Αυτή η γη είναι δική μας ή των προσφύγων;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Σχετικό νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί ακόμη. Μάλλον μετρά τις πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις μιας τέτοιας απόφασης. Όμως και μόνο η πρόθεση προσφοράς γης σε πρόσφυγες μαζί με μια σειρά από επιπλέον διευκολύνσεις, φορολογικές, ασφαλιστικές και άλλες, αφήνει αναπάντητα πολλά ερωτήματα για το δόκιμο μιας τέτοιας πρωτοβουλίας και τις επιπτώσεις της στην διαχείριση του ευρύτερου μεταναστευτικού ζητήματος.

Οι επιστροφές από την Γερμανία προς την Ελλάδα, αρχικά έστω και ενός μικρού μέρους μεταναστών, δεν αφορούν μια νομοθετική παρανυχίδα αλλά την εκτέλεση των υποχρεώσεων που προκύπτουν από τη συνθήκη του Δουβλίνο ΙΙΙ. Η υποτιθέμενη κοινή αντιμετώπιση των ασταμάτητων μεταναστευτικών ροών, έμεινε στις ρητορικές δηλώσεις αβρότητας προς την Ελλάδα και την Ιταλία που συνεχίζουν να επωμίζονται δυσανάλογα βάρη. Στην πράξη η εκλογική άνοδος των εθνικιστικών κινημάτων αποτρέπει τον Βορρά από την επιβολή περιορισμών και τον καταμερισμό ευθυνών.

Βέβαια και η στάση της χώρας μας ενισχύει την κριτική που της ασκείται και την θέτει διαρκώς σε αμυντική θέση. Καθυστερήσεις στην οργάνωση των απαραίτητων δομών, αναποτελεσματική διαχείριση των πόρων με τις κάθε λογής ΜΚΟ να κρατούν έναν περίεργο, παρεμβατικό ρόλο και να λειτουργούν μέχρι και με παρασιτικό τρόπο υποδαυλίζοντας εξεγέρσεις και παράλογες απαιτήσεις.

Ακριβώς λοιπόν επειδή γίνεται κοινή συνείδηση ότι η χώρα μας θα παραμείνει για καιρό χώρος εγκλωβισμού των προσφύγων, η κυβέρνηση συμβιβασμένη, αν όχι ταυτισμένη με τα γεγονότα, αναζητεί διεξόδους στα αδιέξοδα της. Αντί να πιέσει για αποτελεσματικότερη φύλαξη των συνόρων και σταδιακή αποχώρηση όσων παραμένουν εδώ προτείνει λύσεις που δήθεν θα αποτρέψουν τους πρόσφυγες από την εμπλοκή με την παρανομία και το έγκλημα.

Από που προκύπτει ότι αν παραχωρηθεί παραγωγική γη, – η οποία εφόσον θεωρείται διαθέσιμη προς καλλιέργεια θα μπορούσε να έχει προσφερθεί εδώ και χρόνια σε μεμονωμένους Έλληνες αγρότες ή συνεταιριστικά σχήματα -, οι πρόσφυγες θα προτιμήσουν την ενασχόληση τους, με την γεωργία με την οποία ίσως και να μην έχουν ιδιαίτερη σχέση, και δεν θα κατευθυνθούν έτσι κι αλλιώς προς έκνομες δραστηριότητες;

Είναι δε απορίας άξιον το ότι μοιάζουν να μην κατανοούν ότι αν δοθεί η εντύπωση πως στην Ελλάδα δημιουργούνται συνθήκες απασχόλησης τότε από χώρα – πέρασμα θα μετατραπούμε σε οριστικό προορισμό εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών. Σε μια στιγμή που θα έπρεπε να αναζητούνται αντικίνητρα για την αποτροπή διόδου τους από τον τόπο μας, η κυβέρνηση θεωρεί σοφή κίνηση όχι να βελτιώσει τις συνθήκες παραμονής πιέζοντας για την ταχύτερη διοχέτευση τους στην υπόλοιπη Ε.Ε. αλλά να αξιοποιήσει γη που ανήκει σε όλους τους Έλληνες πολίτες προσδοκώντας στην αφομοίωση των μεταναστευτικών ροών.

Συμβιβασμένη, ταπεινωμένη, δουλική, ανίκανη να διαχειριστεί ένα ακόμη ζωτικής σημασίας θέμα σε περιβάλλον έξαρσης της ισλαμικής τρομοκρατίας και συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης και υψηλής ανεργίας ενώ συχνά δηλώνει απούσα κι από τα φόρα όπου παίρνονται οι Ευρωπαϊκές αποφάσεις. Αλίμονο μας…