Το φαινόμενο Θάνος Τζήμερος

Γράφει ο Σπαρτιάτης,

Ο Θάνος Τζήμερος εμφανίστηκε πρώτη φορά στην πολιτική σκηνή το Μάιο του 2012, όταν η Δημιουργία Ξανά έφτασε πολύ κοντά στο να πιάσει το όριο του 3% ήδη από την πρώτη εκλογική συμμετοχή. Τότε εκμεταλλεύτηκε άψογα το κλίμα της εποχής, που ήταν εναντίον του δικομματισμού και της πολιτικής γενικότερα. Το ίδιο κλίμα που επέτρεψε στο ΣΥΡΙΖΑ να ανέβει. Το σύνθημά του ‘Πολιτική χωρίς πολιτικούς’ ήταν χαρακτηριστικό.

Ωστόσο η δυναμική είσοδος του στην πολιτική σκηνή έμελλε να είναι η κορυφή του μέχρι σήμερα. Όσο καλά εκμεταλλεύτηκε τα θετικά του (μεταρρυθμιστής, επικοινωνιακός, από την αγορά, χωρίς κακό παρελθόν κτλ) το Μάιο του 2012 άλλο τόσο φάνηκαν τα αρνητικά του τον Ιούνιο. Στο μεσοδιάστημα φημολογείται ότι του προτάθηκε συνεργασία από τη ΝΔ. Η πρόταση αυτή είχε διαψευστεί από τον Αντώνη Σαμαρά σε τηλεοπτική του εμφάνιση, ο Θάνος Τζήμερος ωστόσο σε κύκλους του έλεγε το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση τότε αρνήθηκε να συνεργαστεί και προτίμησε το συνασπισμό με τη Δράση του Στέφανου Μάνου, επιδιώκοντας το 3%. Τόσο η άρνησή του να συνεργαστεί με τη ΝΔ όσο και η αποτυχημένη συνεργασία με τη Δράση έδειξαν το μεγαλύτερο αρνητικό του: Η παντελής αδυναμία του να κάνει τους απαραίτητους στην πολιτική συμβιβασμούς.

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης Σαμαρά ο Θάνος Τζήμερος αρνούνταν συστηματικά να αναγνωρίσει τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που γινόταν, και ασκούσε αντιπολίτευση από την απέναντι πλευρά. Τότε έδειξε και το δεύτερο μεγάλο αρνητικό του: Την έλλειψη ρεαλισμού και αντίληψης της πραγματικότητας, και μάλιστα από έναν άνθρωπο που τη ζούσε από κοντά. Στη δημόσια παρουσία του εξίσωνε συνεχώς τους «Σαμαροβενιζελους» με το ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο επίσης ασκούσε σκληρότατη κριτική με συχνές αντεγκλήσεις. Πρωτοστάτησε μαζί με άλλες προσωπικότητες του μεταρρυθμιστικού χώρου στην αντιπολίτευση εναντίον του Σαμαρά κυρίως για την αύξηση της φορολογίας (παραβλέποντας τις όποιες μειώσεις έγιναν) και την καθυστέρηση στην υλοποίηση ορισμένων μεταρρυθμίσεων, με το βλέμμα στις τριπλές εκλογές του 2014.

Στις εκλογές αυτές η συνεργασία του με Δράση και Φιλελεύθερη Συμμαχία απέτυχε, στο πλαίσιο αυτής όμως ο Τζημερος κατάφερε να εκλεγεί περιφερειακός σύμβουλος Αττικής. Απέκτησε έτσι πρώτη φορά ένα επίσημο βήμα για έκφραση, και από τότε το εκμεταλλεύεται συνεχώς. Η μέχρι σήμερα παρουσία του εκεί ουσιαστικά περιλαμβάνει πολεμική ρητορική και αντιπαράθεση με το σύνολο των υπολοίπων δυνάμεων, οι θέσεις δε που έχει πάρει κατά καιρούς είναι ενδιαφέρουσες μεν, σε μεγάλη απόσταση με την πραγματικότητα δε, ενώ περισσότερο θα ταίριαζαν στην κεντρική πολιτική. Ακόμα καταγγέλλει συχνότατα τις στρεβλές πρακτικές που βλέπει στη λειτουργία του περιφερειακού συμβουλίου, με τρόπο όμως που βάζει το σύνολο των υπολοίπων απέναντι και τελικά καταλήγει να μη γίνονται γνωστές οι καταγγελίες του.

