28η Οκτωβρίου, Monty Python και Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Αντώνης Μιχελόγγονας, Δικηγόρος

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε, πριν από οποιαδήποτε άλλη ανάλυση, ότι η παρέλαση αλά Monty Python που έκαναν τα δέκα «κορίτσια» στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν μια γελοιότητα. Ένα καραγκιοζιλίκι που σκοπό είχε να γελοιοποιήσει όχι το θεσμό των παρελάσεων, αλλά την ίδια την εθνική επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου. Ευτυχώς, αν κρίνω από τις αντιδράσεις και την κατακραυγή την εβδομάδα που ακολούθησε, το μόνο που κατάφεραν τελικά τα κορίτσια αυτά είναι να γελοιοποιήσουν τον εαυτό τους και να γίνουν θέαμα.

Η μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας αντιμετώπισε το φαινόμενο με πλήρη αποδοκιμασία, και πολύ καλά έπραξε. Δε συνέβη βέβαια το ίδιο με την πολιτική και δημοσιογραφική ελίτ της χώρας. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται η απόσταση ελίτ-κοινωνίας σε τέτοιας υφής ζητήματα, οπότε δε μπορώ να πω ότι με σοκάρει.

Θα σταθώ όμως ιδιαιτέρως στον τρόπο που επέλεξε να αντιδράσει στο φαινόμενο αυτό η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Η νεολαία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προηγούμενης κυβέρνησης, που από άποψη κομματικής απήχησης συνιστά το μεγαλύτερο εκπρόσωπο της αριστεράς στη νεολαία, δικαιολόγησε το συμβάν και τάχθηκε με το μέρος των «κοριτσιών». Συγκεκριμένα, η ανάρτηση στο λογαριασμό της στα social media είχε ως εξής:

«Δεν υπάρχει καμία προσβολή. Οι στρατιωτικού τύπου παρελάσεις αποτελούν μία αναχρονιστική παράδοση, που πρέπει να καταργηθεί. Στο βαθμό όμως που γίνονται, θα πρέπει να μας θυμίζουν τους αγώνες για την Δημοκρατία, την Ελευθερία, για την Ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό που έπραξαν τα κορίτσια ήταν ένα αντιπολεμικό-αντιμιλιταριστικό μήνυμα το οποίο αρμόζει στην ιδέα της ανθρώπινης συνύπαρξης.».

Τόσο η ανακοίνωση αυτή όσο και η γενικότερη στάση του ΣΥΡΙΖΑ για το συγκεκριμένο ζήτημα και η συνολική κάλυψη που είδαμε να δίνεται στο συμβάν από πολλά στελέχη του (Αλέκος Φλαμπουράρης, Νίκος Φίλης κοκ) απλά αποδεικνύει για ακόμα μια φορά την τεράστια υποκρισία της αριστεράς σε ό,τι αφορά την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου. Ή έστω, για να μην πάρει η μπάλα όλη την αριστερά, του μεγαλύτερου πολιτικού της εκπροσώπου. Γιατί αν θέλω να είμαι δίκαιος, δεν έχω εντοπίσει κάποιο σχολιασμό, θετικό ή αρνητικό, του ΚΚΕ επί του συμβάντος.

Η 28^η Οκτωβρίου μπορεί να συνιστά την επέτειο του ΟΧΙ στους Ιταλούς, και κατ’ επέκταση την αρχή του πολέμου κατά του Άξονα που ακολούθησε, στην πράξη όμως, και στη λαϊκή συνείδηση, αποτελεί εορτασμό για το σύνολο της παρουσίας της Ελλάδας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τη νίκη κατά των Ιταλών, την αντίσταση κατά των Γερμανών, τη συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών μονάδων και μεμονωμένων Ελλήνων σε άλλα μέτωπα του πολέμου, στο πλευρό των Συμμάχων, την αντίσταση κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής, και τη γενικότερη συνεισφορά της χώρας στον πόλεμο, από την ημέρα εκείνη της 28^ης Οκτωβρίου 1940 μέχρι και την Απελευθέρωση. Δεν είναι ημέρα τιμής και μνήμης μόνο για τον Ιωάννη Μεταξά ή για τους στρατιωτικούς διοικητές του Πολέμου του ’40-’41. Είναι για όλους όσους συμμετείχαν στα γεγονότα αυτά, από το 1940 έως το 1944. Για τον καθένα μεμονωμένα και ατομικά, και ταυτόχρονα για όλους σα σύνολο. Γιατί η ατομική συνεισφορά του καθενός συνετέλεσε, περισσότερο ή λιγότερο, στη συνολική συνδρομή της χώρα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και στη θέση της στην ιστορία που η συνδρομή αυτή της εξασφάλισε.

