Πληθωρισμός… Παπανδρέου!

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Ποιος θα το περίμενε ότι σχεδόν 30 χρόνια μετά θα ξαναθυμόμασταν οικονομικά δεδομένα από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου; Ειδικά τις τότε έντονες πληθωριστικές πιέσεις. Μια περίοδο που οι τιμές έπαιρναν μόνο την ανηφόρα και το περιβόητο καλάθι της νοικοκυράς βαρυγκομούσε, όχι από τα ψώνια αλλά από το δυσβάσταχτο κόστος διαβίωσης.

Τότε τα επίσης διψήφια επιτόκια προσπαθούσαν να το συγκρατήσουν. Σε συνδυασμό με τον δημοσιονομικό έλεγχο, των επόμενων ετών, ενόψει εισόδου στο ευρώ, ήρθε η αποκλιμάκωση και η σχετική σταθερότητα στις τιμές.

Και σήμερα, τι κάνουμε για να τιθασσεύσουμε το τέρας που ροκανίζει τα εισοδήματα μας; Το ενεργειακό κόστος δίχως πλαφόν στη χονδρική τιμή δεν θα μειωθεί άμεσα, αφού το τέλος του πολέμου ή η αντικατάσταση του κενού προσφοράς, δεν πρόκειται να λυθούν σύντομα.

Αν τα επιτόκια πάρουν την ανηφόρα, όπως φαίνεται, τότε η επάνοδος, έστω και πρόσκαιρα, στον στασιμοπληθωρισμό είναι σχεδόν δεδομένη. Αν πάλι κρατηθούν κοντά στο μηδέν θα ανατροφοδείται ατέρμονα το πληθωριστικό σπιράλ.

Επανέρχεται λοιπόν το αιώνιο δίλημμα. Πώς και πόσο παρεμβαίνουν τα κράτη στη λειτουργία της οικονομίας; Ποια παροδική στρέβλωση στο θεωρητικό μοντέλο θα προτιμήσουν; Θα στηρίξουν περισσότερο την παραγωγή και την εργασία ή την κατανάλωση;

Ίσως να μην υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, ειδικά όταν οι πολιτικές αποφάσεις υπόκεινται στη θυμική εκλογική κρίση. Ίσως πάλι οι ανορθόδοξες στιγμές να απατούν κι ανορθόδοξες προτάσεις.