Πρέπει να φτιάξουμε Παιδεία

Γράφει ο Δημήτριος Μαλαμούλης,** Μηχανολόγος-  Μηχανικός

Αυτό είναι εν κατακλείδι το μήνυμα, που εισπράττουμε τις τελευταίες μέρες με αφορμή το τραγικό δυστύχημα της εθνικής.

Με μια αφαιρετική διάθεση θα μπορούσε κανείς να πει, ότι αυτή η έκκληση είναι η συνέχεια του γνωστού ελληνικού (αλλά φευ και ευρωπαϊκού) δόγματος , «που είναι το κράτος».

Αν είναι λοιπόν να φκιάξουμε (με κ) παιδεία με βάση το κράτος καλύτερα θα ήταν να μη φκιάξουμε καθόλου παιδεία.

Το να ασχοληθεί κάποιος ιδεοληπτικός πολιτικός (όποιας απόχρωσης), η ακόμη δραματικότερα ένας γραφειοκράτης και αν θέλετε και τρίτο σκαλί αθλιότητας ……αλίμονο κάποια επιτροπή αποτελούμενη από σοφούς καθηγητάδες να με συγχωρείτε, αλλά τέτοια παιδεία δεν την θέλω και δεν θα πάρω.

Εν ολίγοις αυτό που θέλω να πω είναι, ότι τα ζητήματα παιδείας είναι στην βάση τους εξόχως οικονομικά και ως εκ τούτου βαθειά φιλοσοφικά.

Σε όσους με παρακολουθούν από τα κοινωνικά δίκτυα ξέρουν, ότι ασχολούμαι και ενημερώνομαι συνεχώς  για την δεύτερη πατρίδα μου τις ΗΠΑ ,στις τελευταίες εκλογές ήρθε μετ επιτάσεως το πρόβλημα της μετανάστευσης και ακούστηκαν πολλές φωνές απ όλες τις μεριές του πολιτικού φάσματος σε κάποια συζήτηση δεν θυμάμαι  ποιος παρέθεσε το εξής επιχείρημα…..

Το μεταφέρω όσο μπορώ καλύτερα στην ουσία του.

«από τη στιγμή, που η Αμερική γέμισε μετανάστες ,οι νέοι μας έπαψαν να κάνουν τις εργασίες κοπής του γρασιδιού, ντελίβερυ, baby sitting , σερβιτόρων κλπ εργασιών με τις οποίες μεγάλωσαν γενιές νεαρών αμερικανών και σαν αποτέλεσμα είναι η γενιά των αγωνιστών κοινωνικής δικαιοσύνης, του ασφαλούς χώρου και του trigger warning (παρακαλώ για αξιόπιστη ελληνική μετάφραση) οι οποίοι δείχνουν πρωτοφανή ανωριμότητα»

Το σχόλιο δεν είναι για την μετανάστευση και οι θέσεις μου για την μετανάστευση δεν είναι το αντικείμενο αυτού του σημειώματος.

Αυτή λοιπόν η θέση με συγκλόνισε γιατί σκέφτηκα ότι αυτό είναι το μοτίβο μέσα στο οποίο ανδρώθηκε η γενιά μου καθώς και οι προηγούμενες και ισχύει ακόμη στην Ελλάδα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων μεσοαστών μεταπολεμικά και σίγουρα στην μεταπολίτευση, μεγάλωσε γενιές ελληνοπαίδων… με άφθονο χαρτζιλίκι, πληρωμένες διακοπές, πληρωμένα παπάκια, πληρωμένα αυτοκίνητα και γενικά πληρωμένα τα πάντα όλα, ώστε να θεωρούμε ότι όλα είναι δωρεάν.

Την μοναδική ίσως «θυσία» ,που απαίτησε από τα παιδιά της ήταν οι καλοί βαθμοί και η εισαγωγή σε κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα κι αυτό όχι γιατί ήταν απαραίτητο, αλλά για να διατηρήσει το κοινωνικό στάτους ο γονιός.

Τα ελληνόπουλα της μεταπολίτευσης μεγάλωσαν στον ασφαλή χώρο, της ζεστής μαμάς , του σχολείου, του πανεπιστημιακού ιδρύματος όπου αριστεροί και μαρξιστές καθηγητές δεν τους παρουσίασαν ποτέ την πραγματικότητα της ζωής, ούτε τους κάνανε κοινωνούς της «αγοράς των ιδεών».

Αυτός ο ασφαλής χώρος είναι που δημιουργεί σήμερα όλες της δυσλειτουργίες της Ελλάδας αλλά και του δυτικού κόσμου.

Όσο οι νέοι μας παραμένουν στον ασφαλή χώρο, η απόκτηση πραγματικής η εν πάσει περιπτώσει ουσιαστικής παιδείας θα αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο, που θα μας κατεβάζει στο σπιράλ της ιδεολογικοπολιτικής ύφεσης. Που ζούμε σήμερα.

Η παιδεία λοιπόν ξεκινάει από το σπίτι και βέβαια η γνώση κερδίζεται στο σχολείο, στο σχολείο όμως εκείνο που η ελεύθερη αγορά των ιδεών υφίσταται.

Σαν επίλογος, αν όλα αυτά που γράφεις, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, ίσχυαν το ατύχημα της εθνικής δεν θα συνέβαινε?

Το ατύχημα της εθνικής αγαπητοί φίλοι είναι το πιο πιθανόν, ότι θα συνέβαινε ,απλά δεν θα το ακολουθούσε η συζήτηση που το ακολούθησε και η οποία ήταν χειρότερη κι απ το ατύχημα.

** Ο Δημήτριος Μαλαμούλης είναι Μηχανολόγος Μηχανικός, κι έχει καθίσει κι από τις δύο άκρες του ΑΤΜ αυτής που το τροφοδοτούσε χρήματα κι αυτής που έκανε αναλήψεις κάθε 1 και 15 του μηνός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.