Με φρόνημα υψηλό απέναντι στον Ερντογάν και τους «κοροναϊούς»

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

«Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενες», οι δυνάμεις του στρατού, της αστυνομίας και της πυροσβεστικής αποδεικνύονται  άξιοι υπερασπιστές του «πατρίου εδάφους», καθώς αποτρέπουν αποτελεσματικά τις κατευθυνόμενες από τον Ερντογάν ορδές «ατάκτων» από την συντονισμένη απόπειρά τους να παραβιάσουν τα ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα του Έβρου. Με σύνεση, ώστε να μην επιτύχει ο διεστραμμένος ισλαμοφασίστας την «προβοκάτσια» που επιδιώκει, αλλά και με σθένος και αποφασιστικότητα, που είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση της οποιασδήποτε απειλής, οι εθνικές μας δυνάμεις μεταφέρουν σε όλους εμάς, που παρακολουθούμε από απόσταση και μέσα σε πλήρη ασφάλεια, τον καθημερινό τους αγώνα, την βεβαιότητα ότι οι ραδιουργίες του τούρκου σατράπη δεν πρόκειται να αποδώσουν.  

Τα ίδια βεβαίως ισχύουν και για τις ναυτικές και λιμενικές μας δυνάμεις, οι οποίες, με την αυξημένη επαγρύπνησή τους, έχουν εκμηδενίσει τις απόπειρες των κατευθυνόμενων εισβολέων προς τα νησιά του Αιγαίου, αυξάνοντας τις ελπίδες των ταλαιπωρημένων κατοίκων τους ότι, επί τέλους, η ανακοπή των τουρκικών σχεδιασμών τείνει να πάρει οριστική μορφή.   

Όλα αυτά συμβαίνουν παράλληλα με την μεγάλη απειλή του κοροναϊού που πλήττει την χώρα μας, όπως και ολόκληρη την οικουμένη και καθιστά επιβεβλημένη την επιστημονική και κοινωνική επαγρύπνηση, ταυτόχρονα με την ετοιμότητα των δυνάμεων του στρατού μας και των σωμάτων ασφαλείας μας.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οφείλουμε να εκφράσουμε την βαθιά ευγνωμοσύνη μας προς τις εθνικές μας δυνάμεις, που εκπληρώνουν το καθήκον τους, χωρίς, εκ των πραγμάτων, να μπορούν να τηρήσουν τα μέτρα ασφαλείας που έχουν ανακοινωθεί και επιβάλλεται να τηρούνται από τον λοιπό πληθυσμό της χώρας μας για την κατά το δυνατόν αποτελεσματικότερη προστασία από τον κοροναϊό.

Διότι ούτε το «μένουμε  σπίτι», ούτε οι αποστάσεις ασφαλείας με τον διπλανό μας, ούτε η αποφυγή του μαζικού στρατωνισμού, μπορούν να εφαρμοστούν, ούτε τα γάντια και οι μάσκες μπορούν να χρησιμοποιηθούν, από εκείνους που έχουν την υποχρέωση να προτάξουν το εθνικό καθήκον έναντι της προσωπικής τους προστασίας και ασφάλειας.

Είναι αυτή η πραγματικότητα μια παράμετρος την οποία, μέσα στην ανησυχία και την αβεβαιότητα των ημερών, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει στην επιβαλλόμενη διάσταση. Δεν έχουμε δηλαδή σκεφθεί, όσο θα έπρεπε, ότι στα σύνορά μας, κάποιοι συμπατριώτες μας, με το ενδεδειγμένο για τις περιστάσεις πατριωτικό φρόνημα, βρίσκονται εκεί για όλους μας, χωρίς να  μπορούν να προφυλαχθούν, όπως όλοι μας. Πέρα δηλαδή από τους κινδύνους που συνεπάγεται από μόνη της η θέση τους στα σύνορα και εδικά απέναντι από έναν απρόβλεπτο και προκλητικό ταραχοποιό, όπως ο Ερντογάν, υπάρχουν και οι κίνδυνοι του μολυσματικού ιού, από τον οποίο η προφύλαξη δεν μπορεί, λόγω συνθηκών, να λάβει την έκταση η οποία ισχύει για όλους εμάς που «μένουμε σπίτι» μας.   

Γι’ αυτό οφείλουμε να έχουμε διαρκώς στην  σκέψη μας αυτούς τους, κατά τεκμήριο, νέους ανθρώπους, που κινδυνεύουν περισσότερο από εμάς και όχι μόνον από τον τουρκικό «κοροναϊό»…  Γι’ αυτό οφείλουμε να προσευχόμαστε γι’ αυτούς και να στέλνουμε, με την σκέψη μας, την θετική μας ενέργεια και την δύναμη της αισθημάτων αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης, για το έργο που επιτελούν. Και οφείλουμε να το κάνουμε ακόμη περισσότερο για έναν ακόμη λόγο: Διότι κάποιοι διεστραμμένοι και ανάλγητοι, από την βολή της αριστερής κομματικής πολυθρόνας τους  και μεταξύ τσίπουρου και μπάφου, έχουν το θράσος να τους αποκαλούν «φασίστες», και «ναζιστές», την ίδια ακριβώς στιγμή, που ο εξ ίσου διαταραγμένος ισλαμοφασίστας εκείθεν του Αιγίου αποκαλεί, επίσης, «ναζιστές» όλους εμάς τους Έλληνες. Είναι μια άλλη μορφή «κοροναϊού» από την οποία επίσης οφείλουμε να προφυλαχθούμε…