Γιατί ασελγούν πάνω στον Καβάφη;

Γράφει η Κλεοπάτρα Αθηναίου, Κοινωνιολόγος – Ηθοποιός

Ο Έλληνας ποιητής που έγινε γνωστός σε όλον τον κόσμο όταν διαβάστηκε η Ιθάκη στην κηδεία του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και λατρεύτηκε από τον πιο γνωστό ιατρό του σύγχρονου κόσμου, επίσης Έλληνα. Ο ποιητής που γνωρίζουν οι Έλληνες ονομαστικά μαζί με τους δύο νομπελίστες και τον Παλαμά. Ο ποιητής με την όχι και τόσο μεγάλη συλλογή ποιημάτων που έχουν εκδοθεί , που ωστόσο, αποτελούν σημείο αναφοράς σε σχολεία, θεατρικές σχολές , ιστοριογράφους και παντός είδους σχολιαστές. Ποιος είναι όμως ο περί ου λόγος;

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε το 1863 στην Αλεξάνδρεια από οικογένεια εμπόρων, με αρχοντική καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Μιλούσε πολλές γλώσσες, ταξίδεψε πολύ, έγραφε πολύ. Κατέστρεφε αυτά που έγραφε. Έγραφε για εκείνον. Αγαπούσε. Αγαπούσε την Ελλάδα, την πατρίδα του. Όπου και να βρισκόταν παρακολουθούσε όλες τις εξελίξεις που την αφορούσαν, από την Αίγυπτο, την Αγγλία, την Γαλλία. Ήταν πολιτικοποιημένος και φλογερός πατριώτης. Βρέθηκε υπόμνημα δικό του προς Έλληνα στρατηγό. Έγραφε για την Ελλάδα. Τα περισσότερα από τα ποιήματά του είχαν θεματολογία την ελληνική μυθολογία και ιστορία. Ήταν υπερήφανος που ήταν Έλληνας.

Στεκόταν με δέος απέναντι στον Αλέξανδρο Γ’ τον Μακεδών και την ελληνικήν κοινή λαλιά ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμε ως τους Ινδούς!’’ Υποστήριζε την ελληνικότητα του . Πραγματεύτηκε θέματα όπως η υπέρβαση του μέτρου μέσα από το έργο του πιστός στους άγραφους νόμους . Εξυμνώντας το κάλος αλλά και αναφέροντας τα δεινά των πόνων οδηγείται στα αναλγητικά κι έτσι αισιόδοξα γιατρεύει. Παραπέμπει να μην κοιτάς πίσω τα σβησμένα σου κεριά και να προχωράς μπροστά.

Τι γνωρίζει όμως το πλήθος της Ελλάδος για τον Καβάφη; Ρωτήστε στον δρόμο. Η απάντηση που θα πάρετε είναι: ‘’ένας ποιητής’’. Αυτό. Κάποιοι θα τον αποκαλέσουν και ομοφυλόφιλο. Αυτό γνωρίζουν λοιπόν για τον μεγάλο Καβάφη. Μία εικασία που αφορά την πολύ προσωπική του ζωή, που δεν αποδείχθηκε επιστημονικώς ποτέ, αλλά και να αποδειχθεί σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι το πρωταρχικό στοιχείο για να θυμάσαι έναν άνθρωπο που γνωρίζει όλη η γη. Έναν ποιητή που εμπνέει όλους τους ποιητές. Έναν εραστή της γλώσσας και της ιστορίας. Αυτόν που ακούγοντας το όνομά του σκέφτεται κάποιος με θαυμασμό την Ελλάδα.

Τι λένε σήμερα για τον Καβάφη: Γίνεται μία σκόπιμη προσπάθεια να αποκρύψουν την προσωπικότητα του και να μην διαβάζονται τα ποιήματα του πλειν ελαχίστων, στα οποία η ερμηνεία δεν είναι οφθαλμοφανής με το να ασελγούν πάνω σε αυτά δίνοντάς τους τις δικές τους πεποιθήσεις, οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τον λάτρη της ελληνικής σκέψης Κωνσταντίνο Καβάφη. Με αυτήν την μέθοδο παρουσιάζουν σαν σύμμαχο των ποιητή στα πιστεύω τους εκμεταλλευόμενοι την αναγνώρισή του, νομιμοποιώντας έτσι τους παραλογισμούς τους.

Τι πιο εύκολα στο να πείσουμε από το να χρησιμοποιήσουμε μία αυθεντία; Έτσι λοιπόν ο ποιητής παραβιάζεται, παρερμηνεύεται και περιθωριοποιείται . Αν μπορούσε να γράψει από εκεί ψηλά στα αστέρια ένα ποίημα για αυτήν την βάρβαρη συμπεριφορά προς το πρόσωπο και την μνήμη του αναρωτιέμαι ποια περίοδο της ελληνικής ιστορίας θα χρησιμοποιούσε ως παρομοίωση