Το «μεγαλείο» της αριστεράς

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, Δικηγόρος

Η αριστερά, είτε στην εξουσία, είτε μακριά από αυτήν, διακρίνεται από τους αντιπάλους της, προκαλεί δέος στους εχθρούς της και λιποθυμία (από συγκίνηση) στους οπαδούς της, χάρη στην ιδέα που έχει η ίδια για τον εαυτό της…

Πράγματι: ακόμη και όταν η αριστερά δεν είναι παρά μειοψηφία, η ίδια αισθάνεται ότι  δικαιωματικά της ανήκει η εξουσία,  την οποία και θα κατακτήσει νομοτελειακά, μόλις ο λαός αντιληφθεί το συμφέρον του και προστρέξει στις τάξεις της: Σπανίως ενθουσιωδώς (όπως συνέβη στην χώρα μας, τον Ιανουάριο 2015) και συνήθως δι’ άλλων, πιο «αποτελεσματικών», μεθόδων (όπως διδάσκει η Ιστορία…).

Ο λαός εκπροσωπείται εργολαβικά από την αριστερά, περίπου σαν να της ανήκει. Ομιλεί πάντοτε εξ ονόματος του και δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλο να ομιλεί για λογαριασμό του. Εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνον τα συμφέροντά του, τα οποία γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον ίδιο. Επιδίδεται σε ακατάπαυστους, ηρωικούς αγώνες, πάντοτε υπέρ του λαού και κατά των εχθρών του. Οι νίκες της είναι πάντοτε νίκες του λαού, ενώ οι ήττες της προϊόν συνωμοσίας της αντίδρασης ή ξένων δυνάμεων.

Η αριστερά, πάντοτε αγαθή, τίμια και καλοπροαίρετη, αγωνίζεται νυχθημερόν, εναντίον των δυνάμεων του κακού και του σκότους: οι φασίστες, οι ιμπεριαλιστές, οι καπιταλιστές,  το κατεστημένο, το σύστημα, τα συμφέροντα και τα μονοπώλια την βρίσκουν πάντοτε μπροστά τους, γενναία, ασυμβίβαστη, ακαταμάχητη. Φορέας υψηλών ιδανικών και «βαριάς» ιστορίας, κληρονόμος ηρωικών αγωνιστών και τιτάνων του πνεύματος, τιμωρός της διαφθοράς και της ανηθικότητας, λάτρης της ειρήνης και της δημοκρατίας, αιώνιο φωτεινό παράδειγμα ανιδιοτέλειας, αυτοθυσίας και προσφοράς, η αριστερά είναι προορισμένη να φέρει την ευτυχία στην ανθρωπότητα. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, όσοι αντιπαρατίθενται στις ιδέες της και στις επιδιώξεις της, διαπνέονται, κατ’ ανάγκην, από αντιλαϊκά αισθήματα, κατ’ ουσίαν εμποδίζουν τον λαό να κερδίσει την ευτυχία του και, δικαίως, συγκαταλέγονται στους ταξικούς εχθρούς της.

Οι ηγέτες της δεν είναι «εκ του κόσμου τούτου». Γνήσια παιδιά του λαού, που έχουν στο αίμα τους την πνοή της Ιστορίας, γεννήθηκαν για να υπηρετήσουν ιδέες και οράματα, ζυμώθηκαν στους χιλιοτραγουδισμένους αγώνες της αριστεράς για το «δίκιο» και την «εργατιά», έκαναν κτήμα τους τα βάσανα και τους πόθους των απλών ανθρώπων και, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ανέλαβαν να οδηγήσουν τον λαό στην επανάσταση και στη νίκη. Δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί, ούτε εκφραστές ποικιλώνυμων συμφερόντων. Είναι «φυσικοί», «γνήσιοι», «αυθεντικοί», γι’ αυτό και ο αυταρχισμός τους, η αλαζονεία τους, το θράσος τους, η αναίδειά τους, η επιθετικότητά τους, ακόμη και η χυδαιότητά τους, εκλαμβάνονται ως όπλα στην αδυσώπητη πάλη κατά των εχθρών του λαού. Ακόμη και όταν είναι αγράμματοι και απαίδευτοι, αυτό αποτελεί  προτέρημα, που τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους «μπούληδες» της δεξιάς και τα φερέφωνα της πλουτοκρατίας. Ακόμη και όταν (στον ύπνο τους) χορεύουν τις αγορές, διαγράφουν τα χρέη και σκίζουν τα μνημόνια, έχουν μέσα τους αυτό που τους κάνει χαρισματικούς, οδηγητές και φωτοδότες: Το «μεγαλείο» της αριστεράς.-