Ακολούθησαν οι εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, στις οποίες η Δημιουργία Ξανά δε συμμετείχε, κι ο Τζήμερος επικαλέστηκε τεχνικούς λόγους. Αν πάντως η στάση του ερμηνευτεί πολιτικά καταλήγουμε ότι φαινόταν να χάνει το μισό του κοινό από το Ποτάμι, που απορρόφησε τότε τις διαρροές της ΝΔ από το μεταρρυθμιστικό κέντρο, και από τη συσπείρωση της ΝΔ που προσπαθούσε να αποτρέψει το ΣΥΡΙΖΑ. Εν ολίγοις η αποτυχία του να εκμεταλλευτεί τις εκλογές εν πολλοίς ήταν και αποτέλεσμα της έλλειψης πολιτικού ενστίκτου που τον διακρίνει.

Στις επόμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου η Δημιουργία απέτυχε ξανά, παρά τα μέχρι τότε γεγονότα που θα έπρεπε να την ευνοούν πολιτικά και την παρουσία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στην ηγεσία της ΝΔ, που εν πολλοίς απομάκρυνε το μεταρρυθμιστικό κοινό. Ακολούθησαν οι εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, στις οποίες ο Τζήμερος στήριξε επικοινωνιακά Μητσοτάκη και Γεωργιάδη, αμέσως μετά την επικράτηση του πρώτου όμως έσπευσε να τονίσει ότι δεν πρόκειται να προσχωρήσει στη ΝΔ. Από κύκλους του μαθαίνουμε πως υπήρξε προσέγγισή του όμως σκόνταψε στην απαίτησή του να βρίσκεται σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζει την εκρηκτική παρουσία του στο περιφερειακό συμβούλιο, ευρισκόμενος σε συνεχή διαμάχη με όλους.

Το τελευταίο περιστατικό δεν είναι το πρώτο του στο συμβούλιο, για όσους παρακολουθούν τη γενικότερη παρουσία του. Το ζήτημα με τις αφίσες το έχει θίξει πολλάκις, στο παρελθόν δε έγινε καταγγελία από τον ίδιο για χρήση βίας εναντίον του από συμβούλους του ΚΚΕ. Τότε βέβαια η καταγγελία δεν πήρε έκταση, σε αντίθεση με την αντίστοιχη του ΚΚΕ που κόντεψε να γίνει πρώτο θέμα. Σε κάθε περίπτωση, όσο δίκιο κι αν έχει ο Θάνος Τζήμερος στην εν λόγω διαμάχη δεν παύει να είναι κι ένας τρόπος να προβληθεί πολιτικά. Και για άλλη μια φορά το κάνει με λανθασμένο (πολιτικά) τρόπο, αφού αφενός με το ύφος και τη στάση του καταφέρνει να τους βάλει όλους απέναντι, αφετέρου ο βασικός αντίπαλος που επέλεξε δεν είναι ο αντίστοιχος του κλίματος της εποχής!

Και για να εξηγούμαι. Κάθε υπέρμαχος της αστικής δημοκρατίας δε μπορεί παρά να συμφωνεί με το Θάνο Τζημερο στη στάση του απέναντι στο ΚΚΕ. Τόσο για την ιδεολογία και για τις πολιτικές του θέσεις όσο και για ακραίες πρακτικές που κατά καιρούς εφαρμόζει. Αυτή τη στιγμή όμως από κάθε άποψη ΔΕΝ είναι ο βασικός αντίπαλος.

