Τι απολογισμό να κάνεις για την χρονιά που φεύγει

Γράφει ο Στέλιος Παρασκευόπουλος*

Ξάστερη Ελλάδα.

Τι απολογισμό να κάνεις για την χρονιά που φεύγει, όταν πολλοί είναι αυτοί που δεν απολογήθηκαν για την κτηνώδη ατίμωση που επέφεραν σε μια ολόκληρη κοινωνία;

Που διακόρευσαν τις αγωνίες των πολιτών με τα λάθη και τις αυταπάτες τους; Που ισοπέδωσαν μια γενιά νέων παιδιών και την έσπρωξαν βιαίως στα ξένα μήπως και θάλλει η ζωή τους; Ας είναι! Κουτσά στραβά πήραμε την ψυχή μας στα χέρια και σταθήκαμε όρθιοι.

Με τους χτύπους της καρδιάς μας επουλώσαμε τις πληγές και ελπίζουμε. Κάποια στιγμή θα πετάξουμε από πάνω μας όλες τις γερασμένες αρρώστιες που μας φόρτωσαν και θα ξαναρχίσουν τα μάτια μας να χορταίνουν το γαλάζιο του ουρανού μας. Ν’ αρχίσει, επιτέλους, ο υπολογισμός της ζωής και της αξιοπρέπειας. Της αισθητικής και της ευγένειας. «Να λογαριάσουμε πως προχωρούμε, να λογαριάσουμε κατά που προχωρούμε», που έλεγε ο Σεφέρης.

Μπορεί να θρέψανε κάποιες πληγές, όχι βέβαια για όλους, αλλά τα «σημάδια» έμειναν. Ακόμη περνούν από μπροστά μας τα πλήθη του θανάτου. Ακόμη οι μαστροποί της πολιτικής μοιράζουν μερίσματα ντροπής και διαλαλούν σάπια θέλγητρα και επιτυχίες. Ακόμη οι μεταπωλητές των κομμάτων υπόσχονται αυτά που δεν πρόκειται να δώσουν ποτέ. Ακόμη…

Τα «σημάδια», αχ αυτά τα «σημάδια»! Ατέλειωτα. Κάτι σαν ύπουλες σκουριές που κατατρώγουν τα σωθικά της πατρίδας. Τα συναντάς ως «βαποράκια» ύποπτων συμφερόντων και ως «γιουσουφάκια» ιδιοτελών πολιτικών ηδονών μέσα σε κυβερνήσεις και κόμματα, στην κρατική μηχανή, στον χώρο των επιχειρήσεων, στον θαυμαστό κόσμο των δημοσιογράφων, στον… Ένας σύγχρονος «δωσιλογισμός» που πρωτογεννήθηκε στα χρόνια του σοσιαλισμού, ανδρώθηκε στις χρηματιστηριακές εποχές του λαϊκού καπιταλισμού και περπάτησε μέχρι στις μέρες μας ως Life Style, με αριστερές και φιλελεύθερες εκδοχές – ανάλογα την εκλογική περίσταση.

«Δωσιλογισμός» και Αριστερά, απορήσατε; Ελάτε τώρα! «Ποια Αριστερά;», που αναρωτιόταν ο αριστερός διανοητής, Χρόνης Μίσσιος. Και πρόσθετε ο αείμνηστος: «Δεν υπάρχει Αριστερά. Κι αυτοί που λένε ότι είναι Αριστερά δεν παράγουν ούτε πολιτική ούτε και πολιτισμό».

Κάτι ανάλογο προέβλεπε πριν από δυο δεκαετίες και ένας άλλος διανοούμενος της Αριστεράς, ο Άγγελος Ελεφάντης, ότι στο μέλλον μόνον δύο κόσμοι θα αναμετρώνται στην Ελλάδα, αυτοί της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελευθερισμού. Υπάρχει κανείς που δεν το διαπιστώνει σήμερα αυτό; Ότι η Αριστερά είναι το αυθεντικό παρακολούθημα της διεθνούς των αγορών, όπως έχει διατυπωθεί από τον καθηγητή Γιώργο Κοντογιώργη;

Διαβάζοντας το βιβλίο της Σβετλάνας Αλεξίεβιτς «Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου» (βραβείο Νόμπελ), μάθαμε ότι στα χρόνια των απάνθρωπων σταλινικών εκκαθαρίσεων οι πολίτες της Μόσχας μαζευόντουσαν τα βράδια στις κουζίνες των σπιτιών τους. Εκεί αισθανόντουσαν ασφαλείς, μαγείρευαν, έτρωγαν, συζητούσαν, αντάλλασσαν πληροφορίες και ήλπιζαν στην πτώση του καθεστώτος.

Στα δικά μας τα χρόνια, αυτά της χρεοκοπίας και των επελάσεων του «δωσιλογισμού», κάποιοι Έλληνες μένουν στα σπίτια τους, σφίγγουν τα χείλη τους, διαβάζουν, γράφουν, συζητούν με τις αναμνήσεις τους, προσεύχονται, βλέπουν που και που καλούς φίλους και ελπίζουν σε μια πιο ξάστερη Ελλάδα.

Το ελπίζω κι εγώ. Από καρδιάς σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και ότι το καλύτερο στη ζωή σας.

* ΕΚΔΟΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ:  «BOULEVARD FREE PRESS I.K.E.»