Ραντεβού στα γουναράδικα!

Γράφει ο Στέφανος Νικολαϊδης,Φοιτητής Ιστορικού – Αρχαιολογικού ΕΚΠΑ

Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει «Κομμουνιστής μέχρι να πάρεις εξουσία, άθεος μέχρι να αρχίσει να πέφτει το αεροπλάνο σου». Ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ να πέσει το Πρωθυπουργικό αεροσκάφος ώστε να μπορέσει να καταλάβει ο κ. Τσίπρας την αξία της Πίστεως, αλλά τουλάχιστον το πρώτο σκέλος του ρητού το ζούμε καθημερινά και με το παραπάνω. Τις τελευταίες μέρες λίγο περισσότερο…

Την ώρα που η Αριστερή Κυβέρνηση της χώρας έχει χρεοκοπήσει πολιτικά με τους πλειστηριασμούς, την ώρα που η Ελληνική μας Ιστορία παραδίδεται από τους καλύτερες μαθητές των δανειστών στους Σλάβους, την ώρα που ο κ. Τσίπρας αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι τη λαϊκή ετυμηγορία, υπάρχουν ακόμα κάποιοι άνθρωποι (έστω και πολιτικά αντίθετοί μου) οι οποίοι παραμένουν εκεί που ξεκίνησαν μαζί με τον Τσίπρα και την Αχτσιόγλου: στο δρόμο, στις διαδηλώσεις, απέναντι από τα ΜΑΤ και την Αστυνομία να τρώνε ξύλο… Ναι, τα ΜΑΤ που θα καταργούσε κάποτε ο Πρωθυπουργός, την Αστυνομία που κάποτε θα αφόπλιζε…

Αλήθεια, μου κάνει εντύπωση ότι σε κάθε κρίση η Κυβέρνηση βγαίνει συνήθως και εξαγγέλλει επιδόματα, έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, για τα μάτια του κόσμου. Αυτή τη φορά το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να σταθεί απέναντι στους πρώην συντρόφους της. Να τα βάλει με την ίδια την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, με τις ρίζες της και φυσικά ταυτόχρονα με τον ίδιο το λαό.

Γιατί όταν διατάζεις τον ξυλοδαρμό και τη φυλάκιση όσων απλώς διαφωνούν μαζί σου, όταν αποκαλείς «φασίστα» όποιον δεν συμφωνεί με σένα, όταν νομοθετείς την ολοκληρωτική κατάργηση του κατά τα άλλα ιερού δικαιώματος της απεργίας, ενώ παλιότερα έστηνες κρεμάλες σε πλατείες μαζί με λαϊκά δικαστήρια, γίνεσαι εχθρός του λαού. Και γίνεσαι εχθρός του λαού, διότι έχεις ήδη γίνει εχθρός της Δημοκρατίας. Παρεμπιπτόντως, το αστειότερο όλων ήταν ότι για μισή τζαμαρία εξίσωσαν τους διαδηλωτές του ΠΑΜΕ με τους παρακρατικούς του Ρουββίκωνα, την ίδια στιγμή που τα «δικά τους παιδιά» μέρα παρά μέρα καίνε το Κέντρο της Αθήνας.

Τούτος ο νέος αυταρχισμός της Κυβέρνησης όμως δεν θα ‘πρεπε να μας εκπλήσσει. Τελικά, ο μαθητευόμενος μάγος του Γεωργαλά της Χούντας, ο κ. Καμμένος, μπόρεσε να μάθει το μικρό Αλέξη να γράφει με το δεξί. Αναρωτιέμαι πάντως τι θα έλεγαν τα σύμβολα της Αριστεράς σαν τους Λαμπράκηδες, τους Ηλιού και τους Φλωράκηδες αν ήξεραν ότι κάποτε στον 21ο αιώνα ακροδεξιοί εταίροι σαν τον Καμμένο θα προσφωνούσαν σε Συνέδριο Αριστεράς τους επιγόνους τους «Συντρόφισσες και σύντροφοι», ενώ παράλληλα «ιδεολόγοι» σαν το Γλέζο και την Κωνσταντοπούλου θα πολεμούσαν τους πρώην συντρόφους τους για το δικαίωμα στην απεργία…

Πόσω μάλλον όταν πριν από μερικά χρόνια ήταν οι πρώην αυτοί σύντροφοί τους σαν την κ. Αχτσιόγλου που ζητούσαν σεισάχθεια αγκαλιά με τη Χρυσή Αυγή στο Σύνταγμα και που έκαιγαν με την εκμετάλλευση των απεργιών όλη την Αθήνα!

Σε κάθε περίπτωση, εμείς δεν επεμβαίνουμε στα οικογενειακά τους… Το να βλέπουμε να τσακώνονται κομμουνιστές με ακροαριστερούς δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ενδοοικογενειακή βία. Χρήζει επομένως μόνο ποπ κορν και νάτσος…

Άλλωστε, το τελικό ραντεβού όλων αυτών με την Ιστορία τους θα δοθεί εκεί που ξεκίνησαν όλα… Στα Γουναράδικα…