Καταρχάς ως προς την ιδεολογία του, σκυλί που γαβγίζει δε δαγκώνει. Όσα και να διακηρύττει το ΚΚΕ εναντίον της αστικής δημοκρατίας όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι πιθανότητες να επιδιώξει την υλοποίησή τους είναι ελάχιστες. Σε κάθε περίπτωση περισσότερο κινδυνεύει αυτή τη στιγμή το πολίτευμα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με όσα κάνει εναντίον της διάκρισης των εξουσιών, της λειτουργίας των θεσμών κτλ παρά από το γραφικό ΚΚΕ του 5%. Και αν πρέπει κανείς να το δει μελλοντικά ο κίνδυνος θα βρίσκεται αλλού, στη ΧΑ, στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε κινήματα της άκρας αριστεράς, όχι στο ΚΚΕ που έχει γίνει συστημικότερο του συστήματος.

Ως προς την πολιτική του δε, μεγαλύτερες συνέπειες για τη χώρα έχει η πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και της περιφερειάρχου Αττικής (μιας που εκεί δραστηριοποιείται ο Τζημερος) παρά ενός κόμματος του 5%. Και είτε το δει κανείς πατριωτικά είτε το δει πολιτικά ο βασικός αντίπαλος είναι η κυβέρνηση με την καταστροφική πολιτική της στην οικονομία και τις ιδεοληψίες της στους υπόλοιπους τομείς. Απέναντι σε αυτήν τοποθετείται όποιος θέλει είτε να προσφέρει στον τόπο είτε να κερδίσει πολιτικά.

Τέλος, ως προς τις πρακτικές του ΚΚΕ, ενίοτε γίνονται ακραίες και προφανώς πρέπει να στηλιτεύονται και να αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία. Μια τέτοια περίπτωση φαίνεται να ήταν και το τελευταίο περιστατικό. Ακόμα και σε αυτόν τον τομέα όμως μεγαλύτερη είναι η ζημιά που γίνεται από αναρχικούς και άλλα κινήματα της άκρας αριστεράς παρά από το ΚΚΕ και τα διάφορα παρακλάδια του, που κατά κανόνα προσπαθούν να απέχουν από τέτοιες πρακτικές για να διαφοροποιούνται από την υπόλοιπη αριστερά. Όποτε γίνονται πρέπει να αντιμετωπίζονται και από αυτή την άποψη ο Τζήμερος είχε δίκιο.

Η παραπάνω αναφορά στο παρελθόν του Τζήμερου και η πολιτική του κριτική επ’ αφορμή του συγκεκριμένου περιστατικού είχε συγκεκριμένο σκοπό. Πολλά ακούγονται για ενδεχόμενη προσχώρηση του στη ΝΔ. Άλλωστε στο πλαίσιο του ανοίγματος στο κέντρο έγιναν πολλές ανάλογες προσχωρήσεις από τον ευρύτερο χώρο. Αμφιβάλλω κατά πόσον πρόκειται να ακολουθήσει αυτός, όπως ανέφερα άλλωστε οι συνεργασίες δεν είναι το δυνατό του σημείο. Προσωπικά παρά τις αδυναμίες του τον θεωρώ από τα καλά στοιχεία του πολιτικού συστήματος, με ενδιαφέρουσες απόψεις που θα ήθελα να κριθούν στην πράξη. Από κύκλους ΝΔ όμως για όλους τους υπό ένταξη τονίζονται τα εξής. Πρώτον, όταν προσχωρείς σε ένα κόμμα κάνεις και τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Δεύτερον, όποιος συντάσσεται το κάνει ως στρατιώτης, όχι ως στρατηγός. Πρέπει μόνος του να εκλεγεί, όχι να φροντίσει το κάθε κόμμα για την εκλογή του.