Απ’ όπου μετά από λίγες μέρες ζητούσαν μόνοι τους να φύγουν πίσω στις πατρίδες τους.
Αυτά τα λέμε, να τα θυμόμαστε και να τα θυμίζουμε, γιατί «λύση» υπήρχε!
Και υπάρχει! Και δούλεψε…
Δεν είμαστε «καταδικασμένοι νομοτελειακά» να μας σαρώσει το κύμα της βίαιης ισλαμοποίησης, που απειλεί πια ολόκληρη τη Δύση.
Τότε πολλοί γκρίνιαζαν με τον πολιτική Σαμαρά.
Στο Ανατολικό Αιγαίο και στην Αμυγδαλέζα.
Τώρα δεν λένε κουβέντα για τις δεκάδες χιλιάδες άμοιρους, εγκλωβισμένους στα hot spots, όπου ζουν σε ανατριχιαστικές συνθήκες βαρβαρότητας και εξαθλίωσης. στα «νύχια» των δικών τους και στο έλεος των «διακινητών» – που εκπροσωπούν οι ΜΚΟ, στις οποίες εκχωρήσαμε τη «διαχείριση» του προβλήματος.
Φταίνε λοιπόν, όσοι άνοιξαν τα σύνορα στα κύματα των λαθρομεταναστών, κι όσοι παρέδωσαν τα κλειδιά, στους εκπροσώπους των διακινητών!
Φταίνε κι όλοι αυτοί οι… αλαφροίσκιωτοι – «προοδευτικούληδες» ή «φιλελέδες» – που μας είχαν ζαλίσει τον έρωτα με τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των προσφύγων που ήταν τελικά… λαθρομετανάστες!
Και πολύ τους «ενοχλούσε» τότε, όταν ο Ελληνικό Λιμενικό έκανε push back έξω από τα ελληνικά ακριτικά νησιά κι ανάγκαζε τις βάρκες τους να γυρίσουν πίσω, χωρίς να πνίγεται κανείς….
Αλλά δεν έλεγαν ούτε λέξη μετά, που πνίγονται κατά δεκάδες.
Τους ενοχλούσε να πάει η Ελληνική Αστυνομία να επιβάλει την τάξη στους καταυλισμούς και να ανοίξει τις σιδηροδρομικές γραμμές που είχαν καταλάβει αυθαίρετα…
Αλλά δεν λένε κουβέντα τώρα, που είναι στοιβαγμένοι και ανεξέλεγκτοι πρόσφυγες και μετανάστες μαζί, και κάθε βράδυ εκδίδονται ή βιάζονται γυναίκες και παιδιά.
Και κάμποσοι μαχαιρώνονται…
Αυτοί τα έφεραν όλα αυτά επί Ελληνικού εδάφους. Και δεν λένε λέξη…
Τι κάνουμε με αυτό το εκρηκτικό πρόβλημα;
Και τι κάνουμε με εκείνους – τους δικούς μας – που το δημιούργησαν;
Το υπαρξιακό πρόβλημα ολόκληρης της Δύσης γίνεται δύο φορές πιο δραματικό, γιατί τη μεγάλη ευθύνη δεν την έχουν μόνο οι «ξένοι», την έχουν και κάμποσοι δικοί μας, οι ανόητες απόψεις των οποίων κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια.
Για παράδειγμα η τραγουδίστρια, Αριάνα Γκράντε, στη συναυλία της οποίας στο Μάντσεστερ έγινε η «σφαγή των νηπίων» προχθές…
Είναι βέβαια συγκλονισμένη κι έσπευσε να συμπαρασταθεί στα θύματα, αλλά…
Αλλά η ίδια μέχρι πρόσφατα κατακεραύνωνε όποιον προειδοποιούσε για τον κίνδυνο του τζιχαντισμού στη Δύση ως… «ισλαμοφοβικό»!
Ανήκε κι αυτή– δεν ξέρω αν ανήκει ακόμα, μετά απ’ ό,τι έζησε – στον περιοδεύονται θίασο των «ηλιθίων» της «πολιτικής ορθότητας»!
Πριν μερικούς μήνες, είχε βγάλει και μια φωτογραφία της στα social media με «τολμηρή περιβολή» και με τη λεζάντα: Islam is Love!
Μπράβο… μακακισμένο! Συγχαρητήρια…
Ξαναβγάλ’ το τώρα!
Για να σε δω…
Και τι φταίει αυτή, θα μου πείτε…
Τόσα καταλάβαινε τόσα έκανε.
Σωστό!
Όλα αυτά είναι, ασφαλώς, μόνον η «κορυφή του παγόβουνου».
