Πώς (POS) τα πάει η ελληνική οικονομία;

Γράφει ο Αγκιτάτορας,

Πως να τα πηγαίνει, δηλαδή; Ασθμαίνοντας, με κεφαλαιακούς ελέγχους, γραφειοκρατικές διαδικασίες, διαφθορά, αντιεπενδυτική λογική, υψηλή φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Στην πλειοψηφία τους διαχρονικά προβλήματα που η ιδεοληπτική οπτική της κυβέρνησης τα έχει επιτείνει. Γι’ αυτό άλλωστε και μετά την σημαντική άνοδο στους δείκτες ανταγωνιστικότητας μεταξύ 2012-2014 κατρακυλήσαμε αρκετές θέσεις την περίοδο της αριστερής διακυβέρνησης.

Με τα capital controls επιχειρήθηκε η εκβιαστική προσχώρηση στην χρήση πλαστικού χρήματος. Στο LastPoint είχαμε αναφερθεί από τις πρώτες μέρες λειτουργίας του site στο θέμα με το άρθρο Πλαστική Οικονομία όπου εξηγούνταν ότι τέτοιες παρεμβάσεις είναι χρήσιμες για την αύξηση της εισπραξιμότητας του ΦΠΑ αλλά δεν εξασφαλίζει την ραγδαία μείωση της φοροδιαφυγής, αναφέροντας  μια σειρά σχετικών λόγων.

Το νέο… ηλεκτρονικό παιχνίδι είναι η υποχρεωτική χρήση των POS. Αποτελεί την συνεπή συνέχεια της εκτεταμένης χρήσης καρτών για κάθε είδους πληρωμή. Αλλά κουβαλά μαζί της τις ίδιες δυσλειτουργίες και το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι παρόμοιο. Η φοροδιαφυγή δεν θα μειωθεί δραστικά, από την στιγμή μάλιστα που υπάρχουν ακόμη τα τεκμήρια διαβίωσης (άρα μπαίνει ένα εισοδηματικό όριο γύρω από το όποιο προσπαθεί να κινηθεί ο επαγγελματίας) αλλά και δεν υπάρχουν ουσιαστικά κίνητρα για τον καταναλωτή, εφόσον καλύψει το όριο για την κατοχύρωση του αφορολόγητου, όπως θα ήταν η επιστροφή του ΦΠΑ στον ίδιο.

Σε αυτό το οικτρό οικονομικό περιβάλλον, με πανάκριβες τραπεζικές χρεώσεις για την χρήση των μηχανημάτων, το πιθανότερο είναι να ανοίξει ένα νέο γαϊτανάκι ευφάνσταστων τρόπων φοροδιαφυγής.