Το μυαλό είναι o στόχος ή τι τα θέλουμε τα Rafale!

Γράφει ο Μανόλης Νικολουδάκης, Μαθηματικός, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Κάποιοι γράφουν «Το μυαλό είναι o στόχος». Δεν θα αναφέρω ποιοι το γράφουν, γιατί σκοπός μου δεν είναι να τους κατηγορήσω, αλλά αν τύχει να δουν το κείμενό μου θέλω να τους προβληματίσω.

Ο στόχος κύριοι σήμερα πια δεν είναι το μυαλό με τόσες πληροφορίες που βομβαρδίζεται καθημερινά από τα ΜΜΕ, τον συνάνθρωπο, το σχολείο, το καφενείο, την εκκλησία κλπ και μάλιστα βομβαρδίζεται επί πολλές ώρες. Και το να ξεκινάτε κάποιοι από το 500 π.Χ. προκειμένου να βρείτε μπαγιάτικες και άδικες κατηγορίες για να κατηγορήσετε μια κυβέρνηση, αντί να βρείτε να σημερινά της λάθη, και μάλιστα όχι για να την κατηγορήσετε, αλλά για να κάνετε καμιά πρόταση της προκοπής μπας και δούμε ως χώρα καμιά άσπρη, χωρίς χιόνι άσπρη, μέρα, αυτό αν το κάνατε θα ήταν μια πολύ καλύτερη τακτική και μια άξια λόγου προσφορά στο λαό μας.

Εσείς, όμως, προκειμένου να κατηγορήσετε, και να μην έχετε λόγο να κατηγορήσετε φτιάχνετε ένα λόγο και κατηγορείτε. Και νομίζετε ότι αυτό είναι υπέρ του λαού; Με αυτό το πλευρό να κοιμάστε. Αλλά κάνετε μεγάλο λάθος.

Πάντως έχω να παρατηρήσω και κάτι άλλο. Φαίνεται το DNA των Ελλήνων τον τραβάει τον ζυγό.

Βλέπεις 400 χρόνια τουρκοκρατίας, νωρίτερες προσμίξεις με Άραβες, άλλους πειρατές κ.λπ. μας έκαναν σχεδόν να μην μοιάζουμε ούτε στους Μαραθωνομάχους, ούτε στους Σαλαμινομάχους, ούτε στους Μακεδόνες του Μ. Αλεξάνδρου τόσο όσο θα έπρεπε να τους μοιάζουμε. Από την άλλη μεριά οι σκλαβωμένοι ήρωες του γένους το 1821 πολεμούσαν τον Τούρκο, αλλά πολεμούσαν και μεταξύ τους!!!

Παράξενος λαός είμαστε. Παραλίγο να μην απελευθερωθούμε, ο Ιμπραήμ κόντευε να καταστείλει την επανάσταση, αλλά ευτυχώς που μας βοήθησαν οι Αγγλογάλλοι, ήρθαν παρέα αναγκαστικά και οι Ρώσοι για να μη χάσουν στην μοιρασιά, τότε στην ναυμαχία του Ναυαρίνου. Και οι Άγγλοι δεν μας βοήθησαν γιατί μας αγαπούσαν, αλλά για τα χρήματα που μας είχαν δανείσει με δυσβάσταχτους τόκους, διότι αν χανόταν ο αγώνας, θα έχαναν τα λεφτά τους και θα πήγαινε η Αγγλία σε οικονομικό κραχ. Και σήμερα διαπιστώνω ότι στην Ελλάδα γίνονται τα ίδια. Με άλλα λόγια και άλλους τρόπους μεν, αλλά ακριβώς τα ίδια. Πολεμάμε ο ένας τον άλλο. Και αυτό είναι εις βάρος μας. Δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από το παρελθόν μας. Και για αυτό είναι πολύ πιθανό να το ξαναζήσουμε. Και είναι αδιαμφησβήτητα οδυνηρότατο. Και για να μην το ξαναζήσουμε τα rafale είναι απολύτως απαραίτητα. Με ενοχλεί ότι κάποιοι για πολιτικά και μόνον συμφέροντα, χωρίς να υπολογίζουν τον λαό, αντιδρούν σαν να μην τους ενοχλεί, αν η Ελλάδα ή μέρος της βρεθεί και πάλι υπό τον τουρκικό ζυγό.

