Άδωνι, άστο αγόρι μου…

Γράφει ο Ήρων 

Ρε παιδιά εντάξει. Δεν είμαι τόσο πολύ δεξιός όσο μπορεί να φαντάζεται κάποιος αλλά μάλλον θα γίνω…

Παρακολουθούσα τα βιντεάκια με τα όσα εξελίχτηκαν στην εκπομπή του Παπαδάκη χθες και πραγματικά, έκανα διάφορες σκέψεις αναφορικά με την ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού.

Θεωρούσα ότι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης, πολλές φορές έχανε το μέτρο και από υπερβάλοντα ζήλο, αδικούσε τον εαυτό του.

Όμως, στην χθεσινή, ο Θεός να την κάνει, συζήτηση, με τρόμο διαπίστωσα ότι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης τελικά, είναι… λίγος!

Ναι πράγματι, καλά το διαβάζετε…

Στην θέση του εγώ, με ένα απόβρασμα της κοινωνίας σαν τον Κωνσταντινέα απέναντί μου, θα είχα σηκωθεί από την καρέκλα μου, θα στεκόμουν απέναντί του, θα του έσκαγα ένα μπουκέτο στη μάπα και μετά θα τον έφτυνα. Τόσο απλά, τόσο νοικοκυρεμένα!

Διότι όπως είπε και το κατακάθι αυτό της κοινωνίας, είναι λαϊκό παιδί. Κι εγώ, λαϊκό παιδί είμαι και μεγάλωσα στο Μπουρνάζι. Όταν εμάς στο Μπουρνάζι μας πείραζαν, λύναμε τις διαφορές μας με μπουκέτα, ροχάλες και πεταλούδες…

Θα μου πείτε, είναι δυνατόν; Ζούγκλα θα γίνουμε;

Μα για σταθείτε μισό λεπτό…

Έχετε την εντύπωση ότι αυτά τα κοράκια που από μια στραβοκλωτσιά της μοίρας έγιναν βουλευτές, χωρίς περγαμηνές, κοινωνική παιδεία και στοιχειώδη αξιοπρέπεια να συνοδεύουν το άτομο τους, καταλαβαίνουν από αξιοπρέπεια και κανόνες στοιχειώδους ανθρώπινης συμπεριφοράς;

Όχι αγαπητοί φίλοι. Τυπάκια σαν το κοράκι τον Κωνσταντινέα, δεν θέλουν ευγένεια και ανθρώπινη αντιμετώπιση. Δεν την αντιλαμβάνονται. Είναι έξω από την κουλτούρα τους. Τυπάκια σαν αυτό, τα αντιμετωπίζεις όπως τους αξίζει, με μια ροχάλα στο δόξα πατρί.

Συμπερασματικά, Άδωνι, άστο αγόρι μου…