Πίστεψε ότι δεν ήταν «εργαλείο», αλλά ισότιμος…

Γράφει ο Άγγελος Στάγκος

Άβυσσος η ψυχή του Πολάκη και επομένως πολύ δύσκολο να εξηγηθεί τι ακριβώς νόμιζε και τι ακριβώς ήθελε επιδιώκοντας τη σύγκρουση με τον Τσίπρα. Διότι περί αυτού πρόκειται και γι αυτό έχασε το κεφάλι, τουλάχιστον προς το παρόν, ενδεχομένως και για πάντα, στο οικοδόμημα του Σύριζα. Και λέω «προς το παρόν», γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η εξέλιξη αν η ηγεσία του κόμματος συμπεράνει ότι ο αποκεφαλισμός του Πολάκη σημαίνει χαμένη έδρα στα Χανιά, ή διαρροή ψήφων προς αποχή ή προς εξωκοινοβουλευτική Αριστερά διαφόρων μορφών και σφραγίδων…
Το πιθανότερο είναι ότι τον Παύλο Πολάκη τον έφαγε η αμετροέπεια που έκτιζε εδώ και χρόνια έχοντας ασυλία ή και ενθάρρυνση από πλευράς Τσίπρα. Νόμισε προφανώς ότι από «εργαλείο» προσέλκυσης «λούμπεν» ψηφοφόρων και άλλων ψεκασμένων που εκδηλώνονται πολακικά μέσω διαδικτύου, έγινε ισότιμος του αρχηγού και μπορούσε να επιβάλει απαιτήσεις κόντρα στη βούληση και τους υπολογισμούς αυτού. Έκρινε επίσης ότι επειδή πολλοί Συριζαίοι βουλευτές και άλλοι παρατρεχάμενοι ακολουθούσαν τη ρητορική του (Σπίρτζης, ας πούμε) ή τον δικαιολογούσαν και τον κάλυπταν σε όλες τις περιστάσεις μέχρι τώρα, ήταν και δικοί του. Αμ δε, το ίδιο νόμιζε και ο Ρεμ επειδή ως επικεφαλής των φαιοχιτώνων έκανε όλη την βρώμικη δουλειά για να ανεβεί ο Χίτλερ στην εξουσία και ο τελευταίος τον ξεπάστρεψε κυριολεκτικά μέσα σ ένα βράδυ (καμία σχέση, αλλά έπρεπε να βρω κάπως ανάλογο παράδειγμα).

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι γνωστό σε τι αποφάσεις θα καταλήξουν οι διαδικασίες των κομματικών οργάνων που θα αποφασίσουν για την τύχη του Πολάκη. Από την άλλη πλευρά, είναι βέβαιο ότι θα αποφασίσουν εκείνο που επιθυμεί ο αρχηγός, δηλαδή ο Τσίπρας, Όπως φυσικά γίνεται σε όλα τα ελληνικά κόμματα και εξάλλου ο αρχηγός δήλωσε ευθαρσώς ότι ο ίδιος παρέπεμψε τον «αψύ» συνοδοιπόρο του στα πειθαρχικά όργανα και όχι κανένας άλλος για να προστατεύσει το κόμμα του, υποτίθεται.

Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν ότι ο Τσίπρας «τρώει» τον Πολάκη γιατί αυτός με τα τελευταία του καμώματα τον αμφισβήτησε –εκείνο το «δεν μιλάω με πηγές» που είπε ο Πολάκης του κάθησε στο λαιμό, αφού ήταν παγκοίνως γνωστό ότι ο ίδιος ο Τσίπρας ήταν οι «πηγές» – ευθέως. Τα υπόλοιπα περί στροφής δήθεν του Σύριζα προς τον καθωσπρεπισμό και έμπρακτης αποκήρυξης του Πολακισμού είναι τρίχες. Ακόμη και αν αυτό είναι ο στόχος απαιτείται πολύς καιρός για να επιτευχθεί και να πείσει. Και πάντως όχι με το σημερινό προσωπικό του Σύριζα, ούτε με τη δεδομένη κομματική βάση, είτε την εκ μεταγραφής που κέρδισε με πολακισμούς και τραμπουκισμούς το 2011 – 12, είτε αυτήν που εκπαιδεύει χρόνια τώρα, μέχρι σήμερα.

Reporter