Βέβαια ούτε αυτό είναι κάτι καινούργιο για μας, διότι και αυτό το έχουμε ξαναζήσει, αλλά δεν μάθαμε ούτε από αυτό. Συγκεκριμένα οι αντιδραστικοί παπάδες στην Ένωση των Εκκλησιών το 1453 δήλωναν χωρίς ντροπή ότι προτιμούσαν να δουν στην Πόλη τούρκικο φέσι παρά φραγκόπαπα! Και αυτοί μεν το είδαν το τούρκικο φέσι και η Ελλάδα δεν ξαναείδε την Πόλη δική της.

Το ίδιο συνέβη και επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Ενώνονται όλα τα κόμματα κατά του Βενιζέλου και χάνουμε την Σμύρνη, τα παράλια και την Ανατολική Θράκη. Επομένως έχω δίκιο να γράφω ότι κάποιοι δεν ενοχλούνται, αν μέρος της Ελλάδας βρεθεί και πάλι υπό τον τουρκικό ζυγό.

Δείτε τι έγινε και με την Κύπρο!!! Και τότε υπήρχαν τέτοιοι και τώρα ίσως περισσότεροι. Τώρα για τις ανισότητες που θα βρείτε να πείτε, και που για αυτό γράφετε «το μυαλό είναι ο στόχος», σας προκαλώ να μου βρείτε ένα κράτος από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα που υπήρξε γνήσια Δημοκρατία.

Μήπως στην Σοβιετική Ένωση που έστελνε τους αντιπάλους της στη Σιβηρία; Και να μην αναφερθώ σε περισσότερα για την πρώην ΕΣΣΔ, που λόγω Δημοκρατίας διελύθη. Μήπως στους Βόρειους και τους Νότιους της Αμερικής, που και αυτοί αλληλοσκοτώθηκαν;

Στην Κίνα ή στην Κορέα, ιδιαίτερα στην Βόρεια Κορέα έχουμε Δημοκρατία; Άσε την Γερμανία του Χίτλερ και την Ιταλία του Μουσολίνι.

Και τα χάλια μας μετά τον δεύτερο πόλεμο; Μήπως στην Αρχαία Ελλάδα;

Θα γελάσω ιδιαίτερα για την χώρα που γέννησε την Δημοκρατία, θα γελάσω πιότερο από κάθε άλλη χώρα με την Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα την γέννησε πράγματι την Δημοκρατία, αλλά δεν την εφάρμοσε ποτέ ουσιαστικά. Θυμηθείτε πώς και πόσο άδικα πέθανε ο Σωκράτης, θυμηθείτε ότι ο Μιλτιάδης εξορίστηκε, ο Θεμιστοκλής επίσης, ο νικητής της Σαλαμίνας, καταλήγει άδικα κυνηγημένος από τους Έλληνες στην αυλή του εχθρού που νίκησε στη Σαλαμίνα, του Πέρση βασιλιά, του Αρταξέρξη, γιού του Ξέρξη…

Ο Κολοκοτρώνης φυλακίζεται, ο Ανδρούτσος δολοφονείται, ο Καραϊσκάκης δεν είμαστε σίγουροι αν πήγε από σφαίρα εχθρού ή Έλληνα, η Μπουμπουλίνα που έδωσε αίμα και λεφτά δολοφονείται, η Μαυρογένους που έδωσε όλη της την περιουσία πεινάει και ο Νικηταράς ο τουρκοφάγος, όταν τον ρώτησαν μετά την μάχη, αυτήν την μάχη στην οποία τον ονόμασαν τουρκοφάγο, τι λάφυρα ήθελε, απάντησε πώς δεν ήθελε τίποτα άλλο από το να δει την Ελλάδα ελεύθερη. Αυτός ο ήρωας, λοιπόν, όταν είδε την Ελλάδα ελεύθερη, φυλακίστηκε από τους Βαυαρούς, βασανίστηκε, έχασε την όρασή του και κατέληξε να πεθάνει ζητιάνος στα σκαλιά της εκκλησίας…

Τι θέλετε να μου πείτε εσείς λοιπόν με το μυαλό είναι ο στόχος; Τι το καινούργιο; Υπάρχει μυαλό; Δεν υπάρχει μυαλό. Ένστικτο πολυτελούς επιβίωσης υπάρχει σε κάποιους, εις βάρος του λαού, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον ο θάνατός σου η ζωή μου!!! Ως αντιπολίτευση, η όποια αντιπολίτευση, θα έπρεπε να προσφέρει λύσεις και να βοηθά την οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Αλλά κάποιες αντιπολιτεύσεις μόνον την εξουσία κοιτάζετε και πώς θα την αρπάξετε και μάλιστα με απολύτως αναξιοπρεπείς τρόπους, με ψεύτικες κατηγορίες και με συκοφαντίες. Από πολύ παλιά συμβαίνουν όλα αυτά.

