Ποιο ειναι το αγαπημένο θέμα του μικροαστού;
Γράφει ο Σωτήρης Χήνος
Οι δολοφονίες ήταν πάντα το αγαπημένο θέμα του μικροαστού. Όχι από ευαισθησία για την ανθρώπινη ζωή που χάθηκε. Κάθε μέρα χάνονται άλλωστε εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές, από φυσικά αίτια, σπάνιες ασθένειες, τροχαία, ναρκωτικά, τον κορωνοιό, ανθρώπινες ζωές που δεν ακουμπάνε καμία ευαίσθητη χορδή του. Εν πρώτοις γιατί οι νεκροί αυτοί δεν καλύπτουν τα 3/4 των πρωτοσέλιδων των λαϊκών φυλλάδων με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και κατά δεύτερο γιατί δεν ενεργοποιούν τον δημόσιο διάλογο στον οποίο μπορεί να τοποθετηθεί με «άποψη».
Η δολοφονία, τον κάνει να γνωρίζει από πριν ποιος ήταν ο δολοφόνος. «Το ´ λεγα εγώ». Μπροστά του ο Ηρακλής Πουαρό είναι ένα αγαθό γατάκι. Είχε προσέξει τις λεπτομέρειες που είχαν ξεφύγει από τους άχρηστους αστυνομικούς. Περιέργως δεν τον φωνάζουν ποτέ στη ΓΑΔΑ για να διαλευκάνει την υπόθεση, όπως κάνανε οι Άγγλοι συνάδελφοί τους,προστρέχοντας στην Baker Str.
Το φόρτε του όμως είναι οι κοινωνικές διαστάσεις. Εκεί δίνει ρέστα. Εν πρώτοις, αναμορφώνει στα γρήγορα τον ποινικό κώδικα. Ποιοι κατακτήσεις δεκαετιών και π@πάρια. Προβληματίζεται μόνο μεταξύ ηλεκτρικής καρέκλας, αγχόνης και εκτελεστικού αποσπάσματος. Και το σωφρονιστικό σύστημα γίνεται ιστοριούλες για φιλελέ δικαιωματιστές. Λάμπει το μάτι του στην προοπτική βιασμού του ενόχου από συγκρατούμενους μαστρωπούς…
Αν έχει δε και στοιχειώδη πολιτική άποψη (τα απολύτως βασικά πάντα), γίνεται απολαυστικός. Άλλοτε ανακαλύπτει αλλοίωση της αμέμπτου κοινωνίας μας που ως Τζον Γουέιν είναι έτοιμος να την εμποδίσει με ένα Colt 01991 ημιαυτόματο. Άλλοτε ως νεόκοπος Θείος Καρλ, βρίσκει ταξικά πρόσημα και ταξικές διαστάσεις στα κίνητρα. Προσφάτως, αναδεικνύει και τις φυλετικές διαστάσεις για να αποκτήσει και πιο trendy προσεγγίσεις απόδειξη της συνεχούς αναβάθμισης του λογισμικού του με τις νέες εκδόσεις…
Διαβάζοντας δε τις φυλλάδες, έχει έτοιμο το ψυχογραφικό προφίλ του δράστη και του θύματος, με παραπομπές στην παιδική ηλικία, το οικογενειακό περιβάλλον, τα εφηβικά τραύματα, τα εγγενή γονιδιακά χαρακτηριστικά. Φάε χώμα Σίγκμουντ…
Είναι χαριτωμένος, αφελής, διασκεδαστικός και κυρίως εν τέλει άκακος. Μην τον ακούτε που μονίμως φωνάζει και ωρύεται…επί της ουσίας ένα γκριφον είναι…γκριφόν με «άποψη»…Στο τέλος θα του μάθουν τι να πιστέψει αυτοί που ξέρουν…
Γλυκέ μας μικροαστέ, ομορφαίνεις τη ζωή μας…