Τόσα χρόνια μας είχαν τρελάνει στην… «Πολύ-πολιτισμικότητα»!
Και τώρα ανακαλύπτουν, ότι οι νεαροί στη Δύση που ζώνονται εκρηκτικά και πάνε και ανατινάζουν τους συνομηλίκους τους στις δυτικές πόλεις είναι κι αυτοί παιδιά που γεννήθηκα σε δυτικές χώρες.
Πράγματι…
Παιδιά που δεν ενσωματώθηκαν ποτέ στις δυτικές κοινωνίες…
Όντως!
«Δεν καταφέραμε εμείς να τους ενσωματώσουμε», λένε…
Όχι, ακριβώς…
Όχι «δεν καταφέραμε».
Δεν θέλατε!
Δεν θέλατε να τους ενσωματώσετε!
Παλαιότερα, που υπήρχε για τους (νόμιμους) μετανάστες και τα παιδιά τους η πολιτική της «ενσωμάτωσης» δεν υπήρξε τέτοιο πρόβλημα…
Η πολιτική ήταν απλή: Ήλθες εδώ, θα ζήσεις με τις δικές μας αξίες.
Αν δεν θέλεις ή δεν μπορείς, πίσω από εκεί που ήλθες.
Melting pot το έλεγαν. Η πολιτική του «χωνευτηριού»!
Και δούλευε χωρίς πρόβλημα…
Αλλά από την εποχή που επικράτησε η πολιτική της «Πολύ-πολιτισμικότητας», δηλαδή να αναβιώνουν στη Δύση οι κουλτούρες που κουβαλάνε μαζί τους οι μετανάστες, έπαψε να υπάρχει «ενσωμάτωση»!
Κι άρχισε να υπάρχει γκετοποίηση…
Η Πολύ-πολιτισμικότητα είναι η πολιτική της ΜΗ ενσωμάτωσης!
Είναι η άρνηση της ενσωμάτωσης.
Και οδηγεί στη γκετοποίηση.
Όπου χάνεται ο έλεγχος.
Και πολλά παιδιά πέφτουν στην επιρροή περίεργων «ιμάμηδων».
Σε ανεξέλεγκτα τεμένη…
Κι ύστερα αρχίζουμε να… μετράμε θύματα!
Πολλές χώρες το κατάλαβαν. Μεταξύ αυτών και η Βρετανία…
Και άλλαξαν πολιτική.
Κατάργησαν – άλλοτε σιωπηλά, άλλοτε διακηρυγμένα – την περιβόητη «Πολύ-πολιτισμικότητα».
Αλλά μια ολόκληρη γενιά ΜΗ ενσωματωμένων είχε ήδη δημιουργηθεί.
Κι ανάμεσά τους υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι «τζιχαντιστές»…
Κι όταν το κατάλαβαν όλοι οι άλλοι και εγκατέλειψαν την «Πολύ-πολιτισμικότητα», ήλθαν οι δικοί μας αριστεροί στην εξουσία και έφεραν στην Ελλάδα την Πολύ-πολιτισμικότητα και τους λαθρομετανάστες!
Κι «έδεσε το γλυκό»…
Όχι, κανείς δεν «ταυτίζει» τους τζιχαντιστές με το σύνολο των μουσουλμάνων στη Δύση.
Το ακριβώς αντίθετο: Εμείς μόνο τους διαχωρίζουμε!
Υπάρχουν πολλοί δυτικοί μουσουλμάνοι που θέλουν να γίνουν πλήρεις πολίτες των δυτικών χωρών, όπου γεννήθηκαν και ζουν..
Που ΔΕΝ θέλουν να εφαρμόζεται η… «Σαρία» (δηλαδή το ισλαμικό οικογενειακό δίκαιο) στις γειτονιές τους.
Επί ευρωπαϊκού εδάφους!
ΔΕΝ θέλουν να κυκλοφορούν, υποχρεωτικά, οι γυναίκες τους με μπούργκα η νιτζάμπ.
Δεν θέλουν να… «χαρακώνονται» στο πρόσωπο τα κορίτσια που κυκλοφορούν ακάλυπτα ή ασυνόδευτα στις μουσουλμανικές συνοικίες των ευρωπαϊκών πόλεων!
Αυτοί που θέλουν να γίνουν δυτικοί είναι οι δικοί μας μουσουλμάνοι!
Αυτούς οφείλουμε να προστατέψουμε. Και δεν τους προστατεύουμε!
Λόγω… «Πολύ-πολιτισμιτικότητας»!
Εδώ πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε.
Ως Δύση συνολικά.
