Σκάσε Δάντη!…

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

Είναι γνωστό το άσμα του Δάντη, με το οποίο ο καλλιτέχνης μοιάζει να διώχνει τα φαντάσματα που τον βασανίζουν:

Σκάσε, απ’ την σκέψη μου βγες, δε μιλούν οι σκιές…

Διαβάζοντας το επικολυρικό «διάγγελμα» του λαμπρού αοιδού για την 28η Οκτωβρίου, αντιλαμβάνεσαι ότι, πράγματι, υπάρχουν σκιές που ταλαιπωρούν και συσκοτίζουν, χρόνια τώρα, την σκέψη του… Αντιλαμβάνεσαι επίσης ότι, παρά τις απελπισμένες προσπάθειές του, δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτές τις αμίλητες σκιές, που έχουν αγκυλωθεί στο μυαλό του, το ανακατεύουν, το σμπαραλιάζουν, το ξεστρατίζουν από την λογική και την ψυχραιμία, με αποτέλεσμα να καταλήγει σ’ ένα παραλήρημα που σε αναγκάζει, έστω και αν κατανοείς το πρόβλημά του και τον συμπαθείς για τον αβάσταχτο πόνο της ταραγμένης ψυχής του, να του πεις:

Σκάσε Δάντη, λες ανοησίες…

Βέβαια ο Δάντης, πιθανότατα, θα καμαρώνει για το «αριστούργημά» του… Πιθανότατα θα νομίζει ότι, με όσα έγραψε για να «τιμήσει» την 28η Οκτωβρίου, θα συγκινήσει τα αριστερά πλήθη και, ενδεχομένως, θα μπορέσει να επανέλθει στο προσκήνιο, το οποίο, τα τελευταία χρόνια, το βλέπει από απόσταση και μάλιστα πολύ μακρινή… Ίσως και γι’ αυτό φρόντισε να εκφραστεί με τόση επιθετικότητα, με τόσο μίσος, αλλά και με τόση ασχετοσύνη για τα ιστορικά γεγονότα… Διότι γνωρίζει ότι πλήθος σαλεμένων αριστερών θα ενθουσιαστούν με τα λόγια του και θα επικροτήσουν την εορταστική «λεβεντιά» του…

Για του λόγου το αληθές, παραθέτω ολόκληρο το παραλήρημα του:

Σήμερα η μέρα επιβάλει περισσότερο από ποτέ την ανάδειξη της σημαίας μας, μιας σημαίας που ανήκει σε όλους τους Έλληνες, αριστερούς κεντρώους, δεξιούς.
Μιας σημαίας που μας έκαναν να φοβόμαστε να υψώσουμε για πάνω από μια δεκαετία οι φασίστες, μη νομίσει κανείς ότι έχουμε ίδια «πιστεύω» με δαύτους.
Μιας σημαίας που συμβολίζει τη δημοκρατία, αυτό ακριβώς που ήθελαν να καταλύσουν.
Ζήτω η 28η Οκτώβρη.
Ζήτω η Ελληνική Αντίσταση.
Και ξέρεις Κυριάκο…
Επειδή αλλιώς μεγαλώσαμε εμείς κι αλλιώς εσύ, σίγουρα η Αντίσταση είχε και κάποιους ανένταχτους, κάποιους λίγους δεξιούς, αλλά είχε κυρίως αριστερούς.
Γι αυτό άργησε ν’ αναγνωριστεί.
Η Ζυγαριά δε μπορεί να γύρει υπέρ των δωσίλογων.
Δυστυχώς, δε μπορούμε να βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι τον Ζέρβα με τον Άρη.
Ο Ζέρβας τιμήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση με το αξίωμα του Υπουργού.
Τον Βελουχιώτη τον τίμησε η ίδια η ιστορία Κυριάκο.
Όλοι γνωρίζουμε σε ποιον ανήκει η Αντίσταση.
Χρόνια Πολλά Ελλάδα»

