Κάποιοι βιάζονται να αθωώσουν Τουλουπάκη και Παπαγγελόπουλο

Γράφει ο Ευπατρίδης

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί στη δημοσιογραφική πιάτσα μια έντονη φημολογία ότι η έρευνα που διεξάγεται για την Ελένη Τουλουπάκη και τους χειρισμούς της στην υπόθεση Novartis τείνει να καταλήξει στο αρχείο. Με αιτιολογία ότι βάσει των μέχρι στιγμής στοιχείων δε φαίνεται να προκύπτει δόλος της Εισαγγελέως Διαφθοράς, παρά μόνο δικονομικά σφάλματα που μπορούν να συνιστούν πειθαρχικά, αλλά όχι ποινικά αδικήματα. Ως εκ τούτου, βάσει της φήμης αυτής, οι εργασίες της προανακριτικής επιτροπής για το Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και το παραδικαστικό κύκλωμα που φέρεται να είχε στήσει η προηγούμενη κυβέρνηση με στόχο την ποινική δίωξη πολιτικών της αντιπάλων, καθίστανται άνευ αντικειμένου καθότι η ευθύνη του πρώην υπουργού συνδέεται με την κα. Τουλουπάκη.

Η άποψη αυτή που κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες είναι εξόχως παραπλανητική για την ουσία της υπόθεσης. Για να θυμηθούμε λίγο γιατί έχει γίνει αυτή η προανακριτική.

Με την πορεία των εργασιών της όπως έχει προδιαγραφεί, όλο το ενδιαφέρον θα εστιαστεί στην ώρα που θα εξεταστούν, επιτέλους, οι προστατευόμενοι μάρτυρες. Πρώτα θα μάθουμε τυπικά και επισήμως ποιοι είναι, αφότου αρθεί η προστασία τους, και μετά θα προσέλθουν ζωντανά για κατάθεση ενώπιον της επιτροπής. Και για πρώτη φορά θα δοθεί η δυνατότητα σε κάποιον άλλο, εκτός των εισαγγελέων που είχαν μέχρι τώρα χειριστεί την υπόθεση, να τους απευθύνει ερωτήσεις για την αλήθεια όσων κατέθεσαν και για αυτούς που τους έβαλαν να το κάνουν.

Ας μην επαναπαυθούν οι βουλευτές της πλειοψηφίας. ΔΕ θα είναι εύκολη η διαδικασία. Οι τρεις μάρτυρες γνωρίζουν πόσο μπλεγμένοι είναι, κι αυτό μπορεί να έχει και την αντίστροφη επίδραση. Ακόμα κι ο Νίκος Μανιαδάκης, ο μάρτυρας που αποκάλυψε ο ίδιος την ταυτότητά του και δήλωσε δημοσίως ότι τον έβαλαν να καταθέσει ψέματα, έκτοτε εξαφανίστηκε μυστηρίως από το κάδρο. Ήταν επειδή ήθελε να περιμένει την αλλαγή κυβέρνησης πριν πει περισσότερα, ή υπάρχει κι άλλος λόγος;

Δε θα εξεταστούν μόνο οι προστατευόμενοι. Θα περάσουν όλοι όσοι εμπλέκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το κλειδί όμως είναι στους τρεις προστατευόμενους. Γιατί οι δικές τους καταθέσεις ήταν το μοναδικό ουσιαστικά αποδεικτικό στοιχείο με βάσει του οποίου κινήθηκε η ποινική δίωξη. Ο λόγος για τον οποίο μπόρεσε να έρθει στην επιφάνεια το δήθεν σκάνδαλο και να διασυρθούν 10 βασικοί πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης ήταν οι καταθέσεις των συγκεκριμένων μαρτύρων.

Το γεγονός ότι όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες ήταν ψευδή πλέον δεν αμφισβητείται. Δεν είναι εξ’ αυτών που ερευνώνται, έχει εκ των πραγμάτων αποδειχθεί από την αρχειοθέτηση, τουλάχιστον για όσα πρόσωπα έχει γίνει.

