Για εμένα, πρώτα και κύρια

Γράφει η Ελένη-Ρεβέκκα Στάιου

Σε ένα κόσμο που έχουμε δαιμονοποιήσει λέξεις από το πουθενά, το να λέμε ότι κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας σηκώνει κύματα διαμαρτυρίας και κραξίματος.

Σίγουρα το «εγώ» είναι μία λέξη με μεγάλο βάρος, που αν κρύβει από πίσω της πράξεις και δράσεις με συγκεκριμένο βάρος και στόχο, τότε μπορεί να γίνει «μαύρο πρόβατο». Κλείνοντας, όμως, τα μάτια μας και τα αυτιά μας για ένα λεπτό και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα να καθαρίσει το μυαλό μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι αν δεν σκεφτούμε εμάς πρώτα, τότε δεν θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε μετά από κάποιο σημείο.

Πάρτε λίγο παράδειγμα τον ίδιο σας τον εαυτό. Αν δεν είστε καλά μια μέρα, πώς είστε με τους άλλους ανθρώπους γύρω σας; Είστε μέσα στην τρελή χαρά, σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Όχι, προφανώς! Αν πάρω μάλιστα για παράδειγμα τη δική μου περίπτωση, αν έχω στραβοξυπνήσει τότε καλύτερα να μην είναι κανείς σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου γύρω μου. Δεν αντέχομαι. Για την ακρίβεια, ούτε εγώ η ίδια δεν με αντέχω.

Μετά λοιπόν από χρόνια στον κόσμο τούτο, έχω κατανοήσει τι πρέπει να κάνω, τι πρέπει να προσέξω για να είμαστε τελικά όλοι ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι. Έχω κατανοήσει το πώς οι πράξεις μου, τα λόγια μου, οι αποφάσεις μου γυρίζουν σε μένα.

Παράδειγμα; Το εμβόλιο. Το κάνω γιατί πρώτα από όλα πρέπει να προστατέψω τον εαυτό μου. Ξέρω τι παίζει να μου αφήσει ο ιός αν κολλήσω; Όχι. Τι θα γίνουν όλες οι υποχρεώσεις που έχω αν κολλήσω και αναγκαστώ και μείνω καραντίνα για 15 (και βάλε) μέρες; Ποιος θα βγάζει το σκυλί έξω; Ποιος θα κάνει τα μαθήματα; Ποιος θα αναλάβει όλα αυτά που κάνω; Πώς στην τελική θα προστατέψω τον εαυτό μου όταν θα πρέπει τον Οκτώβρη να μπω σε μία αίθουσα με 20-30 άτομα που ο καθένας τους κάνει τον χαβά του; Ο μόνος τρόπος να προλάβω κάτι από όλα αυτά και να πω ότι έχω κάνει τα πάντα για μένα είναι το εμβόλιο.

Στη θέση του εμβολίου, βάλτε τα πάντα. Οτιδήποτε μπορείτε να σκεφτείτε. Πάμε πάλι σε μένα. Δεν πίνω γιατί νυστάζω. Αν νυστάζω, γκρινιάζω, Αν γκρινιάζω δεν είμαι καλή παρέα! Επίσης, δεν ξενυχτάω γιατί ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί. Αν δεν ξυπνήσω πολύ νωρίς το πρωί, θα πάνε όλα πίσω και θα χάσω τις παραγωγικές μου ώρες. Αν ξυπνήσω και είμαι σαν ζόμπι, δεν μπορώ να αποδώσω. Είναι τόσο απλά τα πραγματάκια παιδιά μου.

Το να κάνεις πράγματα για τους άλλους, για να τους ευχαριστήσεις, σε πάει μέχρι ενός σημείου και για κάποιον σατανικό λόγο, σε ικανοποιεί ελάχιστα. Ή έστω σε ικανοποιεί κάποιες φορές. Ποτέ όμως το αποτέλεσμα δεν είναι μόνιμο. Και βέβαια, όταν πας να ζητήσεις ανάλογη ικανοποίηση, η απάντηση δεν είναι πάντα θετική.

Επίσης, είναι πολλές οι φορές που συνειδητοποιούμε ότι δεν γίνεται να ανοίξουμε το κεφάλι του άλλου και να του βάλουμε ιδέες ή μυαλό. Πάντα ο καθένας θα κάνει αυτό που θεωρεί αυτός σωστό. Γιατί λοιπόν να μην το κάνεις και εσύ, αν δεν ενοχλείς κανέναν;

Ο κόσμος πάντα θα βρίσκει κάτι να πει. Πάντα θα έχει μια άλλη άποψη, μια άλλη λύση να προτείνει. Δεν είναι κακό να ακούμε, δεν είναι κακό να δοκιμάσουμε. Προσωπικά προσπαθώ να έχω ανοιχτό μυαλό, να αναρωτιέμαι μήπως αν αλλάξω κάτι, λειτουργήσω καλύτερα. Αλλά επειδή κανείς δεν μας ξέρει καλύτερα από τον εαυτό μας, το πιθανότερο είναι να γυρίσω στη δοκιμασμένη συνταγή που ξέρω ότι θα μας οδηγήσει σε ήρεμα νερά.

Για εμάς λοιπόν, πρώτα και κύρια, σκεφτόμαστε και λειτουργούμε. Και αν είμαστε εμείς καλά και ήρεμα, τότε θα είμαστε το ίδιο και με τους γύρω μας. Και πιο καθαρό μυαλό θα έχουμε, και θα δίνουμε και τόπο στην οργή και θα μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε τα σημαντικά στα οποία πρέπει να δώσουμε αξία.

neolaia

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.