Όταν σε πυροβολούν με καλάζνικοφ δεν μπορείς να πετάς τριαντάφυλλα

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού

Όσοι με γνωρίζουν από παλιά μπορούν να βεβαιώσουν τα ανέκαθεν φιλελεύθερα πιστεύω και αισθήματα μου – θα καταλάβετε παρακάτω γιατί ξεκινάω με αυτό. Από μικρό παιδί μεγάλωσα σε ένα φιλειρηνικό περιβάλλον που σεβόταν την διαφορετικότητα, είχε σαν αρχή του την αξιοκρατία και υπερασπιζόταν με σθένος τα δίκαια του άλλου και κυρίως του αδυνάτου. Εκτός από τους γονείς και στενό οικογενειακό περιβάλλον, αρωγός στη διαμόρφωση της προσωπικότητας μου αυτής υπήρξε και ο παππούς μου, μακαριστός Μητροπολίτης Γυθείου, Οιτύλου, Ζαρνάτας και πάσης Μάνης, Σωτήριος Κίτσος. Ο μακαριστός Μητροπολίτης πέραν του αξιοσέβαστου κυρίως πνευματικού αλλά και υλικού (μοναστήρια, γηροκομεία κ.α.) έργου του, άφησε πίσω του και μια σειρά συγγραμμάτων με τίτλο «Ο Θεός ορφανά κάνει όχι όμως άμοιρα και δυστυχισμένα».

Πάντα πίστευε στους νέους ανθρώπους και έκανε μεγάλο αγώνα να βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο την πρόοδο και έργο τους. Την αγωνία του αυτή τη μεταφέρει πολύ χαρακτηριστικά, μάλιστα, μέσα σε ένα από τα συγγράμματα του: «οι νέοι που παρουσιάζουν πνευματικό δυναμισμό και ξύπνιο μυαλό, αν πυροδοτηθούν σε κατάλληλη στιγμή καλώς, από ικανούς ανθρώπους, μεγάλους στην ηλικία και τίμιους στην κοινωνική θέση, ο δυναμισμός τους ενεργοποιούμενος είναι δυνατόν να μεταβληθεί σε ένα ποτάμι, που με τα καθαρά νερά του θα ποτίζει πεδιάδες και θα κινεί υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Αντιθέτως δε, αν ευρεθούν με κακούς ανθρώπους, εκμεταλλευτές του νεανικού δυναμισμού τους και του πόθου τους για δικαιοσύνη, μεταβάλλονται σε ποτάμια που καταστρέφουν και πνίγουν εκτάσεις και προκαλούν καταστροφές».  

Την ίδια αγωνία έχω και εγώ σήμερα, όχι μόνο για τους νέους αλλά γενικότερα για την διεθνή πραγματικότητα σε σχέση με την ακατάσχετη και άνευ πυξίδας πορεία, μπαχαλοποίηση μπορώ να πω, που έχει πάρει η χώρα μας με τη διακυβέρνηση Τσίπρα. Ο παππούς μου βέβαια μεγάλωσε σε μια εποχή αγνή, που ακόμα τα σπίτια μας ήταν κατ’ οίκον εκκλησίες και τα λόγια του Φραγκλίνου: «το να είμαστε μετριόφρονες ενώπιον των ανωτέρων μας τούτο είναι καθήκον μας, προς τους ίσους μας είναι φιλοφρόνηση, προς τους κατωτέρους μας ευγένεια και προς όλους πραγματική ασφάλεια», είχαν νόημα. Αυτά, φρόντισε να περάσει και σε εμένα.

Σήμερα έχουν αλλάξει πολλά σε σχέση με τότε. Και ένα από αυτά είναι η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η διακυβέρνηση αυτή ανέτρεψε πολλά από όσα είχα μέχρι σήμερα μάθει. Όσο βαθύ και εάν θεωρούσα το ελληνικό κράτος, δεν έτυχε ποτέ στη ζωή μου να βιώσω τις συνέπειες ενός καθεστώτος, άκρως διχαστικού και σε αρκετές περιπτώσεις αντίθετου μάλιστα με τα εθνικά συμφέροντα και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Αυτή δε η πολιτική έχει ανοίξει τις ορέξεις των γειτόνων μας για περαιτέρω διεκδικήσεις, την ίδια στιγμή, που οι βαλκανικές και ευρωπαϊκές χώρες αλλά και γενικότερα κόσμος βρίσκονται σε μια πολύ επιθετική αναθεώρηση των συνόρων και συμφερόντων τους. Όντως, η ακροδεξιά παντού είναι ανερχόμενη και δείχνει τα άσχημα δόντια της. Αυτό όμως είναι γεγονός και όχι απλά μια διαπίστωση. Και εμείς μέσα σε αυτό το σκηνικό αντί να θωρακισθούμε τι κάνουμε; Κανακεύουμε όποιον απειλεί κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντα της χώρας μας, άλλοτε με άχρηστες υποχωρήσεις και άλλοτε με ανούσιες φιλοφρονήσεις, την ίδια στιγμή που προσφέρουμε στήριξη και άσυλο διαφυγής σε φανατικούς οπαδούς της μπούργκας, αριστερούς δικτάτορες και ο Ρουβίκωνας ασύστολα στρατολογεί μέλη.