Κι ως «παραμεθόρια χώρα» της Δύσης, πιο συγκεκριμένα…
Θα περιμένουμε;
Μέχρι πότε;
Μέχρι που να γιγαντωθεί η πιο ακραία… ακροδεξιά και να αρχίσει να ρέει αίμα στους δρόμους;
Ή θα αντιδράσουμε άμεσα και αυστηρά.
Για να προλάβουμε, για να ΜΗΝ οδηγηθούν οι κοινωνίες μας στα άκρα, (όσο είναι καιρός ακόμα);
Γιατί μπορεί το πρόβλημα στο μέλλον (;) να είναι η ακροδεξιά, που δυναμώνει συνεχώς με αυτά τα δραματικά φαινόμενα, αλλά αυτό ειδικά το πρόβλημα ΔΕΝ το δημιούργησε η… «ακροδεξιά»!
Το δημιούργησαν όσοι άνοιξαν τα σύνορα κι όσοι επέβαλαν την «Πολύ-πολιτισμικότητα» της ΜΗ ενσωμάτωσης.
Οι αριστεροί και οι «φιλελέδες»!
Για να τα λέμε όλα…
Γιατί έρχονται κρίσιμες ώρες και δεν χωράνε «μισόλογα» μεταξύ μας.
Τέλος, κάποιοι βλέποντας τα σύννεφα να πυκνώνουν στο ουρανό της Ελλάδας, αλλά και στον ουρανό της Ευρώπης συνολικά, επανέρχονται στο μότο της «συναίνεσης»!
–Παιδιά να μονιάσουμε. Παιδιά να τα βρούμε…
–Παιδιά χανόμαστε. Κάτι πρέπει να κάνουμε, όλοι μαζί.
Σωστό: Πολύ σωστό…
Αλλά για να είμαστε «όλοι μαζί», για να «μονιάσουμε», πρέπει κάποιοι να καταλάβουν τα λάθη τους!
Μπορώ να μονιάσω και μπορώ να συνεργαστώ με όποιον θέλει να συνεργαστεί…
Αλλά δεν μπορώ να μονιάσω με τους αριστερούς προστάτες των ΜΚΟ, όσο επιμένουν να προστατεύουν τις ΜΚΟ.
Δεν μπορώ να μονιάσω και να συνεργαστώ με «προοδευτικούληδες» και φιλελέδες»που επιμένουν σε «ανοικτά σύνορα»!
Δεν μπορώ να είμαι μαζί με αμετανόητους οπαδούς της «Πολύ-πολιτισμικότητας»!
Δεν μπορώ να κάνω τίποτε μαζί με αδιόρθωτους αριστερούς και «φιλελέδες», που «μισούν» την αστυνομία, αλλά ανέχονται τα κυκλώματα δουλεμπόρων, ναρκεμπόρων, σωματεμπόρων και παιδεραστών – και εμποδίζουν την αστυνομία να τα εξαρθρώσει…
Δεν μπορώ να συνεργαστώ με όσους αποδέχονται το «κράτος των κουκουλοφόρων» στο… Εξαρχειστάν, και προσπαθούν να συνδιαλλαγούν μαζί του.
Δεν μπορώ να δείξω «συναίνεση» σε όσους επιμένουν στην άθλια πολιτική του Τσίπρα, που οδήγησε τη χώρα σε… Τριτοτέταρτο Μνημόνιο, ενώ βγαίναμε από τα μνημόνια…
Να καταλάβουν το λάθος τους, να αναλάβουν τις τεράστιες ευθύνες τους και μετά να το συζητήσουμε.
Βεβαίως…
Αλλά όσο επιμένουν, ούτε μπορούμε να συνεργαστούμε, ούτε έχει νόημα να συνεργαστούμε.
«Συναίνεση» με ολέθρια σφάλματα και αμετανόητους «θύτες» δεν υπάρχει!
Είναι αυτοκτονία. Δεν οδηγεί στην «ενότητα»…
Αυτό είναι και το τρίτο μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.
Πώς θα «μονιάσουμε» μπροστά σε μεγάλους κινδύνους, χωρίς να επαναλάβουμε τα λάθη που μας έφεραν ως εδώ.
Πως θα ξυπνήσουμε πριν είναι αργά και πώς ενωθούμε ειλικρινά για να διορθώσουμε τα τεράστια σφάλματα της «πολιτικής ορθότητας» και των αριστερών ιδεοληψιών.
Να τα διορθώσουμε! Για να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας
Όχι να υποταχθούμε στη μοίρα μας, επαναλαμβάνοντας τα ίδια σφάλματα προς χάριν της… «συναίνεσης»!
Να τα θυμάστε όλα αυτά τις μέρες που έρχονται…
