Γιατί δεν αντιδρά κανείς;

Γράφει ο Γιάννης Πήλιουρας, Διεθνολόγος

Βλέπετε καμία αντίδραση; Άκουσε κανείς αλαλαγμούς συνταξιούχων; Είδε κανείς καμιά μαύρη σημαία έξω από κλειστό εργοστάσιο, πανό εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Είδατε μανάδες να μιλούν για θεονήστικα παιδιά, φαρμακοποιούς να απειλούν ότι θα γίνουν ο εφιάλτης του ΣΥΡΙΖΑ, αγρότες να κυνηγούν βουλευτές;

Απ’ την άλλη μεριά είδατε καμιά συντονισμένη ενέργεια, κάποια κινητοποίηση με αντιπολιτευτικό πρόσημο, ένα θέμα στην πρώτη γραμμή που αφορά την κοινωνία; Ήρθε στα χέρια σας κάποιο φυλλάδιο, ένα μότο, μια πολιτική ενέργεια που σας έμεινε χαραγμένη στο μυαλό το τελευταίο διάστημα που αποτελεί κάτι το διαφορετικό από τη διαχείριση Τσίπρα;

Τα παραπάνω ερωτήματα απασχολούν αρκετό κόσμο το τελευταίο διάστημα, όσο κοντοζυγώνει η ώρα της επετείου της Πρώτης Φοράς Αριστερά. Ο Αλέξης Τσίπρας, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, καταφέρνει να έχει την αμέριστη ανοχή της κοινωνίας η οποία φαντάζει τουλάχιστον απελπισμένη και μίζερη με την μνημονιακή της πραγματικότητα. Οι λόγχες του αντιμνημονίου καταχωνιάστηκαν στα μπαούλα και μαζί τους και κάθε ελπίδα για άμεση αλλαγή της πραγματικότητας. Κανένα ρεύμα αγανάκτησης δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι υπάρχει – τουλάχιστον όχι δημόσια, αφού σταματά στη διαπίστωση πως “Όλοι Ίδιοι Είναι” και “Η Ελλάδα έφτασε στον πάτο”.

Πέρα από τα οργανωτικά φτιασιδώματα, τις λεκτικές κορώνες στα πάνελ και την αστική ευπρέπεια στις επίσημες αντιπαραθέσεις για εκλογές εδώ και τώρα, είναι πασιφανές ότι ουδεμία διάθεση υπάρχει για πολιτική πρωτοβουλία που θα αναγκάσει την κυβέρνηση Τσίπρα μέσω της κοινωνικής πίεσης να προκηρύξει εκλογές. Οι δικλείδες ασφαλείας από τους πιστωτές της χώρας και η σταθερότητα στην κυβερνητική πλειοψηφία, επιτρέπουν στον Αλέξη Τσίπρα να παίρνει όποιες πολιτικές πρωτοβουλίες θεωρεί σωστές προκειμένου το κόμμα του να παραμείνει στην εξουσία. Είτε μέσω των αθρόων προσλήψεων και βολεμάτων είτε μέσω της προσπάθειας ελέγχου μερίδας των ΜΜΕ είτε μέσω των εκλογικών πειραμάτων της Συνταγματικής Αναθεώρησης, ο πρωθυπουργός αποδεικνύεται ικανός να παραμείνει όρθιος αν κάτι δεν αλλάξει δραματικά εναντίον του.

Ρεύμα κοινωνικό υπέρ των λύσεων της Νέας Δημοκρατίας από σημαντική μερίδα του κόσμου δεν υπάρχει παρά τη σημαντική διαφορά της έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις. Το μέτωπο του ΟΧΙ που δημιούργησε με υποδειγματική ακρίβεια ο μετρ του διχασμού, Αλέξης Τσίπρας, δεν σπάει με διαχειριστικής λογικής διακηρύξεις και παρουσίαση των λαθών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το ΟΧΙ παραμένει το όχημα της αντιμνημονιακής λογικής που θέλει τον ελληνικό λαό να μην δέχεται από το πολιτικό προσωπικό τις αγαθές του προθέσεις. Που θεωρεί ότι η Ε.Ε. και ειδικότερα η Γερμανία δεν βοηθούν την Ελλάδα να ορθοποδήσει. Που δεν έχουν εμπιστοσύνη σε πολιτικούς οι οποίοι κυβέρνησαν τα χρόνια του Μνημονίου τον τόπο. Που βλέπουν ότι η διαπλοκή, τα ρουσφέτια και οι κομπίνες ζουν και βασιλεύουν.

“Δεν κάναμε λάθος εμείς, ο Τσίπρας πρόδωσε το ΟΧΙ” είναι η φράση που πρέπει να εξετάσουν όσοι θέλουν να εκπροσωπήσουν το όλον του ελληνικού λαού και όχι το 38%. Δεν αντιδρά κανείς. Γιατί ρεύμα δεν υπάρχει. Ακόμα.