Νέα Μεταπολίτευση ή αλλιώς άλμα στο αδιανόητο!

Του Θανάση Κ.

Στα τελευταία δύο σημειώματα είδαμε μιαν αντιφατική εικόνα για την Ελλάδα. Και για τις εξελίξεις που διαμορφώνονται μέσα της και γύρω της…

*Στο εσωτερικό η εικόνα είναι απογοητευτική! Όλες οι παθογένειες της μεταπολίτευσης συμπυκνώθηκαν και βγαίνουν στην επιφάνεια με την τρίχρονη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ:

–Ο κρατισμός σε έξαρση.

–Η χρηματοδότηση του διογκούμενου δημοσίου σε συνθήκες κρίσης με υπέρ-φορολόγηση των πάντων.

–Ανατροπή των μεταρρυθμίσεων που φέρνουν ανταγωνιστικότητα…

–Υποβάθμιση της Παιδείας, έξαρση της ανομίας, δημιουργία «ταγμάτων εφόδου» από κουκουλοφόρους της αριστεράς…

–Συστηματικές προσπάθειες απάμβλυνσης κάθε στοιχείου εθνικής ταυτότητας – συμπεριλαμβανομένων: της θρησκευτικής συνείδησης, της «πυρηνικής οικογένειας» και του πατριωτικού φρονήματος…

–Άνοιγμα των συνόρων σε λαθρομετανάστες και απόπειρα αλλαγής της ίδιας της κοινωνικής σύνθεσης της χώρας.

–Και βέβαια η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές (μέσω υποθήκευσης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια!) και με σταδιακή «φιλανδοποίηση» έναντι της Τουρκίας…

Με δύο λόγια… το αληθινό πρόσωπο της «Πρώτης Φοράς Αριστερά»!

Όλα αυτά δεν εμφανίστηκαν τώρα! Υπήρχαν ως «τάσεις» σε όλο το μεταπολιτευτικό παρελθόν, ιδιαίτερα μετά το 1981…

Αλλά στο παρελθόν, άλλοτε ελέγχθηκαν, άλλοτε καταπολεμήθηκαν, κάποιες φορές ακυρώθηκαν και κατανικήθηκαν. Τώρα βγήκαν στην επιφάνεια χωρίς φραγμούς, χωρίς προσχήματα και έφτασαν στην ακραία υπερβολή τους.

–Για παράδειγμα: εκχώρηση ανεξαρτησίας υπήρχε από τις αρχές του πρώτου Μνημονίου. Αλλά με την επιτυχή ολοκλήρωση του δεύτερου μνημονίου, στα τέλη του 2014 υπήρχε ανάκτηση ανεξαρτησίας!

Το παραδέχθηκαν άλλωστε και οι δανειστές (κι ίσως το φοβήθηκαν κι όλα!).

Και φυσικά δεν υπήρχε τότε – ούτε καν ως πρόταση των δανειστών – η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια!

Αυτά είναι «επιτεύγματα» του Τσίπρα και μόνον…

–Επίσης λαθρομετανάστες υπήρχαν και πριν το 2012! Και απόπειρα μαζικής «ελληνοποίησής» έγινε το 2011 (Νόμος Ραγκούση). Αλλά ο νόμος εκείνος κατέπεσε ως «αντισυνταγματικός». Ενώ την τριετία 2012-14, επί Σαμαρά, ο αριθμός των λαθρομεταναστών μειώθηκε αισθητά και μειωνόταν τότε συνεχώς – για πρώτη φορά στις τελευταίες δεκαετίες…

–Και τα σύνορα στον Έβρο παρέμεναν κλειστά επί Σαμαρά! Όπως και στο Αιγαίο…

Τα σύνορα τα άνοιξε ο Τσίπρας! Και η Ελλάδα σαρώθηκε από λαθρομετανάστες επί Τσίπρα…

–«Άβατο» στα Εξάρχεια υπήρχε και πριν το 2015. Αλλά το 2011 είχε καταργηθεί το «άσυλο παρανομίας» στα Πανεπιστήμια, επί κυβέρνησης Σαμαρά ο νόμος αυτός είχε αρχίσει να εφαρμόζεται, και οι Πανεπιστημιακοί χώροι σιγά-σιγά να καθαρίζουν.