Αυτό που ερευνάται πλέον είναι γιατί έγιναν οι συγκεκριμένες καταθέσεις. Και ποιος σκέφτηκε το περιεχόμενό τους. Μόνο αυτοί μπορούν να απαντήσουν στο βασικότερο ερώτημα της διαδικασίας. Ή μάλλον στα δύο ερωτήματα «Ποιος» και «γιατί».

Η μία εκδοχή είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί αποφάσισαν μόνοι τους να καταθέσουν ό, τι κατέθεσαν. Προσήλθαν αυτοβούλως, διακατεχόμενοι είτε από αίσθημα δικαίου είτε από ιδιοτελή κίνητρα, και επέλεξαν μόνοι τους να καταθέσουν τα συγκεκριμένα περιστατικά, ότι δέκα πολιτικά πρόσωπα που κατά τύχη θεωρούνταν όλοι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης έχουν δωροδοκηθεί.

Η δεύτερη εκδοχή είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν και κατέθεσαν όσα κατέθεσαν εξαιτίας της προσωπικής τους εμπλοκής στην ίδια υπόθεση. Ήταν ταυτόχρονα μια απειλή προς αυτούς πως αν δε συνεργαστούν θα κινούνταν δικαστικές διαδικασίες εναντίον τους, και μια συναλλαγή να γλιτώσουν οι ίδιοι για να εμπλέξουν τους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης.

Τουλάχιστον ένας εκ των τριών έχει ήδη δηλώσει ότι εμπίπτει στη δεύτερη εκδοχή. Κι ένας δεύτερος το έχει υπαινιχθεί. Το θέμα είναι αν θα μείνουν στην δήλωσή τους αυτή ή θα κάνουν πίσω. Αν δεν έχουν κάνει ήδη. Γιατί κι αν είναι έτσι, κι αν δηλαδή έκαναν αυτές τις καταθέσεις επειδή απειλήθηκαν, δε θα παύσουν να βρίσκονται μπλεγμένοι. Τόσο λόγω της φερόμενης προηγούμενης εμπλοκής τους στο σκάνδαλο, σε ό, τι αφορά την εταιρεία, όσο και λόγω της ψευδορκίας που διέπραξαν. Ως εκ τούτου, ας μη θεωρούν καθόλου δεδομένο οι βουλευτές της ΝΔ που θα συμμετάσχουν στην επιτροπή ότι θα είναι εύκολο να αποσπάσουν πληροφορίες από τους τρεις προστατευόμενους. Δεν είναι μονόδρομος για αυτούς να αποκαλύψουν τι και πώς.

Όταν έστω ένας εκ των τριών μαρτύρων παραδεχθεί ενόρκως πως όσα κατέθεσε ήταν ψευδή, αυτομάτως η συζήτηση πάει στο επόμενο ερώτημα. Γιατί; Με ποιο κίνητρο διέπραξε ψευδορκία, και μάλιστα απέναντι σε ισχυρά πρόσωπα; Ποιος τον έβαλε, ποιος του είπε τι να πει;

Τον έβαλε η κα. Τουλουπακη, με το πρόσχημα ότι ήθελε να ψάξει για την εμπλοκή πολιτικών στο σκάνδαλο; Αν ναι, γιατί ήθελε να εστιάσει στα πολιτικά πρόσωπα; Είχε ενδείξεις εμπλοκής και είπε να κατασκευάσει μόνη τις αποδείξεις; Προφανώς και όχι.

