Σύντροφοι, μαζέψτε τα παιδιά σας

Γράφει ο Διαμαντής Καρασούλας, Δημοσιογράφος

Η εγκληματική επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα Ομόνοιας το βράδυ της περασμένης Δευτέρας ήταν το αποκορύφωμα σε μια αλυσίδα επεισοδίων που καταγράφονται τον τελευταίο καιρό σε καθημερινή βάση. Ο αναρχοαυτόνομος χώρος δείχνει από καιρό να έχει αποθρασυνθεί κάνοντας επίδειξη ισχύος σε ένα κράτος που παρακολουθεί παθητικά τον “ακτιβισμό” αυτών των ανθρώπων. Με μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει αποφασιστικά αυτά τα φαινόμενα προκειμένου να προστατεύσει τους πολίτες του αλλά αντίθετα επιχειρεί να προσδώσει ιδεολογικά κίνητρα δίνοντας ελαφρυντικά στην ακροαριστερή βία, διαχωρίζοντας την σε κάθε ευκαιρία από την “φασιστική”. Γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι άλλο να φας μια πέτρα στο κεφάλι από έναν φασίστα κι άλλο μια μολότοφ από έναν λαϊκό αγωνιστή των Εξαρχείων… Ένα τόσο οργανωμένο χτύπημα σε ένα μεγάλο αστυνομικό τμήμα όπως αυτό της Ομόνοιας, στο κέντρο της Αθήνας καταδεικνύει εκτός των άλλων ότι α) τα τάγματα εφόδου της άκρας αριστεράς αισθάνονται πανίσχυροι, β) ότι αν κινδυνεύει πλέον η ίδια η Αστυνομία, ο πολίτης είναι στο έλεος του Θεού και γ) ότι η Αστυνομία παρουσιάζει σοβαρά επιχειρησιακά προβλήματα.

Η χώρα παρουσιάζει φαινόμενα διάλυσης. Παραδομένη πλήρως στη βία του αντιεξουσιαστικού χώρου και την γενικευμένη ανομία κάθε είδους. Η Ελληνική Αστυνομία, κυρίως μετά την διάλυση της “Ομάδας Δέλτα” η οποία κατά τον κ.Τόσκα προκαλούσε τη βία(!) δείχνει ευνουχισμένη αλλά και ανήμπορη να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα, να προστατεύσει τους πολίτες καθώς και την δημόσια και ιδιωτική περιουσία από τους “μπαχαλάκηδες”. Φαινόμενα τα οποία είχαν εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό επί υπουργίας Δένδια, επανήλθαν πιο δυναμικά με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφού οι “ακτιβιστές” της άκρας αριστεράς ένιωσαν ότι τώρα κυβερνούν οι “δικοί τους άνθρωποι”. Ο πρώτος υπουργός προστασίας του πολίτη Γιάννης Πανούσης είχε παραιτηθεί στις αρχές του 2015 διαφωνώντας με την κεντρική επιλογή της κυβέρνησής του να υπάρχει ασυλία στη βία των αντιεξουσιαστών. Στην επιστολή παραίτησής του είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: “«Όποιος θεωρεί ότι στο σύγχρονο ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο αριστερή διακυβέρνηση σημαίνει ανοχύρωτη χώρα και πόλη (δίχως προσωπική, κοινωνική, εθνική ασφάλεια, δίχως στρατό και δίχως αστυνόμευση, ίσως χωρίς δικαστές και φυλακές, τότε όχι μόνο δεν έχει σχέση με την Αριστερά αλλά ούτε με τη Δημοκρατία. (…) Θα ήθελα να ξέρω πώς νοούν οι «καθαρόαιμοι» την «Αριστερή αστυνομία». Να καίγονται οι αστυνόμοι από τους κουκουλοφόρους»; Προφανώς ένας άνθρωπος με αυτές τις απόψεις – την κοινή λογική δηλαδή- δεν είχε θέση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Τρία χρόνια μετά οι πολίτες της χώρας, πέραν των οικονομικών προβλημάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά, νιώθουν μόνιμα το ψυχοφθόρο αίσθημα της ανασφάλειας μέσα στην πόλη που ζουν, στο μαγαζί τους, το σπίτι τους. Νιώθουν παντελώς απροστατεύτοι. Και είναι οδυνηρό σε μια δημοκρατία οι πολίτες να μην έχουν αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνη στις αρχές του κράτους, να μην μπορούν να ζήσουν και να δράσουν ελεύθερα. Εκεί η βία γεννά τη βία και την αυτοδικία αφού ο πολίτης θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανείς να προστατεύσει αυτόν και την οικογένειά του αν δεν το κάνει μόνος του. Να καταδικάσουμε όλοι μαζί την αυτοδικία λοιπόν αφού πρώτα καταφέρουμε να παράσχουμε το αυτονόητο στους πολίτες: Ασφάλεια.

Δεν είναι δυνατόν σε μια ευρωπαϊκή χώρα κουκουλοφόροι να επιτίθενται με αυτή την ευκολία σε ένα αστυνομικό τμήμα σαν της Ομόνοιας. Δεν είναι δυνατόν τέτοιες ομάδες να καταλαμβάνουν όποτε γουστάρουν δημόσια κτήρια, να καίνε λεωφορεία, μαγαζιά, αυτοκίνητα κοκ και να αποχωρούν ανενόχλητοι. Δεν γίνεται ο κάθε Ρουβίκωνας να διαφημίζει δημόσια τη δράση του, να επιτίθεται σε μια ξένη πρεσβεία γελοιοποιώντας την αστυνομία και τη χώρα διεθνώς. Να μπουκάρει στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και στο Κοινοβούλιο κι αντί να συλληφθεί να απολαμβάνει ασυλία με εντολή του ίδιου του προέδρου της Βουλής. Να ανοίγει γραφεία σε δημόσια πανεπιστήμια και οι αρχές να μην αντιδρούν στο όνομα του “ασύλου ιδεών”. Δεν γίνεται ομάδες λαθρομεταναστών να κάνουν διαμαρτυρία κλείνοντας με το έτσι θέλω την εθνική οδό.

Εγκληματίες, παιδεραστές και βαρυποινίτες να απελευθερώνονται με ευεργετικούς νόμους, αδίστακτοι τρομοκράτες να παίρνουν άδειες κάθε δέκα μέρες υπηρετώντας σε αγροτικές φυλακές. Ποιό σοβαρό κράτος θα ανεχόταν αυτές τις αυθαιρεσίες; Ποια χώρα μπορεί να μας πάρει στα σοβαρά; Ποιος ξένος επενδυτής ή τουρίστας θα έρθει στη χώρα βλέποντας αυτή την ανεξέλεγκτη βία; Μπορούν οι σημερινοί ένοικοι του Μαξίμου να καταδικάσουν την βία της άκρας αριστεράς όπως κάνουν σε κάθε ευκαιρία με την “φασιστική βία”; Μπορούν να επαναφέρουν το νόμο και τη δημόσια τάξη στη χώρα και να δώσουν ξανά το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες; Μπορούν εν τέλει να μαζέψουν τα παιδιά τους;