Κυβέρνηση των Φόρων

Γράφει ο Μάκης Νικολάου, Πολιτικός Επιστήμονας

Με απλά οικονομικά μαθήματα καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει όταν φορολογεί το κράτος έναν συνταξιούχο ή έναν μισθωτό.

Αν ο συνταξιούχος έχει εισόδημα y με την επιβολή φόρου t, το διαθέσιμο εισόδημα yd βγαίνει μειούμενο υπό το ποσό του φόρου .

Αν αυξηθεί λοιπόν το ποσό του Φόρου , μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα του συνταξιούχου,καθώς η σύνταξη είναι ένα ποσό σταθερό που δεν αλλάζει με την αυξομείωση του Φόρου.

Αν αυξηθεί , λοιπόν ο Φόρος μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα του φυσικού προσώπου.

Με απλά οικονομικά , αυτό δημιουργεί πολλαπλάσιες αρνητικές συνέπειες στην οικονομία . Πολλοί συνταξιούχοι θα κλειστούν σπίτι , δεν θα κάνουν αγορές στα γνωστά μαγαζιά που σύχναζαν πριν θα μειωθεί η κατανάλωση των καταστημάτων εστίασης (καφενείων , ταβέρνας) και με αυτόν τον τρόπο τα παραπάνω καταστήματα θα φλερτάρουν με το λουκέτο. Το Κράτος προτιμώντας να εισρεύσουν χρήματα στα ταμεία έχει θυσιάσει την οικονομική δραστηριότητα και την κοινωνική γαλήνη.

Γιατί; Γιατί μέσα από την υπερφορολόγηση των φυσικών προσώπων , των συνταξιούχων, μειώνει την οικονομική δραστηριότητα στις ήδη υπάρχουσες επιχειρήσεις και αποθαρρύνει την όποια επιχειρηματική πρωτοβουλία , εντείνοντας την απαισιοδοξία στους επιχειρηματίες ,τους εργαζομένους. Παράλληλα οξύνονται οι κοινωνικές ανισότητες , με συνταξιούχους να κλείνονται σε ένα κρύο σπίτι με μόνη συντροφιά την τηλεόραση, που παπαγαλίζει την οδυνηρή πραγματικότητα και με την γενιά πλουσίων επιχειρηματιών να φεύγουν άρον άρον από την Ελλάδα, αποσύροντας τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές τράπεζες .

Ο κύκλος της ύφεσης δεν έχει τέλος με υπευθυνότητα ακέραια της κυβερνητικής πολιτικής , που χρυσώνει το χάπι με εφάπαξ βοήθημα (κοινωνικό μέρισμα), με ημίμετρα δηλαδή .