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Ο αρρενωπός Δάντης μας λέει ότι, εδώ και μια δεκαετία δεν είχε υψώσει την σημαία διότι φοβόταν τους φασίστες! Πέραν του ότι είναι βέβαιον ότι η σημαία μας θα «αισθάνεται» πολύ καλλίτερα, αν δεν την σηκώνουν ο Δάντης και οι όμοιοί του, αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν ένα παλληκάρι σαν κι’ αυτόν, που εδώ και δεκαετίες πολεμά τις σκιές του, να φοβάται τους φασίστες… Αλλά, από την άλλη πλευρά, όταν νομίζεις ότι αν υψώσεις την ελληνική σημαία κινδυνεύεις να χαρακτηρισθείς φασίστας, τούτο σημαίνει ότι έχεις τόσα αριστερά συμπλέγματα μέσα σου, που η περίπτωσή σου είναι αποκλειστικά αρμοδιότητας ιατρού, εξειδικευμένου μάλιστα στα σπάνια ψυχοπνευματικά σύνδρομα…

Ακολουθεί η εξαιρετικής ευφυΐας επινόηση του Δάντη να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γεγονός που του επιτρέπει να αναφωνήσει με καμάρι και σε πληθυντικό «μεγαλοπρέπειας» ότι εμείς μεγαλώσαμε αλλιώς, (οπότε) η Αντίσταση είχε… κυρίως αριστερούς! Δηλαδή, από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα φοράω το καπέλο μου, να μην βραχεί η ομπρέλα!.. Δεν είναι εύκολο να παρακολουθήσει κανείς την σκέψη ενός αμπελοφιλόσοφου και μάλιστα όταν είναι διαταραγμένη, αριστερόστροφη και απειλείται και από τον φασισμό…

Ακολουθούν οι δωσίλογοι… Ως γνήσιος «προοδευτικός», που μάλιστα αγωνίζεται να πείσει για την βαθύρριζη αριστεροσύνη του, χάρη στην οποία προφανώς μεγάλωσε αλλιώς, ο Δάντης πετάει και μια «τρακατρούκα», με την βεβαιότητα ότι το «εύρημά» του θα εκτιμηθεί δεόντως από όλη την «δημοκρατική» διανόηση του τόπου… Διότι, ως γνωστόν, όταν δείχνεις ότι, πέρα από ένα «σκάσε» στις σκιές που σε βασανίζουν, εξαπολύεις και όλο τον βόρβορο της ψυχής σου για τους «δωσίλογους», τους «φασίστες» και τους «ακροδεξιούς», δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο για να σε χειροκροτήσουν ακόμη και κάποιοι από αυτούς που δεν σε χειροκροτούν πια για τα τραγούδια σου….

Και ο μεγάλος βάρδος της ελληνικής μουσικής τελειώνει το εορταστικό πόνημά του με ένα τσουβάλι, όπου βάζει μεν τον Ζέρβα, βγάζει δε τον Βελουχιώτη, τον οποίο τίμησε η ίδια η ιστορία και στον οποίο όλοι γνωρίζουμε ότι ανήκει η αντίσταση ! Και εδώ ο πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας! Που ίσως βοηθά για να μετατραπεί ένας διεστραμμένος δολοφόνος και σαδιστής σε ήρωα, ικανό να προκαλέσει τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη κάποιων ανόητων που, τριάντα χρόνια μετά τα «αποκαλυπτήρια» του «υπαρκτού σοσιαλισμού», εννοούν, αμετανόητοι και αδίστακτοι, να σαγηνεύονται από καθάρματα, αποκηρυγμένα κάποτε ακόμη και από τους ίδιους τους ομοϊδεάτες συντρόφους τους…

Εξ άλλου, ως γνήσιος αριστερός ο Δάντης θεωρεί ότι η δική του γνώμη ταυτίζεται με την γνώμη όλων… Διότι, ως γνωστόν, όταν ομιλεί ένας αριστερός, ακόμη και αν είναι ο Δάντης, εκπροσωπεί την μοναδική αλήθεια, κατέχει την απόλυτη γνώση, διαθέτει αυθεντία σε υπέρτατο βαθμό και κυρίως ομιλεί εξ ονόματος του λαού καθώς αυτός και μόνον μπορεί να τον εκπροσωπήσει τόσο επάξια ώστε, ακόμη και οι ανοησίες που εκπέμπει, να λογαριάζονται, στα μάτια του, ως βαθυστόχαστες φιλοσοφικές θεωρίες…

Για όλα αυτά, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο, από ένα: «Σκάσε Δάντη»!…