Ίσως το πιο έντιμο πανδημικό μέτρο της κυβέρνησης

Γράφει ο Ελευθέριος Μαστρογιάννης, απόφοιτος Νομικής

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εξήγγειλε ότι οι ανεμβολίαστοι άνω των 60 ετών μετά τις 15 Ιανουαρίου θα πληρώνουν 100€ τον μήνα. Το σημερινό είναι από τα καλύτερα πανδημικά μέτρα της κυβέρνησης. Και δεν αναφέρομαι στην αποτελεσματικότητα ή στο ιδεολογικό του χρώμα που είναι θαμπό, αλλά στην ηθική και την λογική του.

Οι ανεμβολίαστοι άνω των 60 είναι ως επί το πλείστον συνταξιούχοι με εξασφαλισμένο εισόδημα από το κράτος. Οι συνέπειες της πανδημίας στην Οικονομία και στα δημόσια οικονομικά ουδόλως (άμεσα) τους αγγίζουν. Έτσι για αυτούς το “κόστος” του μη εμβολιασμού μέχρι σήμερα ήταν πρακτικά ανύπαρκτο.

Και άλλοι πολλοί νεότεροι τους μπορεί να βαριούνταν να εμβολιαστούν, να είχαν την έπαρση ότι αυτοί είναι γερές κράσεις και δεν κινδυνεύουν ή ακόμα χειρότερα να είχαν έναν ειλικρινή και βαθύ φόβο σχετικά με τις συνέπειες του εμβολίου, όμως λόγω των πρακτικών συνθηκών της ζωής τους να βρέθηκαν μετ’ επιτάσεως μπροστά στο δίλημμα και να πήραν την απόφαση που δεν τους άρεσε. Δεν υπάρχει κανένας φυσικός νόμος ή δικαίωμα που να εξασφαλίζει ότι ο άνθρωπος πάντα θα βρίσκεται μόνο ενώπιον των διλημμάτων που επιλέγει ή ότι στα διλήμματα θα έχει μία τουλάχιστον επιλογή που θα του αρέσει, είναι ανεκτή ή έστω που θα είναι σίγουρος ότι πήρε την σωστή απόφαση. Ενόσω λοιπόν οι νεότεροι των 60 ανεμβολίαστοι/σκεπτικιστές βρίσκονταν στην προαναφερθείσα κατάσταση, οι άνω των 60 ουσιαστικά δεν βρίσκονταν καν προ διλήμματος!

Αυτό πλέον αλλάζει και δεν αφορά καν το ζήτημα της αξίας των ανησυχιών τους. Η κυβέρνηση έρχεται να τους θυμίσει μια βασική αρχή του Φιλελευθερισμού: ότι οι επιλογές, σωστές ή λάθος, έχουν συνέπειες και μάλιστα πέραν των όσων διαλέγουμε αποσπασματικά. Ανεξαρτήτως του βασίμου και της αξίας των ανησυχιών τους για δήθεν κίνδυνο της υγείας, της ζωής ή της ψυχής τους από το εμβόλιο, το γεγονός παραμένει ότι αυτές οδηγούν σε ένα σημαντικά αυξημένο κόστος για τα δημόσια οικονομικά στον τομέα των δαπανών για την υγεία. Πρόκειται για ένα κόστος που είτε έχουν δίκιο, είτε όχι στις ανησυχίες τους, τους ανήκει σε μεγάλο βαθμό και οφείλουν να το υποστούν σε αντίστοιχο βαθμό.

Αν πρόχειρα υπολογίσουμε το ~20% των άνω των 60 που είναι ανεμβολίαστοι σε 500.000, τότε με 100€ τον μήνα το κράτος θα εισπράξει προς κάλυψη των δαπανών του ΕΣΥ για τον κορονοϊό 600 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, όσο δηλαδή ένας μέτριος από άποψη ύψους εισπράξεων φόρος του Ελληνικού κράτους. Έτσι πλέον οι ανεμβολίαστοι αυτής της ηλικιακής ομάδας θα βρεθούν όπως και οι λοιποί συμπολίτες τους μέχρι τώρα μπροστά στην πραγματική διάσταση των επιλογών τους και είτε κάνουν επιτέλους το βήμα προς τον εμβολιασμό, είτε πληρώσουν το κόστος της καθαρότητας της συνείδησής τους, θα έχουν αναλάβει και αυτοί το μερίδιο που τους αναλογεί από τις δυσμενείς συνέπειες της πανδημίας.

Τέλος, και αξίζουν και για αυτό συγχαρητήρια στην κυβέρνηση, υπάρχει μία ακόμα θετική έκφανση του νέου μέτρου της και δεν είναι άλλη από την θέση ενός σταθερού ποσού (100€). Εν αντιθέσει με την τουλάχιστον ανήθικη λογική της προοδευτικής φορολογίας, αλλά εν προκειμένω ακόμα και της αναλογικής φορολογίας (flat tax), η κυβέρνηση δεν μπήκε στην συνήθη λογική να συσχετίσει το ύψος του εισοδήματος με το νέο μέτρο (πράγμα άτοπο και άσχετο), αλλά αντίθετα ενέμεινε στην αρχή ότι εφόσον ίση είναι η βλάβη που προκαλεί ο κάθε ανεμβολίαστος, ίσο πρέπει να είναι και το βάρος που θα υποστεί. Πρόκειται για μια ευχάριστη έκπληξη οικονομικού φιλελευθερισμού από την κυβέρνηση που καλό θα είναι να την χαρούμε αφού είναι αμφίβολο ότι θα την ξαναδούμε, ειδικά μέχρι τις εκλογές.