Φιλελεύθερος, φιλελεύθερος, αλλά και ο άγιος φοβέρα θέλει, λέω από μέσα μου. Πρέπει να αξιολογούμε τις αποφάσεις κάθε εποχής λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες των καιρών, και μόνο εκείνος που κατορθώνει να τοποθετεί στην οπτική γωνία κάθε ιδιαίτερης εποχής μέσω μιας διεισδυτικής εξέτασης των κύριων γνωρισμάτων, είναι ικανός να κατανοήσει και να εκτιμήσει τις ισορροπίες της. Το ότι στη σημερινή εποχή η ακροδεξιά είναι ανερχόμενη δεν είναι μια θεωρητική μελέτη, αλλά μια δυσάρεστη πραγματικότητα, και πάνω σε αυτή την πραγματικότητα οφείλουμε να πάρουμε τις αποφάσεις και θέση μας αντί να γυρίζουμε το κεφάλι μας απέναντι της, θέλοντας να την αποτινάξουμε από πάνω μας όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας ή και αγνοώντας το διεθνές αυτό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί, έχει φέρει τη χώρα σε μια σχεδόν εμπόλεμη κατάσταση εσωτερικά και αφήσει επικίνδυνα να αιωρείται εξωτερικά. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, λοιπόν, προς άπαντες διεθνιστές, νεοκομμουνιστές ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ και αναρχομπάχαλους. Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες στοχαστές του 20^ου αιώνα, ο Παναγιώτης Κονδύλης, γράφει στο δοκίμιο του «Από τον 20ο στον 21ο αιώνα»: «Όποιος προσδοκά την παγκόσμια ειρήνη από την εξασθένηση ή τη διάλυση των εθνικών κρατών καθεαυτή, λησμονεί ότι οι πόλεμοι είναι φαινόμενο πολύ παλαιότερο από τα εθνικά κράτη. Λησμονεί ότι το εθνικό κράτος διόλου δεν συνιστά το μόνο δυνατό κυρίαρχο πολιτικό υποκείμενο, επομένως η κατάργηση του εθνικού κράτους δεν συνεπάγεται αυτόματα την κατάργηση της έννοιας του κυρίαρχου κράτους και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Και τέλος λησμονεί ότι πολύ χειρότερος από κάθε σύγκρουση μεταξύ οργανωμένων πολιτικών μονάδων μπορεί να είναι ο άμεσος αγώνας του ανθρώπου προς άνθρωπο υπό συνθήκες παγκόσμιας ανομίας». Άρα, μάλλον δεν προσδοκάτε την ειρήνη…

Ο δε μεγαλύτερος, ίσως, θεωρητικός και όχι μόνο του πολέμου, ο Karl Von Klausewitz, γράφει χαρακτηριστικά στο σύγγραμμα του «Περί πολέμου»: «Σε μια υπόθεση τόσο επικίνδυνη όσο ο πόλεμος, τα σφάλματα που οφείλονται στην ψυχική καλοσύνη είναι το χειρότερο των πραγμάτων. Καθώς η χρήση της φυσικής δύναμης στο σύνολο της δεν αποκλείει καθόλου τη συνεργασία της διάνοιας, εκείνος που χρησιμοποιεί χωρίς οίκτο αυτή τη δύναμη και δεν οπισθοχωρεί μπροστά σε καμία αιματοχυσία θα αποκτήσει ένα πλεονέκτημα επί του αντιπάλου του, αν εκείνος δε δράσει με τον ίδιο τρόπο. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, υπαγορεύει το νόμο του στον αντίπαλο τόσο, όσο ο καθένας ωθεί τον άλλο σε ακρότητες, στις οποίες μόνο το αντιστάθμισμα που υπάρχει από την άλλη πλευρά χαράζει όρια. Να πως πρέπει να θεωρήσουμε τα πράγματα. Το να αγνοήσουμε το στοιχείο της θηριωδίας, εξαιτίας της αποστροφής που εμπνέει, είναι διασπάθιση της δύναμης, για να μην πούμε σφάλμα».

Μαζί με τα ανωτέρω, να «κλέψω» και αυτό που έγραψε προ ημερών ο βουλευτής Αχαΐας της ΝΔ, Ιάσων Φωτήλας, στο άρθρο του με τίτλο «Πολιτικό ήθος, ευπρέπεια, πάθος και αγωνιστικότητα η σίγουρη συνταγή νίκης». «Όταν σε πυροβολούν με καλάζνικοφ», γράφει ο Ιάσων, «δεν μπορείς να πετάς τριαντάφυλλα».