Ας διδαχτούμε από το παρελθόν
Γράφει ο Βασίλης Γεωργίου
Έχω περάσει πολλές ώρες να αναρωτιέμαι σε τι χώρα ζούμε, τι ακριβώς θέλουμε αλλά και τα κριτήρια που ψηφίζουμε τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Δεν σας κρύβω πως άλλες τόσες ώρες έχω περάσει με το να αναρωτιέμαι τον τρόπο που ψηφίζουν οι δεξιοί ψηφοφόροι.
Εκεί πρέπει μάλλον να απευθυνθώ σε ειδικό ψυχαναλυτή.
Δεν θα ανατρέξω στο μακρινό παρελθόν αν και είμαι υπέρμαχος της άποψης πως το παρελθόν σε διδάσκει να μην επαναλαμβάνεις τα λάθη σου στο μέλλον αλλά διαπιστώνω για τον κόσμο της λεγόμενης συντηρητικής παράταξης και πως αυτό χρήζει ψυχιατρικής διερεύνησης.
Λυπάμαι που εκφράζομαι απόλυτα για έναν κόσμο που παραδοσιακά είχα την «ταμπέλα» των νοικοκυραίων ή της λεγόμενης αστικής τάξης.
Όμως γι’ αυτό όλοι φρόντισαν να με διαψεύσουν.
Από το 2010 και μετά στη χώρα υπήρξαν κοσμογονικές αλλαγές που όμοιες της δεν έχουμε ξαναζήσει.
Πέρασαν τέσσερις Πρωθυπουργοί μέχρι σήμερα εκ των οποίων ο ένας ήταν από την μεγάλη παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και κατά γενική ομολογία υπήρξε ο καλύτερος Πρωθυπουργός από την μεταπολίτευση και μετά.
Αυτόν τον εξής έναν οι άνθρωποι της παράταξης από τα κορυφαία στελέχη μέχρι και τον απλό ψηφοφόρο φρόντισαν να τον πολεμήσουν, να τον λοιδορήσουν και στο τέλος να τον πετάξουν στην πυρά αρνούμενοι να δουν και να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα επί των ημερών του βρέθηκε μισό βήμα πριν το ξέφωτο.
Κοίταγαν το δέντρο και έχασαν το δάσος.
Κοίταξαν στενόμυαλα και προφανώς με αστείρευτη μικροπρέπεια τα ασήμαντα δίχως να δίνουν σημασία στα μεγάλα και σημαντικά.
Δεν κατανόησαν ούτε που βρισκόταν η Ελλάδα πριν ο Αντώνης Σαμαράς αναλάβει την Πρωθυπουργία της χώρας, πως αποκατέστησε την εικόνα της στο εξωτερικό, τι μάχες έδωσε για να κρατήσει όρθια την Πατρίδα όταν οι περισσότεροι από την Ευρώπη και την Ελλάδα θεωρούσαν τη χώρα ξοφλημένη.
Ίσως πολλές φορές είναι η μοίρα του Ηγέτη αυτή αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να αποκαταστήσουμε την πραγματικότητα και να μην εθελοτυφλούμε αρνούμενοι να κατανοήσουμε το λάθος μας.
Και ναι, ήταν τεράστιο λάθος για την πατρίδα η αποχώρηση Σαμαρά από την Πρωθυπουργία.
Το λένε πια ξεκάθαρα όλοι.
Το αναγνωρίζουν από την Ευρώπη
Το κουβεντιάζει και ο τελευταίος πολίτης στα καφενεία.
Αυτός ο κόσμος, αυτής της παράταξης το κατανόησε;;;
Αυτός ο κόσμος που σε μόνιμη βάση έχει μάθει να κάνει κριτική, εκ του ασφαλούς φυσικά από την ξεκούραστη θεσούλα του καναπέ του, κατάλαβε τίποτα;;;
Γιατί εγώ θυμάμαι μόνο σε πολλές συζητήσεις με διαφόρους που συνομιλούσα επί Πρωθυπουργίας του να μην υπερασπίζεται ουδείς το έργο της Κυβέρνησης του και αμέσως μετά να τον κατηγορούν γιατί δεν παρέδωσε το Μέγαρο Μαξίμου στους απίθανους τύπους που βύθισαν τη χώρα στην ύφεση, την χρέωσαν επιπλέον με 200 δις και τώρα η χώρα χαροπαλεύει στα χέρια τους.
Ε λοιπόν ορθά έπραξε…!
Νομίζω σήμερα πλέον ότι όλοι κατάλαβαν.
Και νομίζω και κάτι ακόμα.
Πως αν η Νέα Δημοκρατία κρατάει, κρατάει από την απόλυτα επιτυχημένη διακυβέρνηση Σαμαρά που τότε όλοι κατηγορούσαν και σήμερα όλοι ψελλίζουν τη φράση, «Σαμαρά λέμε και κλαίμε».
Ήρθε η ώρα αυτός ο κόσμος, αυτής της παράταξης να προχωρήσει σε μια γενναία αυτοκριτική, να δει πως οι «απέναντι» αντιμετωπίζουν την δική τους διακυβέρνηση και να αφήσει την υψηλή πολιτική της ασχετοσύνης του τύπους «αν ήμουν εγώ Πρωθυπουργός για μια μέρα θα έκανα αυτό ή το άλλο».
Διότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα οι μέρες του Τσίπρα και της παρέας του είναι μετρημένες και πάλι αυτή η παράταξη θα κληθεί να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.
Για να μπορέσει όμως να κρατηθεί πρέπει να έχει διδαχτεί από το παρελθόν.
Διότι αυτό που ξορκίζει σήμερα, δεν θα αργήσει να ξαναέρθει.
Ας σταματήσουν επιτέλους οι κάθε λογής, αστοιχείωτοι, να ασκούν επιπόλαιη κριτική και ας δουν καθαρά το δάσος.
Τουλάχιστον δεν είδαν την προσπάθεια και την δικαίωση Σαμαρά όταν έπρεπε, ας τον δικαιώσουν τώρα και ας δουλέψουν όλοι γι΄ αυτό απαλλάσσοντας την Ελλάδα από την χειρότερη Κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από τον τόπο.
Αυτό θα ήταν και μια έμμεση συγγνώμη απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά και στην τιτάνια προσπάθεια που έκανε για την κρατήσει την Ελλάδα ψηλά.