Υπήρχε δρόμος ακόμα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της Αθήνας είχε καθαρίσει (με τον «Ξένειο Δία»). Και στα Εξάρχεια άρχιζε σιγά-σιγά να μπαίνει η αστυνομία

Με το που ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ τα «άβατα» πολλαπλασιάστηκαν και επεκτάθηκαν! Ενώ εμφανίστηκαν και τα «τάγματα εφόδου» που ονομάζονται πλέον …«συλλογικότητες» χρηματοδοτούνται από «περίεργες» ΜΚΟ, «καλύπτονται» από την ίδια την Αστυνομία και τρομοκρατούν τους πάντες…

Υπήρχαν λοιπόν, νοσηρές τάσεις και παθογένειες πριν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά υπήρχαν και ισχυρά «αντισώματα» που καταπολεμούσαν τις παθογένειες. Με τον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε γενική «έξαρση»!

Όχι πλήρη «επικράτηση»!

Δεν επικρατούν! Γιατί ούτε η Ελληνική κοινωνία τα δέχεται, ούτε το νομικό και δικαιακό σύστημα μπορεί να τα ανεχθεί. Χώρια που η τάση στην Ευρώπη έχει πλέον αντιστραφεί

Πολλαπλασιάζονται συνεχώς οι δικαστικές προσβολές τους, οι καταδικαστικές αποφάσεις των δικαστηρίων και η αγανάκτηση του κόσμου…

Όλα αυτά γίνονται μπούμερανγκ κατά του ΣΥΡΙΖΑ (με χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Μακεδονικό», όπου τα συλλαλητήρια που προκάλεσε ως «αντιδραση», εξέπληξαν τους πάντες!)

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «επικρατεί», προσπαθώντας να επιβάλει την πολιτική του. Προσπαθεί, αλλά δεν τα καταφέρνει!

Δημιουργεί 10 ορκισμένους εχθρούς για κάθε «ψήφο» που εξαγοράζει ή για κάθε φανατικό οπαδό του που «ικανοποιεί»!

Και ήδη βρίσκεται σε αποδρομή

Αλλά φεύγοντας διαλύει τη χώρα…

Και το τοξικό κλίμα που έχει δημιουργήσει μέσα στην κοινωνία δεν θα «εξαερωθεί» αυτόματα μόλις φύγει από τη διακυβέρνηση.

* Από την άλλη πλευρά, διεθνώς έχουμε μια πολύ διαφορετική εικόνα.

Μια αντίστροφη δυναμική…

Η «παγκοσμιοποίηση» του εθνομηδενισμού, των no borders, των ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από διάφορα περίεργα κέντρα, ηττώνται παντού, ηττώνται καθαρά και ηττώνται συνεχώς.

Τα εθνικά κράτη ανακτούν την σημασία τους στη συνείδηση των κοινωνιών. Η στήριξη σε εθνικά κράτη που σέβονται τον εαυτό τους ανακτά τη σημασία της στους διεθνείς γεωπολιτικούς σχεδιασμούς.

Ο Ελληνικός χώρος αναβαθμίζει την γεωπολιτική αξία του μετά την «αποστασία» της Τουρκίας και το σπάσιμο της γεωπολιτικής «σύζευξης» Ελλάδας-Τουρκίας στα μάτια των δυτικών.

Η σημασία μιας νέας «σύζευξης» Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου με πιθανές προεκτάσεις αργότερα σε Κουρδιστάν, Ιορδανία και Λιβύη, κερδίζει έδαφος…

Η συμφωνία Sykes-Picot του 1916 χάραξε το χάρτη της Μέσης Ανατολής για ένα αιώνα περίπου. Αλλά προέβλεπε τότε και πλήρη διαμελισμό της Τουρκίας και διεύρυνση επιρροής της Ρωσίας (στα Στενά) και δημιουργία Κουρδιστάν.

Η συμφωνία εκείνη δεν εφαρμόστηκε ποτέ πλήρως, λόγω της Σοβιετικής Επανάστασης και του Κινήματος Κεμάλ Ατατούρκ στην Τουρκία.

Αργότερα συμπληρώθηκε με την ίδρυση του Ισραήλ (και τη μη ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους)…

Και τα πράγματα μπερδεύτηκαν πολύ περισσότερο.

Είναι προφανές πλέον, ότι η Συμφωνία Sykes-Picot του 1916 έχει ξεπεραστεί και χρειάζεται νέα αναδιάταξη του χάρτη σε ολόκληρη την περιοχή.

Αλλά για να υπάρξει νέος διακανονισμός και να λειτουργήσει σταθεροποιητικά, πρέπει να είναι πολύ πιο διευρυμένος. Και να συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα και την Κύπρο από τη μια πλευρά. Και το Κουρδιστάν από την άλλη. Και να έχει την συγκατάθεση (με τα κατάλληλα «ανταλλάγματα») της Ρωσίας…

Ιδιαίτερα ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου είναι απαραίτητος ως «ομφάλιους λώρος» που ενώνει στηρίζει και σταθεροποιεί όσα καθεστώτα αντιστέκονται στον φονταμενταλισμό του μουσουλμανικού κόσμου.