Δεν γράφω κάτι καινούργιο. Γράφω, όμως, κάτι που 3000 χρόνια και πλέον που υπάρχουμε, αν λάβω υπόψη μου και του Μινωίτες, δεν το καταλάβαμε ως Έλληνες ακόμη. Δεν καταλάβαμε πως όταν βγάζουμε το μάτι του αδελφού μας στραβωνόμαστε και εμείς μαζί. Βέβαια ο Διονύσιος Σολωμός μάς ζύγισε καλά και έκοψε τι τομάρια είμαστε για αυτό στον Εθνικό Ύμνο συμβουλεύει και γράφει:

Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει, “πάρ’ το”, λέγοντας, “και συ”.
Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά·
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.
Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.
Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά:
“Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά”.
Τέτοια αφήστενε φροντίδα· όλο το αίμα οπού χυθεί
για θρησκεία και για πατρίδα όμοιαν έχει την τιμή.
Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε για πατρίδα, για θρησκειά,
σας ορκίζω, αγκαλισθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά.
Πόσο λείπει, στοχασθείτε, πόσο ακόμη να παρθεί·
πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς θ’ ακολουθεί.

Τούτα που γράφω εδώ, είμαι βέβαιος, ότι είναι συνειδητά δυσνόητα για κάποιους. Και ως συνειδητά δυσνόητα είναι και συνειδητά ανεφάρμοστα. Αυτό το ξέρω καλά. Αυτή είναι η φάρα μας. Δυστυχώς αυτή είμαι η μοίρα μας, που σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία μάς κρατάει έναν μικρό και απολύτως εξαρτώμενο λαό, ενώ στο πέρασμα του χρόνου θα έπρεπε να είχαμε γίνει ένας μεγάλος λαός. Είχαμε όλα τα προσόντα. Μοιράσαμε και ξαναμοιράσαμε το φως της Επιστήμης και της Δημοκρατίας στους άλλους.

Γιατί δεν γίναμε, όμως, ένας μεγάλος λαός; Διότι φαγωνόμαστε μεταξύ μας. Είναι το χούι μας, και ως γνωστόν πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά κόβεται το χούι.

Γιατί προηγείται πάντα το συμφέρον μας εις βάρος του άλλου. Ακόμη και αν το συμφέρον μας συμφέρει και τον εχθρό μας, τον Ερντογαν!!!

Ευτυχώς, όμως, παρά τις ανόητες κατηγορίες κάποιων ανεγκεφάλων η κυβέρνηση και το μέρος της αντιπολίτευσης που ψήφισαν υπέρ του εξοπλισμού της χώρας το πέτυχαν και είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Εσείς, που αντί για rafale θέλατε ΜΕΘ να πάτε πρώτα να εμβολιαστείτε και μετά να μιλάτε.

Αυτή είναι η ώρα που μετά από χρόνια η κυβέρνηση δεν αφήνει την χώρα στην μοίρα της, αλλά την κάνει ετοιμοπόλεμη. Και αν κάποιοι θέλουν ό,τι θέλει και ο Ερντογάν αυτό είναι πρόβλημά τους. Αλλά είναι και πρόβλημα εγκεφάλου ενός κομματιού ψηφοφόρων, που δεν καταλαβαίνει ότι ψηφίζει ανεγκέφαλους που κάνουν συνεχώς βουτιές στο παρελθόν για να αλιεύουν κακά άχρηστα και ξεχασμένα, που δεν έχουν καμιά θέση στο σήμερα, αλλά που αυτοί μην έχοντας κάτι σοβαρό να κατηγορήσουν την κυβέρνηση, τα χρησιμοποιούν, για να κρατάνε τους ψηφοφόρους τους δεμένους στο άρμα του μίσους και του διχασμού του λαού προς ίδιον συμφέρον.

Έτσι περνούν αυτοί καλά και το γωνία μικρομάγαζό τους, που δεν πληρώνει ούτε την Εφορία, ενώ οι ψηφοφόροι τους τρώνε φύκια από τους προηγούμενους αιώνες. Και με αυτή την συμπεριφορά τους δεν διστάζουν να βάλουν την χώρα σε κίνδυνο.

Η χώρα, όμως, εδώ και δεκαπέντε χρόνια έχει ανάγκη ισχυρού εξοπλισμού. Αυτό σημαίνει τι τα θέλουμε τα rafale!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.