Τον έβαλε κάποιος δημοσιογράφος, με την απειλή ότι θα δει τον εαυτό του να διασύρεται στα ΜΜΕ αν δε συνεργαστεί; Κι αυτός ο δημοσιογράφος γιατί το έκανε, από προσωπικό μίσος για συγκεκριμένα πρόσωπα ή με κυβερνητική εντολή;

Τον έβαλε ο κ. Παπαγγελοπουλος, ή κάποιοι συνεργάτες του; Αν ναι, από που κι ως που υπουργός υποδείκνυε σε μάρτυρες τι να καταθέσουν; Και μάλιστα για πολιτικούς του αντιπάλους;

Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το ερώτημα αυτό δεν εξαντλείται στην πρώτη απάντηση, ούτε προορίζεται να γίνει μόνο μια φορά. Όταν ο πρώτος μάρτυρας πει «Αυτός μου είπε να τα πω», το πρόσωπο που θα αποκαλύψει αυτομάτως πρέπει με τη σειρά του να εξεταστεί, για να διαπιστωθεί αν το έκανε όντως, με ποιο κίνητρο και με τίνος την υπόδειξη. Και αν αυτός υποδείξει κάποιον άλλο, το ίδιο. Μέχρι να φτάσει η διαδικασία στην κορυφή της πυραμίδας, αυτόν που κινούσε τα νήματα και ενορχήστρωσε την όλη σκευωρία. Που βάσει των ενδείξεων που υπάρχουν μέχρι στιγμής, πρέπει να είναι ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος.

Το βασικό λοιπόν διακύβευμα της προκαταρκτικής, σε ό, τι αφορά πάντα τη Novartis, είναι να διαπιστωθεί ποιος κατασκεύασε αυτές τις καταθέσεις και υπέδειξε σε άλλους να τις δώσουν ενόρκως. Και συγκεκριμένα, να διαπιστωθεί αν το πρόσωπο αυτό ήταν ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος. Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος εκτός της τότε κυβέρνησης, αρμόδια πλέον είναι η τακτική δικαιοσύνη. Αν αποκαλυφθεί εμπλοκή άλλου προσώπου από την ίδια κυβέρνηση, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, πλέον μιλάμε για άλλη ιστορία.

Μέχρι στιγμής υπάρχουν οι καταθέσεις των εισαγγελέων και οι μηνύσεις που αναφέρουν ονομαστικά τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης. Αν από τη διαδικασία, τις καταθέσεις που θα ληφθούν και τα λοιπά στοιχεία που θα συγκεντρωθούν οι καταθέσεις αυτές επιβεβαιωθούν, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός θα πρέπει να εξηγήσει γιατί πίεζε εισαγγελείς να ασκήσουν διώξεις και μάρτυρες μα καταθέσουν.

Συμπέρασμα εκ των ανωτέρω: Γίνεται ευχερώς αντιληπτό ότι η τυχόν ευθύνη του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου είναι τελείως ανεξάρτητη από της Ελένης Τουλουπάκη. Αν για παράδειγμα όντως πίεζε και απειλούσε την Ελένη Ράικου για να βάλει σε περιπέτειες τους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης, αυτό δε συνδέεται καθ’ ουδένα τρόπο με την κα. Τουλουπάκη. Ομοίως, αν αυτός ή κάποιος δικός του άνθρωπος έφτιαχνε ψευδείς καταθέσεις και έβαζε μάρτυρες να τις υπογράφουν, η ευθύνη του παραμένει. Ουδεμία σημασία έχει αν η Τουλουπάκη της δεχόταν με δόλο ή χωρίς. Σημασία έχει ότι δεν έπρεπε να ληφθούν εξαρχής.

Ως εκ τούτου, τυχόν θέση της υπόθεσης στο αρχείο για την κα. Τουλουπάκη ουδεμία επιρροή ασκεί στην προανακριτική επιτροπή. Η έρευνα συνεχίζεται κανονικά για όλα τα αδικήματα. Ας προσέξουν μόνο, όσοι βιάζονται να βγάλουν την κα. Τουλουπάκη καθαρή, μην προκύψουν άλλα μετά από τις εργασίες της προανακριτικηςκαι βρεθούν εκτεθειμένοι.