Και τα συνδέει με την Ευρώπη και με τη Δύση γενικότερα.

–Μια τέτοια Ελλάδα, όμως, πρέπει να είναι ακραιφνώς δυτική, δημοκρατική, αναπτυξιακή και ευημερούσα.

Όχι υπερφορολογημένη «αποικία χρέους» και κακοπληρωμένων συνταξιούχων.

–Πρέπει να έχει εθνική αυτοπεποίθηση, όχι να αποτελεί «εύκολο στόχο» για κάθε επίβουλο γείτονα και «αποθήκη ψυχών» για εκατομμύρια λαθρομετανάστες…

–Πρέπει να έχει εσωτερική ασφάλεια, όχι να αποτελεί κακέκτυπο της Κολομβίας, της Βενεζουέλας ή των μπουρδέλων της Ταϋλάνδης.

Ελλάδα-Κύπρος μαζί πρέπει να αποτελέσουν κάτι μεταξύ Δανίας-Ολλανδίας-Ιρλανδιας και Ισραήλ, για να ανταποκριθούν στις νέες γεωπολιτικές προκλήσεις της περιοχής της και στους νέους ρόλους που καλούνται να παίξουν…

Κι αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα κυρίως χρειάζεται μείζονα καθεστωτική αλλαγή. Μεταπολίτευση!

Δεν είναι εσωτερική της ανάγκη μόνο (όπως είναι εδώ και χρόνια)…

Είναι, πια, και γεωπολιτική απαίτηση

Οι μεγάλες μεταπολιτεύσεις σε «χώρες-μεταίχμιου» όπως η Ελλάδα, γίνονται όταν συμπέσουν εσωτερικές αναγκαιότητες και εξωτερικές πιέσεις.

Όταν τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η ίδια η κοινωνία και οι ανάγκες νέων γεωπολιτικών ισορροπιών που ωριμάζουν διεθνώς, σπρώχνουν προς την ίδια κατεύθυνση.

Αλλά το παιγνίδι παίζεται τελικά και κερδίζεται – όταν και όπου κερδίζεται – εσωτερικά!

Όταν οι ίδιες οι κοινωνίες τολμήσουν, όταν πάψουν να νιώθουν παγιδευμένες στη μοίρα τους και πιστέψουν πως αξίζουν και μπορούν ένα διαφορετικό μέλλον.

Συνήθως τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα, πριν γίνει το «ξέσπασμα» μέσα στη χώρα και αποτολμηθεί το μεγάλο άλμα.

Σε τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνει το – ως τότε – «αδιανόητο»!

Οι μεγάλες μεταπολιτεύσεις γίνονται ως άλματα προς το «αδιανόητο»

–Το 1907 δύο-τρία χρόνια πριν την άφιξη του Βενιζέλου στην μικρή τότε Ελλάδα και την έκρηξη φιλελεύθερου πνεύματος και πατριωτισμού που ακολούθησε, κανείς δεν πίστευε πως κάτι τέτοιο «ερχόταν»…

Ο Κωστής Παλαμάς εκδίδει τότε το «Δωδεκάλογο του Γύφτου». Απαριθμεί τα σημάδια της σήψης, της εθνικής παρακμής και του επερχόμενου αφανισμού, προσπαθώντας να αφυπνίσει συνειδήσεις…

Την ίδια εποχή ο Ιών Δραγούμης περιγράφει απογοητευμένους τους Έλληνες ως ένα «παρηκμασμένο έθνος αισχρών μπακάληδων»!

Η μεγάλη εθνική ταπείνωση του 1897 ήταν μόλις λίγα χρόνια πίσω.

Η υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, το ίδιο…

Κι όμως αυτό το απομονωμένο κρατίδιο με την καθημαγμένη οικονομία και την παρηκμασμένη κοινωνία, πραγματοποιεί λίγο αργότερα το «αδιανόητο»:

Κάνει «άλμα στον ουρανό», αλλάζει τα πάντα και – πάνω απ’ όλα – αλλάζει τον εαυτό του! Και παίρνει τη μοίρα του στα χέρια του…

–Το 1951, η μεταπολεμική Ελλάδα κείτεται σε ερείπια από την Κατοχή, και με βαθιά τραύματα από τον Εμφύλιο που ακολούθησε. Ξένες αποστολές προβλέπουν πως δεν θα μπορέσει να ορθοποδήσει τουλάχιστον για δύο-τρείς γενιές! (Έκθεση της Επιτροπής Πόρτερ, 1947).

