Επαίτης…

Γράφει ο Βασίλης Δ Παπαγιαννίδης, Δικηγόρος, Φοιτητής ΠΜΣ

Το 1400 Μχ ένας σεβάσμιος και λόγιος ηγεμόνας γυρνούσε από χώρα σε χώρα όλες τις βασιλικές αυλές της Ευρώπης. Παντού τον υποδέχονταν με ενθουσιασμό και τιμές.

Απλός αλλά με μεγάλη ευρύτητα πνεύματος σαγήνευε τους βασιλείς και τους ακολούθους τους. Έκανε συζητήσεις υψηλού επιπέδου με τους Καθηγητές των πρώτων τότε Πανεπιστημίων και προκαλούσε το σεβασμό τόσο από άποψη χαρακτήρα όσο και από άποψη ενδυμασίας. Αυτός και οι ακόλουθοί του φορούσαν άσπιλες λευκές ενδυμασίες.

Ο μεγάλος και αξιοσέβαστος βασιλιάς είχε τον τίτλο «Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων» αλλά οι Δυτικοί τον αποκαλούσαν «Αυτοκράτορα των Ελλήνων». Κάποτε αποτελούσε ύβρεις να χαρακτηρίσεις αυτούς τους «Ρωμαίους» Έλληνες. Αλλά, πλέον, η γλώσσα και ο πολιτισμός τους, είχε κάνει πρώτα-πρώτα τους ίδιους να αποδεχτούν πως ήταν Έλληνες.

Ο περήφανος ηγεμόνας που προκαλούσε το σεβασμό ήταν ο Μανουήλ Παλαιολόγος Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ή μάλλον ό,τι είχε απομείνει από αυτήν. Και δεν είχε ταξιδέψει για να συγκλονίσει με το πνεύμα του αλλά για να ζητιανέψει τη βοήθεια των δυτικών καθώς το κράτος του είχε περικυκλωθεί από τους Οθωμανούς και κινδύνευε με αφανισμό. Γι’αυτό και το σεβασμό των ξένων ακολουθούσε ο Οίκτος. Ο οίκτος για την κατάντια αυτής της μεγαλοπρεπούς Αυτοκρατορίας.

Ο Άγγλος δικηγόρος Αδάμ της Ουσκ που τον γνώρισε στην αυλή του Άγγλου βασιλιά έγραψε: «Συλλογίστηκα πόσο θλιβερό ήταν το ότι αυτός ο σπουδαίος Χριστιανός ηγεμόνας εξωθήθηκε από τους Σαρακηνούς να έλθει από τα πιο μακρινά μέρη της Ανατολής σ’αυτά τα πιο μακρινά νησιά της Δύσης αναζητώντας βοήθεια εναντίον τους …Θεέ μου. Τι κάνεις αρχαία δόξα της Ρώμης;»

Και, όμως, με υπερηφάνεια ο Επαίτης-Αυτοκράτωρ δε ζήτησε ούτε αποδέχτηκε ποτέ ταπεινωτικούς όρους. Ό,τι ζήτησε το ζήτησε με υπερηφάνεια χωρίς να χάσει την αξιοπρέπειά του.

Αν όλα τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι, δε φταίω εγώ, αλλά η ιστορία που επαναλαμβάνεται…