Κι αν είσαι και ΕΑΜ-ΕΛΑΣ…

Γράφει η Νικολίτσα Γαλή *

Υπάρχουν φορές που οι συνεδριάσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο δίνουν την αίσθηση σε αυτόν που τις παρακολουθεί, ότι βρίσκεται σε κάποιο πλανητάριο. Όπως μπορεί να δει σε πιστή αναπαράσταση την θέση και τις κινήσεις των άστρων και να παρατηρήσει την εξέλιξη του σύμπαντος από το παρελθόν μέχρι σήμερα, έτσι και στην Βουλή των Ελλήνων αποκομίζει την αίσθηση ότι αντικρίζει εποχές που, παρ’ όλη την ιστορική τους σημασία, έχουν πια παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Οι πρόσφατες δηλώσεις της κ. Σίας Αναγνωστοπούλου, σχετικά με την Συμφωνία των Πρεσπών, συνιστούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας. Κι αν δεν ήταν επικίνδυνες για τον τόπο, θα μπορούσε ίσως κάποιος να περιοριστεί στην γραφικότητά τους και να αστειευτεί. Ωστόσο, αυτή η εναλλακτική έχει προ πολλού καταστεί ανέφικτη. Η σημερινή αριστερά, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί συνέχεια της πολιτικής παρουσίας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατά την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου˙ η πολιτική συμφωνία που υπεγράφη στις Πρέσπες εντάσσεται στην ιδεολογική αυτή συνέχεια και καταρτίστηκε προς επίρρωση της πολιτικής που ακολούθησε τότε το ΕΑΜ και μετέπειτα ο ΔΣΕ. Αυτά δήλωσε η κ. Αναγνωστοπούλου.

Η σκέψη που εύλογα έρχεται στο νου είναι η εξής: πώς είναι δυνατόν, μια θεωρητικά σύγχρονη και δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση ευρωπαϊκής χώρας, να εντάσσει το έργο της στο πλαίσιο της δράσης μιας οργάνωσης που είχε ως υποτιθέμενο στόχο την απελευθέρωση της χώρας από τους κατακτητές, επτά δεκαετίες πίσω; Δηλαδή ποιο είναι το περιεχόμενο της πολιτικής ταύτισης της σημερινής κυβέρνησης, που από εχθρός του ΝΑΤΟ έγινε η πιο ένθερμη σύμμαχός του και από καταγγέλλουσα τις τράπεζες και την ΕΕ μεταλλάχθηκε στην πιο πιστή συνδαιτυμόνα τους, με μια πολιτικο-στρατιωτική οργάνωση σε μια εντελώς διαφορετική ιστορική περίοδο;

Επειδή, όμως, η λογική δεν επαρκεί για να εξηγήσει τις παλινωδίες του μορφώματος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης που με ρούχα δανεικά κάνει πασαρέλα εξουσίας, αναγκαστικά πρέπει να καταφύγουμε σε άλλες νοητικές διαδρομές. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποπειράται να κάνει κάτι το πρωτοφανές: να κυβερνήσει εν έτει 2019 με όρους 1949. Αυτό σημαίνει ότι από τη μία επιλέγει να συνταχθεί με τους συμμάχους της χώρας στο παρόν (ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ) ακολουθώντας μια τακτική ακραίου υποχωρητισμού – εν είδει πια ιδεολογήματος – για να διατηρήσει τα ερείσματά της στην εξουσία και, ταυτόχρονα, συνεχίζει να «αντιμάχεται» τους «ιδεολογικούς της αντιπάλους» σε ένα ιδιότυπο αριστερό φαντασιακό «αντάρτικο» που εξελίσσεται παράλληλα. Μόνο που, επειδή δεν μπορεί να τους πολεμήσει στ’ αλήθεια, εφόσον τους έχει ανάγκη, κάνει χρήση του «διεθνιστικού οπλοστασίου» της για να χτυπήσει τον ίδιο τον ελληνικό λαό, το πατριωτικό του συναίσθημα και τα συμφέροντα της χώρας.

Για αυτό τον ιδιότυπο ιδεολογικοπολιτικό δυϊσμό θα ήταν, ίσως, πιο εύστοχο να τοποθετηθούν οι αρμόδιοι επιστήμονες του κλάδου ψυχικής υγείας. Ο επαναστατικός ιδεασμός και οι φαντασιώσεις περί προστασίας των λαϊκών συμφερόντων που λιμνάζουν μέσα στον αδιέξοδο πολιτικό βάλτο του συριζαϊκού νου, έρχονται καθημερινά σε σύγκρουση με τα χειροφιλήματα του κ. Αλέξη Τσίπρα στην Καγκελάριο Μέρκελ, τα βαυαρικά βραβεία, τις συνεργασίες με μεγαλοεπιχειρηματίες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού, με τα ρουσφέτια, τα σκάνδαλα και την ανήθικη εκστρατεία λάσπης και προπαγάνδας, στα οποία επιδίδεται ο ένδοξος απόγονος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το θεμελιώδες πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση της χώρας είναι αυτή ακριβώς η σύνθεση των δύο «πραγματικοτήτων» στο «αριστερό συνεχές», το οποίο παράγει πολιτικά αποτελέσματα σε μια στρεβλή βάση, ικανοποιώντας τις εσωτερικές ιδιοτροπίες και φαντασιώσεις των μελών του, αλλά παράλληλα οξύνει τα πραγματικά προβλήματα, που μια κυβέρνηση προορίζεται να επιλύσει. Στην προσπάθειά του αυτή να ικανοποιήσει τους επαναστατικούς ιδεασμούς του, ο ΣΥΡΙΖΑ επανεισάγει την ελληνική κοινωνία σε μια διχαστική περίοδο της ιστορίας της και την καλεί να την ξαναζήσει. Αλλά αυτό κ. Αναγνωστοπούλου, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι το μέλλον αυτής της χώρας. Ο διχασμός τον οποίο επικαλείστε και κραδαίνετε ως λάβαρο, πλήγωσε την ελληνική κοινωνία και χρειάστηκε πολύ κόπο και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες από την κεντροδεξιά παράταξη για να ξεπεραστεί και ο τόπος να ορθοποδήσει και πάλι.