Τότε ο Αλέξανδρος Παπάγος δημιουργεί το «Συναγερμό» ανατρέπει όλα τα δεδομένα, μεταρρυθμίζει τη χώρα και τη βάζει σε ένα «σλάλομ» συνεχούς ανάπτυξης με ιλιγγιώδες ρυθμούς (τους δεύτερους υψηλότερους διεθνώς μετά την Ιαπωνία για σχεδόν 20 χρόνια!)

Κανείς δεν το προέβλεπε αυτό. Κι όμως συνέβη!

–Το 1974, η χούντα (Ιωαννίδη) καρκινοβατούσε και ο Ελληνισμός υπέστη ταπεινωτική ήττα στην Κύπρο. Κανείς δεν πίστευε τότε, πως μια άλλη Ελλάδα, δημοκρατική αναπτυξιακή και ευρωπαϊκή ήταν εφικτή. Ή πολύ περισσότερο ότι θα ξεκινούσε τότε μέσα από τις στάχτες της καταστροφής…

Κι όμως αυτό ακριβώς έγινε με την άφιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι χαρακτήριζαν το νέο καθεστώς ως… «αλλαγή ΝΑΤΟϊκής φρουράς»! Δεν κατάλαβαν τίποτε…

Και στις τρείς αυτές ιστορικές καμπές της Ελλάδας, η ανατροπή ήλθε την πιο σκοτεινή στιγμή. Εκεί που κανείς δεν έλπιζε πια

Και έγινε το «αδιανόητο».

Γιατί η κοινωνία είχε ωριμάσει, μέσα από τα παθήματα και τα πάθη της.

Γιατί ο διεθνής περίγυρος το επέτρεπε – και κάποτε το προέτρεπε

Και γιατί βρέθηκαν τότε – κάθε φορά – Έλληνες να το πιστέψουν και να το τολμήσουν.

Αμήν.

ΥΓ: Κάντε τον κόπο να διαβάσετε αυτό το μικρό απόσπασμα από τον «Προφητικό Λόγο» του Κωστή Παλαμά στον «Δωδεκάλογο»

Μες τις παινεμένες χώρες, Χώρα παινεμένη,

θα ΄ρθει κι η ώρα, και θα πέσεις,

κι από σέν’ απάνου η Φήμη

το στερνό το σάλπισμά της θα σαλπίσει.

σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση.

Σαν το δρόμο του ήλιου γέρνεις.

Όμως το πρωί για σε δεν θα γυρίσει.

Και θα φύγεις κι από το σάπιο το κορμί σου,

ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα

κι άθαφτο θα μένει το ψοφίμι

να το φάνε το σκυλιά και τα ερπετά

Κι ο Καιρός μέσα στους γύρους του τη μνήμη

κάποιου σκέλεθρου πανάθλιου θα βαστά.

Όσο να σε λυπηθεί της αγάπης ο Θεός,

και να ξημερώσει μιαν αυγή και να σε καλέσει ο λυτρωμός,

ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!

Και θα ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή,

θα γδυθείς της αμαρτίας το ντύμα

θα σαλέψεις σαν τη χλόη, σαν το πουλί,

σαν τον κόρφο το γυναίκειο, σαν το κύμα

και μην έχοντας πια κάτου άλλο σκαλί,

να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα,

θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά, τα φτερά!

Τα φτερά τα πρωτεινά σου, τα μεγάλα!

Έτσι το φαντάστηκε ο Κωστής Παλαμάς το 1899 (τότε γράφηκε ο «Προφητικός Λόγος» από «Δωδεκάλογο»).

Από τη φρίκη του επικείμενου θανάτου, στην Λύτρωση!

Για ένα έθνος τότε που δεν είχε τότε από πού να πιαστεί και σε τι να πιστέψει…

Αληθινά «αδιανόητο».

Κι όμως! Λίγα χρόνια αργότερα βγήκε αληθινό…

Κι αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές από τότε:

Από το χείλος της Καταστροφής στο άλμα της Λύτρωσης.

ΥΓ2: Εγώ δεν έχω το ταλέντο το Παλαμά.

Ούτε την ενόρασή του. Ποιητική ή άλλη…

Απλά τα «σημάδια» διαβάζω…

Το αν θα βγουν τα «σημάδια» εξαρτάται από το αν θα πιστέψουν οι Έλληνες στον εαυτό τους, θα αποτινάξουν τη μοιρολατρεία τους και θα πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.