Η τουρκική επιθετικότητα δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας!

Γράφει ο Μίλτος Γήτας

Η φετινή τραγική επέτειος της 20ης Ιουλίου, της ημέρας που πριν από 47 έτη, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο, βοηθούντων των προδοτικών ενεργειών εκ μέρους της χούντας, καταλαμβάνοντας το 40% του εδάφους της Μεγαλονήσου, πήρε δυστυχώς μια νέα, δραματικότερη, διάσταση.

Ο Ερντογάν και η ισλαμιστική πολιτική ηγεσία της Τουρκίας μετέτρεψαν το γεγονός αυτό σε αφορμή για την εμπέδωση στο εσωτερικό της χώρας και στη διεθνή κοινότητα, της εικόνας της υπό συγκρότηση νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η Άγκυρα, χωρίς ενδοιασμούς και αδιαφορώντας παντελώς για το διεθνές δίκαιο, ζητά επιτακτικά την ανακήρυξη δύο κρατών στο μαρτυρικό νησί. Το αίτημα αυτό συνοδεύεται από προκλητικές ενέργειες που δεν αφήνουν αμφιβολία για τις τουρκικές προθέσεις.

Οι Τούρκοι ανοίγουν την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου με στόχο τον παράνομο εποικισμό της. Ταυτόχρονα, πέραν του υφιστάμενου κατοχικού στρατού, η Άγκυρα δημιουργεί νέες στρατιωτικές δομές, οι οποίες δεν θα απειλούν μόνον την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά, ουσιαστικά ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ. Ο Τούρκος πρόεδρος εγκαινίασε κατά την παράνομη επίσκεψή του στα κατεχόμενα, την πολεμική ναυτική βάση στο Μπογάζι και ένα αεροδρόμιο στην περιοχή του κατεχόμενου Λευκόνοικου για τα περιβόητα τουρκικά drones, τα οποία έδρασαν στη Συρία, στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί για το Κυπριακό είναι ιδιαίτερα βαριά. Η απροκάλυπτη τουρκική επιθετικότητα δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Η αντίδραση απέναντι στις ενέργειες του νέου Αττίλα πρέπει να είναι τέτοια που να προκαλέσει διπλωματικό κόστος στην Άγκυρα. Κι αυτό να γίνει αντιληπτό και σε όσους παράγοντες της διεθνούς κοινότητας ανέχονται την τουρκική προκλητικότητα. Γιατί, δυστυχώς, κάποιες πλευρές φαίνεται να κρατούν «ίσες αποστάσεις» μεταξύ του θύτη και του θύματος, προσφέροντας φύλλο συκής στην Τουρκία.

Είναι αλήθεια ότι στο παρελθόν, υπό τη σκιά του ανεκπλήρωτου πόθου της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, πράγματι, χάθηκαν ευκαιρίες για μια ευνοϊκότερη λύση του προβλήματος, που θα εξασφάλιζε τη δυνατότητα συνύπαρξης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε ένα κράτος, με πολιτική ισότητα και ευημερία για όλους τους κατοίκους.

Τώρα, όμως, δεν μιλάμε για το παρελθόν. Μιλάμε για το παρόν, στο οποίο η Τουρκία έχει ξεδιπλώσει μια πρωτοφανή επιθετική ατζέντα σε όλα τα μέτωπα και εκδηλώνει φιλοδοξίες που ξεπερνούν το μπόι της. Πρόκειται για χώρα που δεν σέβεται στο ελάχιστο το διεθνές δίκαιο, και έχει αναγάγει το δίκαιο της ισχύος σε υπέρτατη αξία, μετατρεπόμενη σε ταραξία του διεθνούς συστήματος.

Η Ελλάδα κι η Κύπρος έχουν συμμάχους, έχουν στηρίγματα στον διεθνή παράγοντα, και μπορούν να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους απέναντι σε όσους τα αμφισβητούν. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η διατήρηση αρραγούς εσωτερικού μετώπου, εθνικής ενότητας, και αγαστής συνεργασίας Αθήνας-Λευκωσίας, για να υπερνικηθούν όλες οι τουρκικές επιβουλές. Όλοι πρέπει να στοιχηθούμε πίσω από τις «κόκκινες γραμμές» που είναι οι προϋποθέσεις μιας βιώσιμης λύσης.

Ας ελπίσουμε ότι, τα θλιβερά πανηγύρια Ερντογάν για την επέτειο του Αττίλα στην Κύπρο, μπορούν, εντέλει, να λειτουργήσουν αφυπνιστικά για την διεθνή κοινότητα για το τι πραγματικά επιδιώκει η Τουρκία στην Κύπρο, και τι μπορεί να σημαίνει μια «κακή λύση» του Κυπριακού για την Ανατολική Μεσόγειο και την ίδια την ΕΕ.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.