Η αριστερά ποτέ δεν αντιμετώπιζε αυτή την επέτειο με ενθουσιασμό, λόγω τη σύνδεσής της με τον Ιωάννη Μεταξά. Είχε όμως αντιληφθεί ότι δε μπορούσε να την εξαφανίσει από το συλλογικό υποσυνείδητο, προσάρμοσε την τακτική της και διεκδικούσε την αναγνώριση του ρόλου της στα γεγονότα του Πολέμου. Είτε αμφισβητώντας την πατρότητα του ΟΧΙ, είτε προβάλλοντας τη συνεισφορά των ιστορικών της δυνάμεων σε αυτά. Κυρίως όμως, επιδιώκοντας να μονοπωλήσει την αντίσταση των Ελλήνων κατά της τριπλής Κατοχής. Επιδιώκοντας στην καλύτερη να παρουσιάσει την αντίσταση ως έργο αποκλειστικά της αριστεράς, στη χειρότερη να χαρακτηρίσει συνολικά τη Δεξιά και το Κέντρο της εποχής ως «δωσιλόγους». Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και με τον τρόπο αυτό είχε ξεπεράσει το στάδιο της υποβάθμισης της επετείου, την αποδεχόταν και επεδίωκε ρόλο σε αυτή.

Και πράγματι, ανεξαρτήτως της ιστορικής οπτικής του καθενός, δε μπορεί να αμφισβητηθεί ότι ένα μέρος των γεγονότων των ετών 1940-1944 καταλογίζονται στην αριστερά. Είτε στην αριστερά αποκλειστικά, σαν πολιτική δύναμη, είτε στην αριστερά σα μέρος του γενικότερου συνόλου που αποκαλούμε «Ελλάδα». Η 28^η Οκτωβρίου αποτελεί ημέρα μνήμης και για πρόσωπα ή πράξεις της αριστεράς εκείνη την περίοδο.

Ερώτηση: Το έλαβε καθόλου υπόψη αυτό η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ πριν υποστηρίξει τη γελοιοποίηση της επετείου;

Τα δέκα «κορίτσια» που παρίσταναν τους Monty Python στην παρέλαση για να τη γελοιοποιήσουν, δε γελοιοποιούν μόνο τον Ιωάννη Μεταξά. Γελοιοποιούν όλους τους πολιτικούς προγόνους του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν συνεισφορά στα γεγονότα που τιμά η επέτειος. Γελοιοποιούν το ΕΑΜ, γελοιοποιούν τον ΕΛΑΣ, γελοιοποιούν όσους αριστερούς πολέμησαν ή συμμετείχαν στην αντίσταση. Και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται τιμά όλους αυτούς, έρχεται και επιχαίρει και λέει ότι καλώς κάνουν γιατί στέλνουν αντιπολεμικό μήνυμα!

Όταν βρίσκεσαι σε ένα σύνολο ανθρώπων που με ένα συγκεκριμένο δρώμενο τιμούν κάποια ιστορικά γεγονότα και τους πρωταγωνιστές τους, και επιλέγεις να κάνεις τον καραγκιόζη μπροστά στους επισήμους, δεν καταδεικνύεις την «ακαταλληλότητα» της παρέλασης ως τρόπου εορτασμού. Το μόνο που καταδεικνύεις είναι τη γελοιότητά σου ως προσωπικότητα, προσβάλλοντας ταυτόχρονα και όσα τιμά η συγκεκριμένη εορτή. Σε κάθε περίπτωση, τα δέκα αυτά μεμονωμένα «κορίτσια» δικαιούνται να γελοιοποιούν τον εαυτό τους.

Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι κάτι διαφορετικό. Η στάση επιδοκιμασίας τους προς τη γελοιοποίηση της εθνικής επετείου κατέδειξε, άθελά τους, την εγγενή αντιπάθεια που τρέφουν για οτιδήποτε εθνικό ή πατριωτικό. Η τιμή και η μνήμη όσων αγωνίστηκαν ή σκοτώθηκαν τότε είναι ξένη για αυτούς, δεν τους εκφράζει. Δεν είναι ο μιλιταρισμός ή οι παρελάσεις το πρόβλημά τους, όπως ισχυρίζονται. Μην αρχίσουμε να επαναλαμβάνουμε τα ήδη γνωστά, για τις παρελάσεις και τις εκδηλώσεις που έκαναν τα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης. Το πρόβλημά τους είναι η ουσία της επετείου. Δεν τους αρέσει ο εορτασμός της συνεισφοράς της Ελλάδας στην τελική νίκη, και ο συνδυασμός του με τη συγκεκριμένη ημέρα. Και οτιδήποτε τον υποβαθμίζει, ακόμα και μια γελοία επίδειξη τύπου Monty Python, τους εκφράζει περισσότερο.