Και για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, ποιο είναι το μεγάλο έργο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ που επικαλείστε σχετικά με το μακεδονικό ζήτημα; Η δημιουργία ανεξάρτητου «μακεδονικού» κράτους και η αναγνώριση της ανύπαρκτης «μακεδονικής» ταυτότητας; Η απόσπαση μέρους της ελληνικής επικράτειας και η απόδοσή του σε κάποιους που ισχυρίζονται ότι τους ανήκει; Γιατί αυτή ήταν η πολιτική στόχευση τότε κι αυτό ήταν το αντίδωρο που οι «σύντροφοί» σας παρείχαν στους Βούλγαρους ομοϊδεάτες τους για να πολεμήσουν μαζί τους και να καταλύσουν την δημοκρατία στην χώρα. Για αυτά τα πράγματα είστε υπερήφανοι και υπερήφανες στον ΣΥΡΙΖΑ κ. Αναγνωστοπούλου; Κι αν ναι, γιατί δεν το λέτε καθαρά για να το ακούσει ο ελληνικός λαός; Μήπως για τον ίδιο λόγο που αποφύγατε να κάνετε δημοψήφισμα, την ώρα που κομπάζετε δεξιά κι αριστερά για την ηθική σας ανωτερότητα επικαλούμενοι μονίμως την λαϊκή κυριαρχία και ετυμηγορία, ενώ εξαπολύετε ακατάπαυστα κορώνες λαϊκισμού; Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει κύριοι και κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ουσία είναι πως ο ελληνικός λαός, ταλαιπωρημένος από την οικονομική κρίση και οργισμένος από την δική σας διακυβέρνηση, αποζητά λύσεις στα καθημερινά του προβλήματα, τις οποίες δεν θέλετε και δεν μπορείτε να δώσετε. Κι η εξεύρεση αυτών των λύσεων δεν περνά μέσα από το διχασμό της κοινωνίας αλλά, αντίθετα, μέσα από την συνεργασία και την συνοχή στους κόλπους της. Οι φαντασιώσεις σας μπορούν να μείνουν στα κομματικά σας γραφεία και στα νυχτερινά σας όνειρα, όπου θα βλέπετε τον εαυτό σας με ένα όπλο στον ώμο να ανεβοκατεβαίνει τα βουνά και να φτιάχνει στο νου του φανταστικές κυβερνήσεις τάχα δικαιοσύνης και ισότητας, που όμως ξεκινούν και τελειώνουν εκεί: στον ύπνο σας. Τίποτα από όλα αυτά δεν μας ενδιαφέρει σήμερα.

Ο ελληνικός λαός θέλει να δει το μέλλον του να χαράσσεται με ειλικρίνεια και καθαρότητα. Θέλει να δει ποιος είναι ο τρόπος να το προσεγγίσει και να εργαστεί για αυτό. Οι προσωπικές σας επιδιώξεις δεν τον αφορούν και δεν τον εμπνέουν. Τα αλισβερίσια με τρίτους, οι αντιπαροχές, τα αντίδωρα και οι αποστασίες όσο κι αν φαντάζεστε ότι σας ενισχύουν πολιτικά, στην πραγματικότητα σας φθείρουν ανεπανόρθωτα. Βέβαια, η εμφυλιοπολεμική ρητορική που υιοθετείτε μάλλον αποδεικνύει την συναίσθηση που έχετε για την φθορά αυτή. Το να ψαρεύετε στα θολά νερά της ακροαριστεράς είναι για εσάς μια κάποια λύση. Ωστόσο, αγαπητή κ. Αναγνωστοπούλου, μια παραλλαγή γνωστής θυμόσοφης λαϊκής ρήσης ταιριάζει γάντι στην παράταξή σας: «κι αν είσαι και ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, με την αράδα σου θα πας». Και η αράδα σας κατευθύνεται εκεί ακριβώς όπου ανήκει: στην ιστορία. Και μάλιστα πολύ σύντομα.

*Εκπαιδευτικός – Υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικού Τομέα Αθηνών, με το συνδυασμό Νέα Αρχή του Γιώργου Πατούλη