ΣΥΡΙΖΑ: Je suis Δρίτσας και Γεωργούλης

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Μην το ψάχνουμε πολύ. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τη σκυτάλη από τον Γιαννούλη και την… χοιρινή επίπληξη πήρε ο Δρίτσας. 

Ευτυχώς δεν έφτασε στο επίπεδο να ζητήσει την κατανόηση των Ελλήνων στο ισλαμικό έθιμο του βιασμοί μικρών αγοριών. Περιορίστηκε στο να θεωρήσει σχεδόν φυσιολογική τη συχνότητα ενός βιασμού ανά εξάμηνο!

Χρονικός και ποσοτικός προσδιορισμός στο έγκλημα δεν ξέραμε ότι υπήρχε. Η νοοτροπία που κρύβουν τέτοιες… εθιμικές πράξεις δεν απασχόλησε τον πρώην υπουργό. Η πιθανότητα στην πορεία όλο αυτό να εξελιχθεί σε ποιο γενικευμένο φαινόμενο  δεν πέρασε καν από το μυαλό του.

Το πιο εξοργιστικό είναι η κομματική σιωπή. Η εσφαλμένη αίσθηση συντροφικότητας που καλύπτει κάθε σφάλμα. Η λογική της υπέρτατης συγκάληψης στο όνομα του αριστερού “πατριωτισμού”. 

Οι ίδιοι άνθρωποι που εγκαλούν τη Δεξιά σε κάθε ανάλογη ευκαιρία, ακόμη κι όταν αντιδρά άμεσα, τηρούν σιγή ιχθύος στις επανειλημμένες παρεκτροπές στελεχών τους. Το ανήθικο πλεονέκτημα στην υπηρεσία της εξουσίας.

Από την άλλη, η ολοφάνερη αγραμματοσύνη δεν ενοχλεί τόσο για την γνωσιακή υπολειμματικότητα όσο για την προβολή της ως άνεση και λαϊκή ταύτιση. Από τον Τσίπρα έως τον Γεωργούλη, το αποκρουστικό είναι η προβολή της άγνοιας ως χαλαρότητας. 

Το ακόμα πιο εξοργιστικό βέβαια είναι η συνειδητοποίηση της κοινωνικής συνενοχής που καλύπτει και επιβραβεύει την ασχετοσύνη κι επιμένει να επιλέγει εκπροσώπους θαμπωμένη από την όποια μιντιακή λαμπρότητα. Κοιτάξτε τον πολιτικό καθρέφτη και κατανοήστε τον αντικατοπτρισμό των διαρκών λαθών μας.